คุณหนูเรือนเล็ก

เหิมกำลังนั่งหน้าเครียดอยู่ในห้องรับแขก มีเสียงมือถือของตัวเองดังขึ้นถึงกับสะดุ้งโหยง หยิบมือถือขึ้นมาดูเห็นเป็นเบอร์ของจักราช รีบปรับอารมณ์ก่อนกดรับสาย จักราชโทร.มาถามว่ารู้ข่าวจักรินตายหรือยัง เขาโกหกว่าเพิ่งเห็นจากข่าวทีวีก่อนจักราชจะโทร.มานี่เอง ตกใจมากทำอะไรไม่ถูก ตกลงเรื่องเป็นอย่างไร

“ก็รู้อยู่ว่าไอ้สามมันกินเหล้าทุกวัน มันคงกินเหล้าจนเมามายทรงตัวไม่อยู่ หกล้มหัวฟาดกับโต๊ะโต๊ะยังแตกขนาดนั้น แล้วหัวมันจะไปเหลือเหรอ”

“แล้วตำรวจว่ายังไงบ้าง”

จักราชเล่าว่าตำรวจสันนิษฐานเบื้องต้นว่าคงเป็นอุบัติเหตุ ตอนมาดูศพเจอพ่อด้วย เหิมอยากรู้ท่านเป็นอย่างไรบ้าง จักราชเห็นท่านก็สบายดีแต่ยังใจแข็งเหมือนเดิม ขนาดเจอหน้ากัน ตนยกมือไหว้ยังเดินหนีไม่ยอมคุยด้วย เหิมไม่เห็นแปลกตรงไหนในเมื่อจักราชกับจักรณรวมหัวกันฟ้องร้องท่าน แล้วนี่จะให้เขาทำอย่างไรต่อ เรื่องก็ไปถึงศาลแล้ว จักราชให้ฟ้องๆไปเลย แล้วเล่าเพิ่มเติมว่าตอนนี้พ่อทำพินัยกรรมฉบับใหม่แล้ว

“ถ้าหนูเล็กไม่กลับมาก็ยกมรดกให้ทายาทมันไปแต่ถ้าไม่มีคุณพ่อจะยกให้การกุศลทั้งหมด เป็นพ่อประสาอะไรไม่ห่วงลูกที่ยังเหลืออยู่ แค่นี้ก่อนนะพี่จะกลับแล้ว ไว้วันงานศพเจ้าสามเราค่อยคุยกันอีกทีว่าจะเอาไงต่อ”

“ได้ครับพี่ แล้วงานศพจะเริ่มวันไหนเหรอครับ”

“ยังไม่รู้ ตอนนี้ศพเจ้าสามอยู่กับตำรวจ ต้องรอให้เขาตรวจสอบอะไรให้เรียบร้อยซะก่อน แค่นี้นะ”...

ดึกแล้ว เทวัตอยู่เฝ้าวิจารณ์จนฟุบหลับไปข้างเตียง พี่สาวคุณหนูเรือนเล็กปรากฏตัวขึ้น นั่งบนเตียงมองวิจารณ์ด้วยความเป็นห่วง พลางปลอบว่าอย่าเศร้าไปเลย คุณปู่ต้องหายเร็วๆอยู่รอลูกสาวกลับมา

“หนูก็จะอยู่รอน้องสาวของหนูกลับมาเหมือนกัน” พี่สาวคุณหนูเอนตัวลงนอนจับมือวิจารณ์ไว้

ooooooo