ม่านบังใจ

“แต่ยังไงซะ ตอนนี้ลดาก็เป็นเมียคุณทัฬห์ ยังไงๆนอนพูดก็ต้องได้ผลกว่านั่งพูดแบบน้า อยู่ที่ว่าลดาจะช่วยน้าพูดหรือเปล่า”

เฟื่องลดาจึงบอกความจริงว่าตนยังไม่ได้เป็นอะไรกับเขาเลย สร้อยทองตกใจถามว่าเป็นไปได้ยังไง นอนเตียงเดียวกันมาตั้งหลายเดือน ผู้ชายที่ไหนมันจะอดใจไหว

“นั่นสิคะ ลดาถึงแปลกใจ ไหนน้าสร้อยเคยบอกว่า คุณทัฬห์เขาอยากได้ตัวลดามาใช้หนี้ แต่เขาไม่เคยแตะต้องลดาเลย เขาสุภาพและให้เกียรติลดามาก”

สร้อยทองหยุดคิดเมื่อครั้งคุยกับทัฬห์เรื่องเฟื่องลดา เสนอขอเป็นผู้ปกครองร่วมเพื่อจะได้มีส่วนรับรู้และมีส่วนตัดสินใจด้วย ตอนนั้นตัวเองเป็นคนถามว่าแล้วทำไมไม่แต่งงานเสียเลย ทัฬห์บอกว่าตนไม่ได้คิดเป็นอย่างอื่นแค่อยากทำหน้าที่แทนคุณเฟื่องเท่านั้น คิดแล้วสร้อยทองเชื่อว่าทัฬห์รู้ว่าคนที่ติดหนี้พนันคือตนไม่ใช่เฟื่อง

เฟื่องลดาเสนอให้ลองปรึกษาพี่สนดูไหม

สร้อยทองห้ามบอกสร้อยสนเด็ดขาดเพราะรู้แล้วมีแต่จะซ้ำเติมตน เฟื่องลดาถามว่าแล้วน้าสร้อยจะทำยังไง

“น้าพอจะมีวิธีของน้าแล้ว น้าไปก่อนนะ” พูดแล้ว ลุกขึ้นอย่างเร็ว เฟื่องลดาจับแขนไว้ถามว่าน้าสร้อยจะไปไหน “น้าจะไปหาคนคนนึง น้าต้องรีบไป”

สร้อยทองดึงแขนตัวเองออกแล้วพรวดไปเลย เฟื่องลดามองตามอย่างสงสัยว่า

“น้าสร้อยจะไปหาใคร”

ooooooo

สร้อยทองตัดสินใจไปหาเสี่ยนภ เสี่ยนึกว่าจะมาขอผัดผ่อนหนี้ ให้ลูกน้องเตรียมเขียงเตรียมมีดมาบอกว่าวันนี้จะเชือดไก่ให้ลิงดู

พอสร้อยทองเข้าไปพบเสี่ยที่ห้องรับแขก เห็นเขียงมีดที่เตรียมพร้อมเชือด แต่สร้อยทองไม่ได้หวาดกลัวกลับหยิบเขียงกับมีดโยนทิ้งอย่างท้าทาย ลูกน้องเสี่ยจะเข้าไปสกรัมสร้อยทอง เสี่ยห้ามไว้

บอกว่ามันกล้าทำขนาดนี้คงมีเงินมาใช้ตนแล้ว แบมือไปข้างหน้าสร้อยทอง บอกอย่าลีลามากเอามาเลย

“ฉันไม่มีเงินมาให้เสี่ยหรอก แต่ฉันมีข้อเสนอมาให้เสี่ยต่างหาก”

เสี่ยปรามว่าอย่าลูกเล่นไม่อย่างนั้นจะไม่ได้ออกจากที่นี่แน่

“ฉันจะยื่นข้อเสนอเดิม ตัวเฟื่องลดาแลกกับหนี้สิบล้าน”

เสี่ยหัวเราะขำบอกว่าบ้าไปแล้ว คงจะหมดท่าถึงได้เอาเด็กเหลือเดนนั่นมาเสนอตนอีก สร้อยทองถามว่าเสี่ยอยากได้ไม่ใช่เหรอ เสี่ยบอกว่าตอนนั้นมันยังสดๆซิงๆ แต่ตอนนี้มันมีผัวไปจะเป็นปีอยู่แล้ว ต่อให้เป็นหนี้แค่แสนเดียวตนก็ไม่เอา

“เสี่ยเข้าใจผิดแล้ว” สร้อยทองยิ้มมีเลศนัย “คุณทัฬห์ยอมแต่งงานกับเฟื่องลดาก็เพราะแค่ต้องการจะปกป้องลดาจากฉัน กลัวว่าฉันจะเอาตัวเฟื่องลดามาแลกเงินอีก เขาไม่เคยแตะต้องเฟื่องลดาเลย”

เสี่ยถามว่าพูดจริงหรือ สร้อยทองท้าว่าถ้า

เสี่ยไม่เชื่อก็ต้องพิสูจน์เอาเอง

สร้อยทองออกจากบ้านเสี่ยอย่างกระหยิ่มยิ้มย่องว่าในที่สุดตนก็หาทางเคลียร์หนี้เสี่ยบ้ากามนี้ได้พึมพำย่ามใจว่า “แค่รู้จุดอ่อนมันนิดเดียวทุกอย่างก็จบ”

ลูกน้องเสี่ยติงว่าสร้อยทองจะหาทางยื้อเวลาใช้หนี้มากกว่า เสียเวลาเปล่าๆ เสี่ยบอกว่า

“อีนี่มันเจ้าเล่ห์ เพื่อแลกกับหนี้ที่ติดอยู่มันต้องทำได้อยู่แล้ว”

“แต่คราวก่อนก็ยังไม่ได้เลยนะครับ”

“ก็เพราะมีมารมาขวางน่ะสิ ดี ฉันจะได้เหยียบหน้าไอ้ทัฬห์มันด้วย หมูเขาจะหามเสือกเอาคานเข้ามาสอด มันจะได้รู้ไว้ว่าถ้าคนอย่างเสี่ยนภจะเอาซะอย่าง คนอย่างมันก็ไม่มีทางขวางฉันได้”

เสี่ยระเบิดเสียงหัวเราะออกมาอย่างเย้ยฟ้าท้าดิน