เล่ห์รักบุษบา
ตอนที่ 13
“ระวังมันจะย้อนกลับมาทำร้ายนายนะดิน”
“ผมต้องบอกแน่ ผมจะไม่ยอมเสียบุษบาไปแน่นอน”
“ก็ดี พี่เอาใจช่วย”
เวลานั้นสริยาอยู่กับบุษบาบรรณที่บ้านพักในไร่ สริยางงมากที่อยู่ดีๆบุษบาบรรณถามว่ารู้จักคนชื่อแพรหรือเปล่า
“คุณบุษไปได้ยินมาจากไหน”
“เปล่าหรอก นายดินเขาพูดถึงตอนไม่สบาย”
“งั้นริยาว่าคุณบุษต้องถามดินเองจะดีกว่า เดี๋ยวเราไปหาคุณท่านที่บ้านใหญ่กัน แต่งตัวเร็วๆนะคะ เดี๋ยวริยาไปรอข้างนอก” สริยาตัดบทแล้วลุกหนีทันที
ส่วนที่บ้านยามนี้ ฟ้าใสนั่งหน้าจ๋อยอยู่กับพ่อแม่ หลังจากโดนพ่อดุเรื่องคบหากับบอลแล้วไม่บอก
“ฟ้าไม่ได้หลอกนะคะ ฟ้าแค่อยากให้บอลรู้จักกับครอบครัวเรา ก็แค่นั้น”
“แล้วยังไง ทำไมต้องปิดพ่อ แถมเข้ามาฝึกงานกันเงียบๆ”
“เงียบตรงไหน พี่ภูก็รู้ พี่ดินก็รู้ คุณแม่ก็รู้” เผลอพูดไปแล้วฟ้าใสตกใจรีบปิดปากตัวเอง
“อ้อ...มีแต่พ่อคนเดียวที่ไม่รู้”
“ไม่เอาน่าอย่าโกรธสิคะ ไม่มีใครตั้งใจจะปิดคุณหรอก”
“ไม่ตั้งใจปิดหรือ แล้วจะบอกเมื่อไหร่ นี่ถ้าไม่เกิดเรื่องดิน ฉันก็คงโง่งมอยู่อีกนานใช่ไหม”
“คุณพ่อขา...ถ้าจะโกรธ คุณพ่อลงโทษฟ้าเถอะค่ะ ฟ้าเป็นคนต้นคิดให้บอลมาฝึกงานที่ไร่ของเรา ฟ้าอยากให้คนในครอบครัวเรารู้จักบอล ถึงเขาจะไม่ร่ำรวยแต่บอลเป็นคนดีนะคะคุณพ่อ”
“เอาอย่างนี้ ฟ้าขึ้นไปข้างบนก่อน อย่าเพิ่งมากวนคุณพ่อตอนนี้เลย ไปสิ” อักษรหาทางเลี่ยงให้ลูกสาว
“ฟ้าผิดเองค่ะ ฟ้าขอโทษ” ฟ้าใสพูดจบก็เดินหน้าสลดจากไป เอกภพเมินหนีงอนๆ ทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาอย่างหมดแรง
“ใจเย็นๆก่อนนะคะ ลูกโตกันหมดแล้ว จะบังคับใจกันคงไม่ได้หรอก”
“เข้าข้างกันดีนักนะ”
“ใช้เหตุผลสิคะ อย่าใช้อารมณ์ คุณบอกฉันเองไม่ใช่หรือว่าเราเป็นคู่ชีวิต ต้องแบ่งปันกันทั้งทุกข์ทั้งสุข ถ้าคุณไม่สบายใจฉันก็ไม่มีความสุขหรอกค่ะ”
เอกภพหงุดหงิดแต่พูดไม่ออก อักษรนึกขึ้นได้รีบกำชับเขาอีก
“จริงสิ เดี๋ยวบุษบามาหา คุณอย่าทำหน้าดุนักเดี๋ยวเขาจะตกใจหนีไปซะก่อน ทีนี้เดือดร้อนนายดินต้องออกตามหาเขาอีกนะคะ”
ooooooo
ภายในห้องพักโรงพยาบาล วุฒิมาเยี่ยมดินแดนและพูดคุยเรื่องคดีความ
“ตอนนี้เรื่องของพ่อเลี้ยงดนัยก็จะเป็นไปตามกระบวนการกฎหมายแล้ว ถึงนายไม่อยากเอาความ แต่มันเป็นคดีอาญา ยอมความกันไม่ได้”
“แล้วโภคินล่ะ”
“เรื่องโภคินคงเป็นไปตามกฎหมาย เขาฆ่านายโชคคงติดคุกหลายปี”
