ตอนที่ 13
เช้าแล้วดินแดนรู้สึกตัวตื่นแต่ไม่เห็นบุษบาบรรณ สักครู่เธอกลับมาพร้อมน้ำดื่ม แทนที่ดินแดนจะดีใจกลับบ่นเธอยกใหญ่ว่าทีหลังอย่าไปไหนคนเดียวมันอันตราย
หญิงสาวรับฟังโดยดีและถามเขาว่าเดินไหวไหม ถ้าไหวจะได้รีบไปก่อนที่แดดจะร้อน ดินแดนมีไข้นิดหน่อยแต่บอกไหว เธอเดินนำทิ้งระยะห่างไปเลย
เล่นเอาเขาสงสัยว่าเป็นอะไร ทำเหมือนงอนอะไรสักอย่าง ก็เลยตามง้อทั้งที่ไม่รู้ว่าเธอโกรธอะไร
ภูวดลกับเอกภพนำทีมออกตามหาสองคนนั้นในเช้านี้ โดยมีบอลกับพวกคนงานนับสิบไปด้วย รวมทั้งสริยา อักษรและฟ้าใส แต่เดินกันสักพักภูวดลก็ให้พ่อกับแม่กลับไปรอที่บ้าน เอกภพทำท่าจะไม่ยอมเพราะเริ่มสังเกตเห็นบอลกับฟ้าใสสนิทกันมากจึงเกิดอาการหวงลูกสาว แต่อักษรก็พยายามลากสามีกลับไป แต่สักครู่เอกภพก็ย้อนกลับมาจับผิดฟ้าใสกับบอลอีกจนได้
ในระหว่างเดินทางกลับไร่ภูผา บุษบาบรรณซึ่งหายงอนดินแดนก็ชวนคุยเรื่องของเขากับภูวดลและสริยา ที่เธอเห็นว่าพวกเขาสนิทกันมากเหมือนเป็นครอบครัวเดียวกัน
“คุณภูนี่เป็นคนดีนะ เขาไม่รังเกียจคนจน ไม่รังเกียจนายที่เป็นแค่คนงานในไร่เลย”
ดินแดนชะงักไปนิดก่อนหาคำพูดแก้ตัว “จริงๆแล้วผมกับคุณภูเป็นเหมือนพี่น้องกัน เพียงแต่ว่า...”
“ดินแดน...บุษบา” เสียงเรียกนั้นทำให้สองคนยุติการสนทนา ภูวดลนั่นเองนำทีมคนงานเข้ามา
ฟ้าใสกับบอลและเอกภพยังมาไม่ถึงจุดนี้ แต่พอภูวดลโทร.บอกข่าวดีก็โล่งอกโล่งใจไปตามกัน แต่เอกภพไม่วายทำหน้าดุใส่ฟ้าใส บอกว่าเสร็จเรื่องดินแดนแล้วพ่อจะเอาเรื่องเราอีกคน...
ooooooo
เวลาต่อมาดินแดนเข้ารักษาตัวในโรงพยาบาลเพราะร่างกายบอบช้ำและมีไข้ ส่วนภูวดลเกาะติดอาการของดนัยด้วยความเป็นห่วง ดนัยยังไม่ฟื้นอยู่ในห้องไอซียู
พยาบาลเข็นรถพาดินแดนมาส่งที่หน้าห้อง
ซึ่งภูวดลยืนเพ่งมองเข้าไปภายในที่พ่อของตนนอนนิ่งไม่ไหวติง
“ดิน...หมอว่ายังไงบ้าง”
“หมอบอกว่าไม่มีอะไรหัก...แต่ช้ำ”
“พี่เสียใจที่เกิดเรื่องแบบนี้”
“พี่ไม่ได้เป็นคนต่อยผมซะหน่อย เสียใจทำไม หรือเสียใจที่น่าจะต่อยเอง”
“นายนี่เหมือนพ่อจริงๆ”
“แต่พี่ภูไม่เหมือนพ่อเลย เหมือนแม่มากกว่า”
สองพี่น้องหยอกเย้ากันยิ้มๆ ดินแดนถามว่าพ่อเลี้ยงดนัยเป็นอย่างไรบ้าง
“หมอบอกว่ากระสุนทำลายประสาทไขสันหลัง ตอนนี้อัมพาตไปทั้งตัว ดีแต่ที่ยังได้ยิน ยังรู้สึกได้”
“ผมเสียใจด้วย ผมไม่คิดว่าเรื่องมันจะบานปลายขนาดนี้ แล้วสราญฉัตรกับโภคินล่ะ”
“สราญฉัตรโดนเรื่องร่วมกันลักพาตัวเพราะเป็นคนแจ้งความเคลื่อนไหวของนาย ส่วนโภคินมีหลักฐานแน่นหนาว่าเป็นคนยิงเจ้าโชค...เออนี่...ทำไมนายไม่บอกความจริงกับบุษบาซะ จะรอเมื่อไหร่”
“ผมพยายามอยู่นะพี่ แต่ก็ไม่รู้ว่าทำไปแล้วผลจะออกมาเป็นยังไง”