มธุรสโลกันตร์

“กลับมาคราวนี้นังนี่มันกล้าปากดีกับข้า แบบนี้แสดงว่ามันต้องไปเจอเรื่องที่ทำให้มันเกรี้ยวกราดได้ นั่นก็หมายความว่า...เป็นอย่างที่ข้าต้องการใช่ไหมไอ้ผจง”

เสือผันหมายถึงเรื่องถล่มโรงพักและจัดการพวกตำรวจให้เข็ดหลาบ ผจงพยักหน้ายิ้มรับด้วยความภูมิใจ ประกาศกร้าวต่อหน้าพวกชาวบ้าน

“ข้า...ไอ้เสือผจงได้ประกาศศักดาถล่มพวกตำรวจไพรวารีทั้งโรงพักได้ในคืนเดียว แต่ยังไม่พอ ข้ายังฆ่าไอ้หมวดเผ่าเทพเสี้ยนหนามที่คอยตำตีนพวกเรามาตลอดด้วย จากนี้ไปตำรวจไพรวารีจะ

ไม่กล้าตอแยพวกเราอีก!”

เพชรน้ำผึ้งทนฟังต่อไม่ไหวผละหนีกลับบ้าน ภูผารีบตามด้วยความเป็นห่วง อยากให้อีกฝ่ายกินข้าวและพักผ่อน แต่นอกจากหม่อมหลวงสาวจะปฏิเสธความหวังดีของเขายังบ่นอยากตายอีกต่างหาก

“แน่ใจเหรอว่าอยากตาย ไม่อยากมีชีวิตอยู่แก้แค้นฉันเหรอ”

คำถามของเขาทำให้เพชรน้ำผึ้งชะงัก ภูผาคิดว่ามาถูกทางก็ยั่วต่อหวังให้เธอฮึดสู้ ได้ผล...

เพชรน้ำผึ้งคิดได้ว่าต้องมีชีวิตเพื่อรอวันเห็นพวก

เสือผันชดใช้กรรม

“ฉันจะต้องอายุยืนกว่าพี่ เพราะฉันจะอยู่รอดูวันที่พี่ชดใช้กรรม”

“งั้นอยู่ให้ถึงนะ อย่าหาเรื่องตายบ่อยๆเหมือนที่เพิ่งทำต่อหน้าพ่อฉันก็แล้วกัน”

“ได้ ฉันจะแก่ยากตายยาก หนังเหนียวเคี้ยว ไม่เข้า รอดูพี่ทนทุกข์ทรมาน”

“ดี! ฉันก็จะรอดู อ้อ...ลืมบอกไป หมอดูสามคนเคยทำนายดวงว่าฉันจะอายุยืน เพราะฉะนั้น... ดูทรงแล้วเธอกับฉันคงต้องอยู่เป็นผัวเมียกันยืดยาวแน่”

ooooooo

แม้จะกล่อมให้เพชรน้ำผึ้งฮึดสู้ได้แต่ภูผาก็ไม่สบายใจนัก ทั้งเรื่องทำเธอเสียน้ำตาและแผนกันเผ่าเทพออกจากแผนทลายรังโจรเสือผันที่พังไม่เป็นท่า

ก้องสมุนคู่ใจพยายามปลอบลูกพี่หนุ่มไม่ให้คิดมาก โดยเฉพาะเรื่องเผ่าเทพ สมยศน่าจะเข้าใจว่าทุกอย่างเป็นเหตุสุดวิสัยเพราะผจงเข้าแทรกแซงจนผิดแผน กระนั้นภูผาก็กังวล กลัวสมยศเข้าใจผิดคิดว่าเขาหักหลัง

สมยศกำลังคิดหนักอย่างที่ภูผาคาด การหายสาบสูญของเผ่าเทพทำให้ดนูต้องออกโรงสืบสวนเอง เพราะครอบครัวของเผ่าเทพมีชื่อเสียง คงปกปิดเรื่องภารกิจลับได้อีกไม่นาน

ดนูอยากให้สมยศสืบข่าวจากสายในกองโจร สมยศลำบากใจ กระนั้นก็รับปากนายพลหนุ่มใหญ่อย่างแข็งขันจะหาทางติดต่อให้ได้

“เขารู้ไม่ใช่เหรอว่าเขาฆ่าหมวดเผ่าเทพไม่ได้”

“ครับ เขารับปากผมและผมก็ไว้ใจเขา...แต่อะไรก็เกิดขึ้นได้ในกลุ่มโจร”

“แล้วถ้าเป็นฝีมือคนของคุณจริงๆล่ะ”