มธุรสโลกันตร์
ตอนที่ 10
กระเช้าตกใจพยายามจะหนี แต่เสือเทพบีบมือแน่นไม่พอยังใช้อีกมือบีบปากเธออย่างแรง
“ข้าก็แค่ตามน้ำไปให้เอ็งตายใจ แล้วพาเอ็งออกมาเพื่อล่อให้ไอ้คนที่ร่วมมือกับเอ็งอยู่มันตามมา รอให้ถึงชุมโจรของข้าก่อนเถอะนังกระเช้า เอ็งจะได้รู้จักข้าดีว่าทำไมข้ากับเสือผันถึงคบหาเป็นสหายร่วมสาบานกันได้” พูดขาดคำเสือเทพก็ชกท้องกระเช้าจนทรุดลงหมดสติไป
ooooooo
เสือผันต้องการให้ลูกของภูผากับเพชร-น้ำผึ้งเกิดมาสมบูรณ์แข็งแรงจึงเรียกเพชรน้ำผึ้งมาเลือกสาวชาวบ้านไว้คอยดูแล แต่เจ้าตัวปฏิเสธเพราะไม่พอใจจุดประสงค์ของเสือผันที่พูดอย่างหน้าชื่นตาบานว่า
“เอ็งอย่าคิดว่าข้าจะเป็นคุณปู่ใจดีอยากอุ้มลูกไอ้ผาจนตัวสั่น ที่ข้าต้องให้คนช่วยดูแลเอ็งให้คลอดลูกออกมาน่ารักน่าชัง ก็เพราะมันจะยิ่งช่วยทำให้ข้าสะใจเวลาที่พวกมันได้เห็นว่าเลือดผู้ดีของพวกมันก็แปดเปื้อนเลือดโจรได้เหมือนกัน”
“เลว!! แม้แต่สัตว์เดรัจฉานมันก็ยังไม่เคยคิดใช้ชีวิตเด็กบริสุทธิ์เป็นเครื่องมือ เลิกเรียกตัวเองว่าเป็นคนเถอะเสือผัน”
“นังน้ำผึ้ง!” เสือผันเงื้อมือจะตบ แต่แล้วกลับยั้งมือไว้แม้ว่าจะกราดเกรี้ยวโกรธมากก็ตาม
“ที่ไม่กล้าลงมือกับฉันเพราะกลัวฉันจะแท้ง อดเอาเด็กบริสุทธิ์ไปใช้ทำเรื่องเลวๆล่ะสิ งั้นก็ดี 9 เดือนต่อไปนี้ฉันจะทำตามใจตัวเอง จะไม่มีใครกล้ามาขวางฉันอีก เพราะแม้แต่เสือผันก็ไม่กล้ากับฉันแล้ว”
เสือผันมองเขม็งแล้วยิ้มมุมปากอย่างร้ายกาจ ก่อนจะหันไปที่พิกุลแล้วกระชากมาบีบคอจนหน้าดำหน้าแดง
“พูดมาอีกทีสินังน้ำผึ้ง พูดมา!! ว่าแกยังอยากท้าทายเสือผัน”
“ปล่อยพิกุลเดี๋ยวนี้นะ ฉันบอกให้ปล่อย...ฉันยอมแล้ว ปล่อยพิกุล”
เพชรน้ำผึ้งร้องลั่น เสือผันแสยะยิ้มสะใจ ยอมปล่อยพิกุลแล้วหัวเราะเยาะหยันก่อนหันไปสั่งสาวชาวบ้าน
“เอ็งสองคนไปดูเมียไอ้ผาให้ดี มันอยากได้อะไรหาให้มันทุกอย่าง ถ้าถึงวันที่มันคลอดลูกออกมาแล้วพิกลพิการไม่ได้อย่างที่ข้าต้องการ พวกเอ็งทุกคนจะถูกข้าเชือด”
สองสาวหน้าเสียเพราะเสือผันสั่งจริงจังและจงใจให้เพชรน้ำผึ้งเห็นว่าความจองหองของเธอจะทำให้คนอื่นเดือดร้อน เพชรน้ำผึ้งจึงได้แต่ประคองพิกุลและมองเสือผันอย่างเจ็บใจ
เมื่อกลับมาที่บ้าน เพชรน้ำผึ้งขอโทษขอโพยพิกุลที่ตัวเองทำให้เธอเจ็บตัว แล้วถ้าวันใดความแตกเรื่องไม่ได้ท้อง เสือผันคงไม่เล่นงานตนคนเดียวแน่ แต่พิกุลจะโดนไปด้วย
“ไม่ต้องห่วงหรอก พิกุลยังมีน้าลำเจียกคอยปกป้องอยู่ ส่วนคุณน้ำผึ้ง พิกุลมั่นใจว่าคนอย่างพี่ผาถ้าไม่มั่นใจว่าทำได้จริงจะไม่รับปากใครแน่นอนยิ่งกับคุณน้ำผึ้ง พี่ผายิ่งพร้อมเอาชีวิตเป็นเดิมพัน”
“จริงเหรอ ที่นี่คือทั้งหมดของชีวิตที่เขามี แล้วเขาจะยอมเสี่ยงสูญเสียไปเพื่อฉันคนเดียวเหรอ”
“โธ่คุณน้ำผึ้ง พิกุลไม่ได้นอนเตียงเดียวกับพี่ผายังดูออกเลยว่าทั้งหมดชีวิตที่พี่ผามีไม่ใช่ชีวิตโจรที่นี่ แต่เป็นคุณน้ำผึ้งต่างหาก”
