ม่านบังใจ
ตอนที่ 13
แต่พอทัฬห์จะก้มจูบ เฟื่องลดาได้สติผละออกอย่างเก้อเขิน พูดเสียงประหม่าว่า
“ฉันขอไปดูลูกแก้วก่อนนะคะ รับปากไว้ว่าจะเล่านิทานให้ฟัง” แล้วรีบออกจากห้องไปอย่างเร็ว
“เธอคงไม่ได้รู้สึกดีๆกับฉันเหมือนอย่างที่ฉันรู้สึกกับเธอใช่ไหมเฟื่องลดา” ทัฬห์พึมพำอย่างผิดหวัง
เฟื่องลดาไปเล่าให้กานดาฟังอย่างตื่นเต้นสับสนกับความรู้สึกของตัวเอง กานดาถามว่าทำไมถึงไม่ยอมให้ทัฬห์จูจุ๊บล่ะ เฟื่องลดาบอกว่าตนกลัว
“กลัวทำไม ไม่ใช่แกไม่เคยโดนเขาจูบซักหน่อย”
“ก็เพราะฉันเคยโดนเขาจูบมาแล้วน่ะสิ ถึงได้กลัว”
“งงว่ะ แกจะกลัวอะไรอีก”
“ฉันกลัวฉันจะเป็นลมเหมือนวันนั้นอีกอ่ะ”
“โธ่เอ๊ยยยย...” กานดาหัวเราะขำมาก “วันนั้นเขาจู่โจมแก แกไม่ทันตั้งตัว แกก็เลยตกใจจนเป็นลม แต่เมื่อคืนมันไม่เหมือนกัน เขาค่อยๆ...โอ๊ย ไม่อยากจะพูด ขนลุกอ่ะ ถ้าเป็นฉันนะ...”
กานดาทำท่าทะเล้นขำๆ แต่เฟื่องลดาไม่ขำด้วย ขอเลิกคุยเรื่องนี้ดีกว่า เฉไฉถามว่าพี่วินไปไหนไม่เห็นเลยตั้งแต่มา กานดาบอกว่าพี่วินไปมหาวิทยาลัย
“อ๋อ...ที่แกบอกว่าเขาติดต่อให้พี่วินไปเป็นอาจารย์ใช่ไหม”
“ใช่...แต่พี่วินไปเพื่อจะปฏิเสธนะ” เฟื่องลดาแปลกใจถามว่าทำไม “พี่วินจะกลับไปเรียนต่อแล้ว”
“อ้าว...ก็ไหนบอกว่าจะมาอยู่เมืองไทยเลย ไม่เรียนแล้วไง”
“ก็อกหักแล้วนี่ เลยไม่รู้จะอยู่ไปทำไม”
เฟื่องลดาฟังแล้วอึ้ง ไม่สบายใจมาก
ooooooo
เมื่อกวินไปส่งเฟื่องลดาเขาคุยร่าเริงมาตลอด ทาง เขาถามว่าวันนี้ทำไมยัยตัวร้ายไม่มาส่ง
ลดาด้วย เธอบอกว่าตนไม่ให้มาเอง กวินมองหน้าอย่างแปลกใจ เฟื่องลดารีบพูดต่อจริงจังว่า
“เพราะลดาอยากคุยกับพี่วินตามลำพัง”
กวินตกใจถามว่ามีอะไรหรือเปล่า เฟื่องลดาพูดขำๆว่า
“ทำไมต้องทำท่าตกใจขนาดนั้นด้วยคะ ลดาไม่ปล้ำพี่วินหรอกค่ะ”
ทั้งสองหัวเราะขำไปด้วยกัน กวินเลยชวนไปนั่งคุยกันดีไหม ถามว่าลดาต้องโทร.บอกคุณทัฬห์ก่อนหรือเปล่า เธอตอบสบายๆว่าไม่ต้องหรอกแต่...ทัฬห์รอเฟื่องลดาอยู่ ใจพะวักพะวนแต่ทำเป็นสอนการบ้านลูกแก้ว จนดวงใจเร่งให้ไปอาบน้ำ ตนจะดูแลลูกแก้วเอง ทัฬห์จึงบอกลูกแก้วว่างั้นพ่อไปอาบน้ำก่อนนะ
พอทัฬห์ออกไปแล้ว สาบ่นกับดวงใจว่า
“ป้านี่ไม่รู้งานเลย ไปไล่คุณทัฬห์ทำไม คุณทัฬห์คงจะรอให้คุณครูลดามาอาบน้ำให้รึเปล่า”
“เออ...จริงด้วย ฉันลืมไปว่าคุณทัฬห์มือเจ็บ ว่าแต่ทำไมคุณครูลดายังไม่กลับมาอีกนะ”
ดวงใจชะเง้อมองไปที่หน้าบ้านอย่างเป็นห่วง...
กวินกับเฟื่องลดาไปนั่งคุยกันที่ร้านกาแฟ เฟื่องลดาขอโทษเขา กวินถามว่า
“ขอโทษพี่ทำไม ลดาไม่ได้ทำอะไรผิดกับพี่ซักหน่อย”
“ผิดสิคะ ลดาทำให้พี่วินเสียใจทั้งๆที่พี่วินดีกับลดามาตลอด”
กวินหัวเราะ บอกว่าที่ผ่านมาตนเป็นฝ่ายรักลดาข้างเดียว พูดแมนๆว่า
“ถึงพี่จะต้องเสียใจ มันก็ไม่ใช่ความผิดของ ลดา”
“ขอบคุณค่ะ ลดาดีใจนะคะที่พี่วินตัดใจเลิกรักลดาได้”
“ใครบอกล่ะว่าพี่จะเลิกรักลดา พี่จะยังคงรักลดาต่อไปแบบนี้”
เฟื่องลดาบอกว่าอย่าเลย มันไม่มีประโยชน์ กวินมองอย่างเอ็นดูบ่นเบาๆ
“แปลกจังแฮะเด็กคนนี้ การที่พี่ชายจะรักน้องสาว มันต้องหวังผลประโยชน์อะไรด้วยเหรอ”
“พี่วิน...” เฟื่องลดาอุทานอย่างตื่นเต้นตื้นตันใจ กวินพยักหน้าให้ ทั้งสองยิ้มให้กันอย่างมีความสุข
ooooooo
