คุณหนูเรือนเล็ก

อารยะกับเนตรสุดาที่กำลังเช็กเอกสารการโกงบริษัทเอกธนกิจกันอยู่ รีบเดินเข้ามาหา เทวัตปล่อยให้มือถือดังอยู่อย่างนั้นลังเลที่จะรับสาย อารยะรำคาญ เร่งให้เขารับ แต่ดาญ่าทักท้วงถ้าไม่สบายใจก็ไม่ต้องรับ เนตรสุดาเตือนถ้าไม่รับอาจจะพลาดอะไรก็ได้ เขาถึงได้กดรับ พอรู้ว่าพ่ออยู่บ้านวิจารณ์ก็ตกใจถามว่าไปทำอะไรที่นั่น เหิมมาตามเขากลับบ้าน สั่งให้เก็บข้าวของแล้วออกมาหาตนเดี๋ยวนี้

“ตอนนี้ผมอยู่ข้างนอก”

“แกอยู่ไหน กลับบ้านเดี๋ยวนี้เลย”

เทวัตงุนงงสงสัยนี่พ่อคิดจะทำอะไรกันแน่ จังหวะนั้นวิจารณ์ตะโกนสวนขึ้นมาว่าไม่ต้องกลับ ไม่ต้องไปไหนทั้งนั้นอยู่บ้านนี้กับท่านเหมือนเดิม เหิมไม่พอใจหันขวับไปถามอย่างเอาเรื่องว่าเมื่อครู่นี้พูดอะไร เทวัตขอร้องพ่ออย่าทำอะไรคุณตา เหิมไม่พอใจมากตวาดลั่นว่านี่ถึงขนาดเรียกวิจารณ์ว่าคุณตาเลยหรือ ทวงบุญคุณว่าเป็นคนเลี้ยงเทวัตมา ดังนั้นเขาต้องฟังที่ตนสั่งให้กลับบ้าน ฤกษ์ตะโกนแทรกขึ้น

“ไม่ต้องกลับครับคุณเทวัต ทำตามที่ท่านเศรษฐีบอก” พูดจบฤกษ์เข้าไปยืนประกบวิจารณ์อย่างปกป้อง เหิมเดือดดาลชี้หน้าด่าจิกเขาว่าไอ้กระจอก วิจารณ์ลุกพรวดขึ้นจะเอาเรื่อง

“หยุดนะ อย่ามาขึ้นไอ้ขึ้นอีที่บ้านของฉัน เก็บความต่ำหยาบคายของคุณกลับไปซะ ออกไปจากบ้านของฉัน ก่อนที่ฉันจะโทร.แจ้งตำรวจ”

“ฟังกูนะไอ้เทวัต ถ้ามึงยังอยู่ในบ้านหลังนี้ ชีวิตมึงไม่สงบสุขแน่” เหิมวางสายจากเทวัต มองฤกษ์กับวิจารณ์อย่างเคืองแค้นแล้วผละจากไป

ooooooo

ฤกษ์เดินตามทนายโฉดจนทันกันที่ลานจอดรถหน้าตึกใหญ่ เขาโวยใส่ตามมาทำไม ฤกษ์ยอกย้อนตนต่างหากที่ต้องเป็นฝ่ายถามเขาว่าตามตนมาที่นี่ทำไม เขาอ้างมาตามลูกกลับบ้านไม่ได้ตามฤกษ์สักหน่อย ฤกษ์โต้ไม่ยอมแพ้เทวัตไม่ใช่ลูกของเขา เหิมเถียงคอเป็นเอ็นจะไม่ใช่ได้อย่างไรในเมื่อตนเก็บมันมาเลี้ยงกับมือ

“นี่ไงที่กูสงสัยว่ามึงเก็บเด็กที่ไหนมาเลี้ยง”

เหิมแต่งเรื่องว่าเทวัตเป็นลูกของญาติตัวเอง ฤกษ์ไม่เชื่อ ญาติของเขาหรือว่าญาติของจักรินกันแน่

“นี่อย่าบอกนะว่ามึงคิดว่าไอ้เทวัตเป็นลูกมึง ฝันลมๆแล้งๆว่ะ มึงนี่คงติดคุกซะนานจนคิดถึงลูกมาก”

ฤกษ์ไม่ได้ฝันลมๆแล้งๆ แต่มีหลักฐาน วันนั้น วันที่เกิดเรื่องเมื่อยี่สิบกว่าปีก่อน เหิมตีตนด้วยซอสามสายจนหักสองท่อนตนสลบไปเลยใช่ไหม เหิมเครียดที่โดนไล่ต้อน ฤกษ์คาดคั้นว่าเป็นอย่างที่ตนพูดใช่ไหม เหิมปฏิเสธเสียงแข็งไม่รู้ว่าเขาพูดเรื่องอะไร ผลักเขาพ้นทางจ้ำพรวดๆไปขึ้นรถขับออกไปอย่างรวดเร็ว ท่าทางมีพิรุธของเหิมทำให้ฤกษ์มั่นใจมากขึ้นว่าเทวัตต้องเป็นลูกของตัวเองที่พลัดพรากจากกันมานานหลายสิบปี...