มธุรสโลกันตร์
ตอนที่ 10
“พี่พลิกตัวขึ้นมาได้รึยังจ๊ะกระเช้า พี่ว่าเส้นข้างหน้าพี่มันตึงจนแข็งแล้วล่ะ”
“อย่าเพิ่งจ้ะพี่เทพ ฉันยังนวดไม่เสร็จ”
กระเช้าใจคอไม่ดี กระทั่งสายตาเหลือบเห็น ปลายท่อไม้ไผ่ค่อยๆทะลุผ่านผนังเข้ามาพร้อมควันจางๆที่พ่นกระจายตัวทั่วห้อง เธอไม่รอช้ารีบหาผ้ามาอุดจมูกเพื่อป้องกันไม่ให้ตัวเองสูดควันนั้น แต่เสือเทพโดนเต็มๆ ไม่นานเขาก็สะลึมสะลือง่วงซึมและผล็อยหลับไป
ผจงคุยโวเมื่อกระเช้าออกมานอกบ้าน กระเช้าบอกตรงๆว่าโล่งอกแค่ตอนนี้ แต่ถึงเวลาต้องตามเสือเทพกลับไปชุมโจรตนจะเอาตัวรอดยังไง
“ไม่ต้องห่วง ข้าจะตามเอ็งไปด้วย ชุมโจรของไอ้เสือเทพมีพวกฝีมือดีอยู่หลายคน อาวุธดีๆที่มันสะสมไว้ก็เยอะอยู่ ถ้าข้าจัดการมันได้ถึงบันไดเรือน ล่ะก็...ลูกน้องมันทุกคนจะต้องสยบแทบเท้าข้า”
“พี่ต้องไม่ลืมฉันนะ”
“ทำตัวดี ร่วมมือกับข้าจัดการเสือเทพได้เมื่อไหร่ ข้าไม่ทิ้งเอ็งแน่” ผจงดึงกระเช้ามากอดจูบ หญิงสาวจำต้องยอมรับการตกเป็นของผจงอีกครั้งเพราะเห็นแก่อนาคตข้างหน้า
ooooooo
รุ่งเช้า ภูผานุ่งกางเกงตัวเดียวยืนขยับแข้งขา ไปมาเพื่อทดสอบกำลังขาที่แผลเพิ่งหาย จู่ๆ เพชรน้ำผึ้งเดินหน้าตึงเข้ามา เขาพอจะรู้แกวว่า เธอเป็นอะไรจึงทำเมินเฉยเตะต่อยต้นกล้วยเพื่อฟื้นฟูร่างกายให้กลับมาแข็งแรง
“พี่ผา!! หยุดเลยนะ ฉันเรียกไม่ได้ยินหรือไง ไม่ต้องมาทำเป็นหูทวนลม ทั้งพี่ทั้งลูกน้องของพี่จะมาทำให้ฉันอยากรู้แล้วเงียบไปเลยแบบนี้ไม่ได้”
“เมื่อคืนก็บอกไปแล้วนี่ ไอ้รุ่งมันได้ข้อมูลมาผิดๆ มันเลยคิดเป็นตุเป็นตะไปว่าจะเกิดเรื่องร้ายแรงขึ้นที่นี่”
“ข้อมูลผิดๆที่พี่ว่า...ข้อมูลอะไร ทำไมรุ่งถึงต้องเตือนให้ฉันหนีเอาตัวรอดไปจากที่นี่ด้วย”
“ก็ในเมื่อเป็นข้อมูลผิดๆ แล้วฉันจะฟื้นฝอยหาตะเข็บทำไม หลบ! ฉันพักฟื้นมานานเกินไปแล้ว ต้องยืดเส้นยืดสายบ้าง”
“พี่ผา!! ฉันกินข้าวกินปลานะ ไม่ได้กินหญ้า พูดแค่นี้แล้วคิดว่าฉันจะเชื่อเหรอ แถเห็นๆ”
“เธอชักจะจุ้นจ้านมากเกินไปแล้วนะ อย่าลืมว่าเธอเป็นเมีย”
“เป็นเมียสิยิ่งต้องรู้ เพราะถ้าเป็นเรื่องคอขาดบาดตายขึ้นมา ฉันไม่อยากเป็นม่าย”
“อ๋อ ถ้าเหตุผลที่จุ้นจ้านเพราะห่วงผัวรักผัวมากขนาดนี้ ก็ค่อยรื่นหูขึ้นมาหน่อย ไม่น่ารำคาญแล้ว”
ภูผายิ้มกรุ้มกริ่มขยับเข้าใกล้ เนื้อตัวที่ชุ่มด้วยเหงื่อตามร่างกายแน่นไปด้วยมัดกล้าม เขาจู่โจมประชิดตัวจนเพชรน้ำผึ้งชักระแวง
“จะทำอะไรน่ะพี่ผา อย่านะ อย่าแม้แต่จะคิด”
“เอ้า พออยากจะบอกว่าเกิดอะไรขึ้น ดันไม่อยากให้เข้าใกล้ซะงั้น”
“เล่าห่างๆก็ได้ ไม่ต้องเข้ามาใกล้ขนาดนี้”
“พูดใกล้กระซิบข้างหูจะได้ยินชัดๆไง ทำไม หรือว่าพอเห็นกล้ามแน่นๆปนกลิ่นเหงื่อมันทำให้เธอใจสั่นงั้นเหรอ”
“พี่ผา!! ลามกจกเปรต” ด่าเสร็จก็ผลักไส แต่เนื้อตัวเขาลื่นเพราะเหงื่อทำให้เธอเซถลาล้มลงไปนอนทับกันอยู่บนพื้น ภูผาได้ทียิ้มย่องกระซิบข้างหูเธอ
“แม่ลำเจียกเคยบอกฉัน ถ้าผัวเมียมีเรื่องที่คุยกันทีไรแล้วไม่เคยได้เรื่องซักที ก็ให้ลองนอนคุยกันดู อะไรที่มันคุยกันยากๆมันก็จะง่ายขึ้นทันที”
