ม่านบังใจ
ตอนที่ 1
ทัฬห์ไปถึงลานจอดรถของวัด พอลงจากรถเจอเฟื่องลดาถามหน้าถมึงทึงว่านายยังกล้ามาอีกเหรอ ถึงจะมาทุกวันพ่อก็ไม่มีทางฟื้นขึ้นมา เสียงแข็งว่า “ฉันไม่อยากเห็นหน้าคุณ”
“ฉันมาเพื่อเคารพศพคุณเฟื่อง”
“ไม่จำเป็น”
พอดีไทว์เดินเข้ามา เห็นเฟื่องลดาก็แปลกใจ เฟื่องลดามองไทว์อย่างคุ้นๆ ทักทายอย่างเป็นมิตรทันที ถามว่าเขารู้จักพ่อตนด้วยหรือ ไทว์บอกว่าตนมากับพี่ชาย
พอรู้ว่าทัฬห์คือพี่ชายของไทว์ เฟื่องลดาก็หน้าตึงทันที ทำเอาไทว์งง ทัฬห์ถามว่า
“นายรู้จักเด็กคนนี้ด้วยเหรอ”
“เพิ่งรู้จักเมื่อวานครับ แม่เขาโดนกระชากกระเป๋า ผมช่วยจับขโมยให้ แล้วทำไมพอรู้ว่าผมเป็นน้องพี่ต้องทำคอแข็งตาขวางอย่างนั้นด้วย”
“นี่ล่ะเฟื่องลดาที่ฉันเล่าให้นายฟังไง”
“อ้อ...ฮึ่ม ท่าทางเอาเรื่องจริงๆ แต่พี่ไม่ต้องห่วง แค่นี้ผมเอาอยู่” ไทว์พูดอย่างมั่นใจมาก
ooooooo
พอเฟื่องลดารู้ว่าไทว์เป็นน้องชายของทัฬห์ก็โกรธไม่พูดด้วยอีกเลย ผิดกับสร้อยทองที่ดีอกดีใจจนออกนอกหน้า ส่วนสร้อยสนแม้จะดีใจแต่เก็บความรู้สึกไว้
สร้อยทองให้สร้อยสนพาสองพี่น้องเข้าข้างใน สร้อยสนรับคำอย่างเต็มใจจนสร้อยทองแปลกใจว่าทำไมวันนี้พูดง่ายจัง
เฟื่องลดาทำหน้าที่เสิร์ฟน้ำ เมื่อประคองถาดน้ำผ่านแถวที่ทัฬห์กับไทว์นั่งอยู่ก็มองตาขวางใส่ ไทว์ยิ้มอย่างผูกมิตรและเอ่ยขอน้ำ แต่เฟื่องลดาทำหูทวนลมเดินผ่านไปหน้าตาเฉย
ไทว์มองเหวอ ได้ยินทัฬห์พูดเบาๆว่าไม่ใช่หมูอย่างที่นายคิดใช่ไหม บอกแล้วว่าเสือชัดๆ ไทว์ตอบเบาๆแต่มุ่งมั่นว่า “ผมจะทำให้เสือเป็นแมวที่เชื่องให้พี่ดู”
ทัฬห์มองตามเฟื่องลดาไป เห็นเอาน้ำไปเสิร์ฟให้เสี่ยนภ เสี่ยทักทายอย่างผู้ใหญ่เอ็นดูเด็ก แต่พอเฟื่องลดาเดินผ่านไป สายตาเสี่ยก็กลายเป็นตาวิบวับ ทัฬห์มองอย่างผิดสังเกต ได้ยินไทว์บอกว่า “เดี๋ยวผมมานะพี่” แล้วลุกไปเลย ทัฬห์มองอย่างเป็นห่วงว่าไทว์จะทำอะไร
เฟื่องลดาหลบไปนั่งเศร้าคิดถึงพ่อที่นอกศาลา ไทว์เดินเข้าไปขอนั่งด้วย แล้วรีบพูดเมื่อเห็นเธอทำท่าจะลุกหนี
“ตอนพ่อผมตาย ผมก็เหมือนลดานั่นแหละ มันทำใจไม่ได้เลย พอเห็นหน้าคู่กรณี เชื่อไหม ผมแทบจะกระโดดชกหน้าเลย” เฟื่องลดามองหน้าถามว่าพ่อเขาโดนรถชนตายเหมือนกันหรือ
ไทว์บอกว่าไม่ใช่ รถชนกันและพ่อไม่ได้คาดเซฟตี้เบลต์เลยกระเด็นออกจากรถหัวฟาดพื้นอย่างแรงแต่สุดท้ายตนก็เข้าใจว่ามันเป็นอุบัติเหตุ
“ฉันไม่เข้าใจว่าคุณมาเล่าให้ฉันฟังทำไม”
“ไม่มีใครอยากให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นหรอกนะ ลดารู้ไหมว่าพี่ทัฬห์เขาเครียดมากขนาดไหน ถึงมันจะเป็นอุบัติเหตุ แต่เขาก็รู้สึกผิดมากด้วย” ไทว์โยง
เข้าเรื่องของทัฬห์แม้จะไม่เนียนนัก
เฟื่องลดาทำเหมือนเข้าใจและพยายามทำใจอยู่ ไทว์พาซื่อชมว่าชอบผู้หญิงแมนๆอย่างเธอจริงๆ
รีบยื่นมือไปข้างหน้าชวนมาเป็นเพื่อนกันไหม เฟื่องลดาผสมโรงว่าตนก็ชอบความตรงและแมนๆของเขายื่นมือไปจับมือไทว์เขย่าแรงๆ
พอดีกานดาเดินมาเห็น ทั้งสองจึงปล่อยมือกัน ไทว์ลุกขึ้นขอตัวเข้าข้างในก่อน พอไทว์เดินไป กานดาถามแซวๆว่าใครหรือ หล่อ จับมือกันด้วย เฟื่องลดาบอกว่าร้อยตำรวจโทไทว์ พฤทธานนท์ กานดาตาโตถามว่านามสกุลเดียวกับคนที่ขับรถชนพ่อเธอนี่
เฟื่องลดาบอกว่าเป็นน้องชาย บอกกานดาให้ไปซื้ออะไรให้หน่อยแล้วกระซิบบอก กานดาตาโตถามว่าซื้อมาทำอะไรตั้งเยอะแยะ เฟื่องลดายิ้มมีเลศนัยบอกว่า “เดี๋ยวก็รู้”
