ม่านบังใจ

สิริโสภาดูคลิปจากโทรศัพท์ที่ไทว์ยื่นให้ เป็นภาพความสัมพันธ์สิริโสภากับกายทั้งคำพูด การต่อรอง จนกระทั่งสิริโสภาให้กายสัญญาว่าถ้าตนยอมกายอีกครั้งเขาจะไม่ผิดคำพูดที่จะไม่รบกวนตนอีกเมื่อกายสัญญา สิริโสภาจึงโอนอ่อนผ่อนตามความปรารถนาของกาย

สิริโสภาดูคลิปแล้วตกใจมาก พยายามแก้ตัว ขอให้ไทว์ฟังก่อน ตนอธิบายได้ ไทว์แค่นหัวเราะ กระชากโทรศัพท์จากมือเธอพูดอย่างเจ็บปวด

“คุณคงไม่ต้องดูจนจบก็ได้มั้ง เพราะคุณคงรู้ตอนจบอยู่แล้ว” พูดแล้วเดินจากไปอย่างเร็ว สิริโสภาอึ้งงัน หน้าซีดเผือด แต่พอได้สติก็วิ่งตามไปกอดไทว์ จากข้างหลังขณะเขาจะขึ้นรถ พูดละล่ำละลัก

“ฟังสิก่อนคะไทว์ สิรักคุณ สิไม่ได้รักกาย”

ไทว์ถามเรียบๆว่าถ้าอย่างนั้นมันเกิดขึ้นได้ยังไง

“สิเมา มันเกิดขึ้นเพราะความเมา สิไม่ได้ตั้งใจ”

“คุณก็เลยปล่อยเลยตามเลยอย่างนั้นสิ” ไทว์เค้นหัวเราะ

“ไม่ใช่อย่างนั้นนะคะ หลังจากที่สิพลาดเขาก็เลยข่มขู่สิ ไทว์ก็ได้ยินแล้วนี่ ถ้าสิไม่ยอม เขาก็จะบอกไทว์ สิเลยต้องยอม”

ไทว์แกะมือเธอออก หันมอง พูดเหน็บอย่างเจ็บปวดว่า มิน่าหัวตนถึงหนักขึ้นทุกวัน ที่แท้เพราะมีเขางอกอยู่บนหัวนี่เอง พูดแล้วขึ้นรถปิดประตูล็อกขับออกไปอย่างเร็ว สิริโสภาตามไปทุบกระจกตะโกนให้คุยกันก่อน แต่ไทว์ตะบึงรถไปแล้ว

สิริโสภายืนหันรีหันขวางไม่รู้จะทำอย่างไร เจอพ่อยืนมองอยู่ที่ประตู พ่อส่ายหน้าพึมพำ “พ่อเคยเตือนแกแล้ว แต่แกก็ไม่ฟัง” พูดแล้วเดินเข้าบ้านไป

สิริโสภาสติแตกกรี๊ด ตะโกนอย่างโกรธแค้น “ไอ้กาย...ไอ้ผู้ชายเฮงซวย”

แล้วเธอก็ไปหากายที่คอนโดทันที พอเจอก็ตบจนหน้าหัน กายหันกลับมองหน้านิ่ง

“แกทำกับฉันอย่างนี้ได้ยังไง” สิริโสภาโวยวาย

“ก็เพราะผมรักคุณ ผมจะไม่ยอมเสียคุณไปให้ไอ้ตำรวจหน้าโง่นั่นเด็ดขาด”

สิริโสภาตบหน้ากายซ้ำอีก เขายังนิ่ง แต่พอเธอจะตบซ้ำเขาจับมือตรึงไว้กลางอากาศ แล้วตบกลับเต็มแรงจนเธอล้มลง

สิริโสภากุมแก้มที่ถูกกายตบ มองเขาตะลึง ถามเสียงสั่น

“เนี่ยเหรอที่บอกว่ารักฉัน”

“ถึงผมจะรักคุณ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าผมจะยอมให้คุณวางอำนาจข่มผมแบบนี้”

กายพูดหน้านิ่ง เลือดเย็น สิริโสภาดิ้นทุบตีกายอย่างคลุ้มคลั่ง กายจับมือเธอไว้พูดขำๆ

“เป็นเมียจะมาเหนือผัวได้ยังไง”

“ฉันไม่ใช่เมียแก ไอ้เลว”