คุณหนูเรือนเล็ก

“ก็หนูอยากอยู่กับป๋าที่บ้านหรือคอนโดฯล่ะ ป๋าให้หนูเลือก” เทวัตเห็นเธออึ้งจับมือมากุมไว้ “ไม่ว่าวันข้างหน้าจะเกิดอะไรขึ้น ผมจะอยู่กับคุณ ดูแลคุณตลอดไป แต่ก่อนจะถึงวันนั้นผมต้องมีบ้านที่มาจากน้ำพักน้ำแรงของผม บ้านที่ผมมีสิทธิ์อาศัยอยู่อย่างภาคภูมิใจก่อน ผมให้คุณเลือกระหว่างบ้านกับคอนโดฯที่ผมเล็งๆเอาไว้”

ดาญ่าไม่ต้องคิดให้เสียเวลา ขอเลือกอยู่กับเขาขอแค่ให้ได้อยู่กับเขาไม่ว่าจะอยู่บ้านหรือคอนโดฯก็ไม่สำคัญ เขาปลื้มกับคำตอบดึงเธอมากอดด้วยความรักสุดหัวใจ กระซิบว่ารู้แล้วจะซื้อที่อยู่แบบไหนดี

“กระต๊อบก็แล้วกัน ผมจะได้ไม่ต้องเก็บเงินนานๆ”

“อย่ามาท้าเค้านะ ถ้าคุณอยู่ได้ฉันก็อยู่ได้เหมือนกัน”

“งั้นพรุ่งนี้เราไปซื้อกระต๊อบกันเลยนะ” เทวัตกระชับอ้อมกอด ทั้งคู่ยิ้มให้กันสุขใจสุดๆ

ooooooo

เช้านี้ดาญ่านัดเทวัต อารยะและเนตรสุดามาเจอกันที่เรือนเล็กเพื่อเตรียมความพร้อมสำหรับวันเปิดพินัยกรรม แต่หัวข้อคุยกันกลับเป็นเรื่องของรุกขเทวดาตัวน้อย เนตรสุดาฟังดาญ่ากับเทวัตพูดถึงเรื่องนี้เมื่อใด รู้สึกเหมือนพูดถึงผีลูกกรอกอย่างไรก็ไม่รู้ ดาญ่าทักท้วงรุกขเทวดาไม่ใช่ผีสางที่ไหน เทวัตเห็นด้วย

“โดยเฉพาะรุกขเทวดาที่อยู่บ้านท่านเศรษฐี ผมว่าเป็นเหมือนเทวดาตัวน้อยที่คอยช่วยเหลือท่านมากกว่า”

“ใช่ค่ะก็เหมือนกับคุณหนูที่เรือนเล็กนี่แหละ” คำพูดของดาญ่าทำเอาเนตรสุดาขวัญผวาร้องกรี๊ดๆพร้อมกับเบียดอารยะแทบจะนั่งบนตัก เขาพลอยตกใจไปด้วย เธอไม่วายแขวะเป็นทนายกลัวผีเหมือนกันหรือ

“เอ้า ผมหมอความนะไม่ใช่หมอผี”

เทวัตอยากรู้ว่าคุณหนูเรือนเล็กเคยเล่าให้ดาญ่าฟังไหมว่ามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร เธอพยักหน้า แล้วเล่าถึงที่มาที่ไปของแกว่าต้นมะค่าซึ่งแกกับพี่สาวสิงสถิตอยู่ถูกพวกลักลอบตัดไม้ทำลายป่าโค่นแล้วแปรรูปเป็นแผ่นๆแยกใส่ท้ายรถบรรทุกสองคันทำให้คุณหนูกับพี่สาวถูกแยกจากกันตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา

“พี่น้องถูกพรากจากกัน ต้นไม้ถูกพรากจากป่าธรรมชาติถูกพรากจากโลกใบนี้ด้วยน้ำมือมนุษย์ทั้งนั้น”