มธุรสโลกันตร์

ด้านเสือเทพสหายรักของเสือผัน เวลานี้เขากำลังจดจ่อรอคอยการมาของชายลึกลับที่กระเช้าเชื่อว่าต้องมาช่วยเธอ ซึ่งที่แท้ก็ไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นผจงลูกชายคนโตของเสือผันนั่นเอง

ผจงปรากฏตัวอย่างย่ามใจโดยไม่หวั่นเกรงใครหน้าไหน เล่นเอาเสือเทพจังงังไม่อยากเชื่อ

“ไอ้ผจง! นี่เอ็งเหรอวะ ข้าไม่คิดเลยว่าลูกชายของไอ้ผันจะทรยศพ่อมันได้”

“เอาจริงๆเสือเทพก็รู้จักสันดานพ่อฉันดี ขนาดสหายร่วมปล้นกันมาเป็นสิบๆปียังคิดอยากแยกตัว ก็มีแต่เสือเทพคนเดียวที่ยังดักดานยอมเดินตามเป็นลูกกระจ๊อกให้พ่อฉันอยู่”

“ว่าแล้วเชียว ที่แท้เอ็งก็อยากเดินตามรอยไอ้พวกนั้น”

“เพราะมันคือความจริงที่พ่อไม่เคยฟังใครเลยต่างหาก อีกไม่นานอาชีพเสืออาชีพโจรมันจะต้องถูกกวาดล้าง ถ้าไม่รีบเปลี่ยนทางทำกินมาค้าเฮโรอีนแทน ภูพยัคฆ์จะไม่เหลือแม้แต่ชื่อ เสือเทพเองก็เหมือนกัน ถ้าร่วมมือกับฉันตอนนี้ เราก็ยังพอคุยกันได้”

“เสียเวลาเปล่า ข้าไม่เคยคิดผิดคำสาบานว่าจะร่วมเป็นร่วมตายกับเสือผัน” เสือเทพชักมีดพกออกมาเพื่อสั่งสอนผจง

“งั้นฉันก็คงไม่มีอะไรจะพูดนอกจากอยากจะบอกแค่ว่า...หมดยุคของเสือเฒ่าแล้ว”

ผจงเข้าสู้เสือเทพด้วยมือเปล่า เสือเทพจ้วงแทงหลายครั้งแต่ผจงหลบหลีกได้แล้วสวนกลับทำให้เสือเทพเสียจังหวะเพราะประมาทไปหน่อย พอเช็ดเลือดมุมปากได้ก็ยิ้มร้ายเข้าต่อสู้อีกครั้ง และคราวนี้ผจงก็เป็นฝ่ายถูกเสือเทพใช้ชั้นเชิงประสบการณ์มากกว่าเล่นงานไปหลายดอกจนซวนเซก่อนถูกจิกหัวขึ้นมา

“ไอ้พวกเด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมอย่างเอ็ง สุดท้ายกลายเป็นศพคามือข้าทั้งนั้นโว้ย”

เสือเทพยิ้มสะใจจ้วงแทงผจงทันที ผจงรีบเอามือรับแล้วสะดุ้งเฮือกตาเหลือกลานท่ามกลางเสียงกรีดร้องของกระเช้าที่ตกใจสุดขีด

“พี่ผจง!!!!”

ooooooo

เช้าวันถัดมา เพชรน้ำผึ้งตื่นลืมตาเห็นภูผานั่งจ้องเธออยู่ข้างเตียง สอบถามกันไปมาถึงรู้ว่าเมื่อคืนภูผาไม่ได้ลักหลับหรือทำอะไรเธอทั้งสิ้น เพราะสภาพเธอยังอยู่ในเสื้อผ้าชุดเดิมเรียบร้อยดี

แต่เช้านี้ภูผาเร่งเธอให้กินข้าวกินปลา เสร็จแล้วต้องไปด้วยกันโดยไม่ยอมบอกว่าไปไหน แค่ขอให้แต่งตัวทะมัดทะแมง จนเรียบร้อยเสร็จสรรพเพชรน้ำผึ้งถึงรู้ว่าตัวเองต้องขี่ม้าไปกับเขา แต่เขาก็ยังเล่นลิ้นอีกว่าจะพาไปขี่ม้าเล่นทั้งที่เธอรู้ทันว่าไม่ใช่ความจริง

ภูผาพาเพชรน้ำผึ้งขี่ม้าตัวเดียวกันออกจากชุมโจรเพราะเขามีธุระสำคัญบางอย่าง แต่ไม่อยากทิ้งเธอไว้เพราะกลัวจะแสดงพิรุธให้เสือผันจับได้เรื่องโกหกว่าท้อง ระหว่างทางสองคนโอบกอดแนบชิดกันมาก ต่างแสดงออกว่ามีใจให้กันอย่างเปิดเผย ส่วนลำเจียกเมื่อรู้จากพิกุลว่าภูผาไปธุระเรื่องผจงโดยเอาเพชรน้ำผึ้งไปด้วยก็อดเป็นห่วงทั้งคู่ไม่ได้