ม่านบังใจ
ตอนที่ 13
เฟื่องลดาถามว่าลูกแก้วจะไปไหน ไทว์วิเคราะห์อย่างตำรวจมืออาชีพว่า
“ลูกแก้วต้องเห็นคนที่รู้จักดี สังเกตดูสิครับก่อนจะข้ามถนนไปหา ลูกแก้วยิ้มโบกมือให้ด้วย ต้องมีใครมาเรียกให้ลูกแก้วออกไป และคนคนนั้นก็ต้องรู้ด้วยว่ามีกล้องวงจรปิดอยู่ที่ประตูรั้วถึงไม่เข้ามาที่ประตู แต่หลบอยู่อีกฝั่งที่กล้องจับภาพไปไม่ถึง”
“ถ้าเป็นคนที่รู้จักกันทำไมไม่เข้ามา ต้องทำลึกลับแบบนี้ล่ะคะ ทำอย่างกับจะลักพาตัวกันเลย”
“ฉันคิดว่าฉันพอจะรู้แล้วว่าลูกแก้วไปกับใคร” ทัฬห์พูดขึ้นอย่างมั่นใจ ไทว์พยักหน้าอย่างเห็นตรงกัน เฟื่องลดามองหน้าทั้งสองงงๆ
เมื่อมานั่งวิเคราะห์กันที่ห้องโถง ทัฬห์ถามสาว่าเห็นลูกแก้วนั่งเล่นมือถืออยู่ใช่ไหม สาบอกว่าใช่มือถือยังวางอยู่ที่โต๊ะเลย ทัฬห์รีบไปหยิบมือถือมาเปิดเช็กเบอร์ที่โทร.เข้าเห็นชื่อ “น้ามณ” โชว์ที่หน้าจอ ทัฬห์หันไปบอกไทว์ว่า
“เป็นอย่างที่คิดจริงๆ”
“งั้นก็ไม่ต้องห่วงนะครับ แค่รู้ว่าใครพาไปแน่ๆ ที่เหลือผมจัดการเอง”
ทัฬห์ขอไปด้วย เฟื่องลดาขอไปอีกคน ไทว์มองหน้าทัฬห์ ทัฬห์พยักหน้า ทั้งสามจึงรีบออกไปพร้อมกัน
“ตกลงคุณๆท่านรู้แล้วเหรอป้าว่าคุณลูกแก้วออกไปกับใคร” เปี๊ยกถาม ดวงใจหยิบโทรศัพท์ขึ้นดูชื่อที่โทร.เข้าเบอร์สุดท้าย โพล่งอย่างตกใจว่า
“คุณมณ...”
ทุกคนมองหน้ากันอย่างไม่อยากเชื่อ
ooooooo
ลูกแก้วไม่สบายใจที่ออกจากบ้านโดยไม่ได้บอกคุณพ่อ มณฑิราเอาใจซื้อตุ๊กตาให้ถามว่าชอบไหม ลูกแก้วบอกว่าชอบมากเลย
“ลูกแก้วไม่โกรธน้ามณแล้วใช่ไหมคะ”
“ค่ะ น้ามณจะพาลูกแก้วไปไหนคะ”
มณฑิราปะเหลาะว่าลูกแก้วอยากไปไหน น้ามณจะพาไปทุกที่เลย เราไปเล่นกันให้สนุกดีไหม
“ดีค่ะ แต่ลูกแก้วยังไม่ได้บอกคุณพ่อเลย”
“ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวน้ามณโทร.บอกให้ก็ได้ ถ้ามากับน้ามณ คุณพ่อไม่ว่าอะไรอยู่แล้ว”
“งั้นเราไปทะเลกันไหมคะ ลูกแก้วอยากไปจับปูลมอีก”
“ได้เลยค่ะ”
เมื่อรู้ว่าลูกแก้วไปกับมณฑิรา ไทว์ขับรถไปที่คอนโดเธอทันที ทั้งทัฬห์และไทว์รีบขึ้นห้องมณฑิรา แต่เฟื่องลดารออยู่ที่รถ ไม่นานทั้งสองลงมากันเพียงสองคน เธอวิ่งเข้าไปหาถามว่าลูกแก้วล่ะ?
ทัฬห์บอกว่ามณฑิราไม่ได้พาลูกแก้วมาที่นี่ เฟื่องลดาเครียดถามว่างั้นคุณมณพาลูกแก้วไปไหน...
ทัฬห์ส่ายหน้าและมองไทว์เชิงถาม ไทว์บอกว่า
“เดี๋ยวผมจัดการเองครับ”
ไทว์หยิบมือถือขึ้นมาโทร.ออกแล้วเดินห่างออกไปคุย ทั้งทัฬห์และเฟื่องลดายืนมองไทว์อย่างเป็นห่วงลูกแก้วมาก
มณฑิราพาลูกแก้วไปที่ชายหาดนั่งดูลูกแก้ววิ่งไล่จับปูลมอย่างสนุกสนานก็พึมพำ
“โทษน้าไม่ได้นะ พ่อลูกแก้วทำร้ายจิตใจน้าก่อน น้าสู้อุตส่าห์ทำดีกับลูกแก้วมาตลอด แต่พ่อลูกแก้วไม่เห็นความดีของน้าเลย”
มณฑิราแววตาร้ายเมื่อเห็นคลื่นซัดเข้าหาดอย่างแรงและลูกแก้วก็มาบอกว่าอยากลงเล่นน้ำ มณฑิราตะโกนตอบอย่างร่าเริงว่าอยากเล่นน้ำก็เล่นเลย
“แต่ลูกแก้วไม่มีชุดมาเปลี่ยนนะคะ”
“เดี๋ยวเราไปซื้อเอาใหม่ก็ได้” พูดพลางเดินเข้าไปหา ลูกแก้ววิ่งมากอดอย่างดีใจบอกว่าน้ามณใจดีที่สุดในโลกเลยแล้วผละไปลุยน้ำตื้นๆที่ชายหาด มณฑิรามองนิ่งๆ ยิ้มร้าย
