เล่ห์รักบุษบา

โภคินแอบมาดักสราญฉัตรที่หน้าคอนโด

แล้วชิงรถยนต์ไปหลังจากรู้ว่าดนัยจับบุษบาบรรณไปพร้อมดินแดน สราญฉัตรทั้งแค้นทั้งเครียดรีบไปพบดนัยถึงบ้านแต่ไม่เจอ เมื่อลูกน้องส่งข่าวมา ดนัยจึงให้พาเธอมาที่บ้านร้างที่กักขังเชลยทั้งสองคนไว้ โดยไม่มีใครรู้ว่าโภคินตามมาด้วย

สายของหมวดวุฒิที่สะกดรอยตามสราญฉัตรได้ความคืบหน้าจึงแจ้งมา หมวดวุฒิรีบบอกต่อภูวดลก่อนที่พวกเขาจะนำกำลังตำรวจติดตามไป แต่โภคินถึงก่อนคณะของตำรวจได้เข้าช่วยเหลือดินแดนกับบุษบาบรรณและเกิดยิงต่อสู้กับพวกดนัย

ดนัยยิงโภคินบาดเจ็บแล้วจะซ้ำให้ตายแต่สราญฉัตรหยิบปืนที่หล่นแถวนั้นยิงดนัยจนร่างทรุดฮวบ กลุ่มของตำรวจได้ยินเสียงปืนก็ตรงดิ่งมาและช่วยกันลำเลียงคนเจ็บส่งโรงพยาบาล ส่วนภูวดลรีบกลับมาส่งข่าวคนที่บ้านแล้วให้คนงานออกตามหาดินแดนกับบุษบาบรรณในป่าเพราะรู้จากโภคินว่าเขาสองคนหนีออกไปได้ก่อนที่จะมีการปะทะ

ดินแดนกับบุษบาบรรณอยู่ในป่าที่ติดกับเขตของไร่ภูผา ดินแดนชำนาญเส้นทางแต่เพราะความมืดยามค่ำคืนทำให้ไม่สะดวกและอาจเกิดอันตรายได้จึงต้องหยุดพัก อีกทั้งเขาเองก็เริ่มตัวร้อนมีไข้เพราะบอบช้ำจากการโดนพวกดนัยซ้อม บุษบาบรรณดูแลเขาอย่างใกล้ชิดและได้ยินเขาเพ้อเรียกคนชื่อแพร คาดว่าผู้หญิงคนนี้ต้องมีความสำคัญไม่น้อยทีเดียว

ภูวดลตามไปดูดนัยที่โรงพยาบาลแล้วโทร.บอกสริยาที่เพิ่งกลับถึงบ้านพร้อมชาญชัย สริยาวางสายแล้วจะรีบไปหาเขาแต่หันมาเจอชาญชัยยืนขวางอยู่

“ไอ้ดนัยเป็นยังไง มันตายหรือเปล่า”

“พ่อเลี้ยงดนัยอยู่ที่โรงพยาบาลค่ะ อาการไม่สู้ดีนัก ตอนนี้พี่ภูไปดูแลอยู่ค่ะ”

“งั้นหรือ สมน้ำหน้ามัน”

“คุณพ่อไปพักก่อนดีไหมคะ วันนี้เหนื่อยมาทั้งวัน”

“ทำไม แกไม่ดีใจหรือที่ไอ้ดนัยมันเป็นแบบนี้”

“ไม่ค่ะ ริยารู้ว่าพ่อเลี้ยงดนัยกับคุณพ่อเคยมีปัญหากัน แต่การที่เขาเป็นแบบนี้ริยาไม่คิดว่าเป็นเรื่องที่เราควรจะดีใจ”

“เพราะไอ้ภูใช่ไหม”

“ไม่ใช่เพราะใครหรอกค่ะ ยังไงพ่อเลี้ยงดนัยก็ได้ชดใช้สิ่งที่เขาได้ทำไปแล้ว ต่อจากนี้ก็ต้องถูกส่งขึ้นศาลอีก ริยาว่าสิ่งที่คุณพ่อน่าจะทำคืออโหสิกรรมให้เขา จะได้ไม่ต้องจองเวรจองกรรมต่อกันไปอีก”