คุณหนูเรือนเล็ก

รังสรรค์ไม่รู้เลยว่ากำลังเดินเข้าไปติดกับที่เหิมกับวัชรีดักเอาไว้ ทันทีที่เขาเข้าไปในห้องทำงานบ้านเหิม เจ้าของบ้านซึ่งรอท่าอยู่ลั่นกระสุนใส่ท้อง เขาก้มมองท้องตัวเองที่มีเลือดไหลทะลัก วัชรีโผล่มาทางด้านหลังเอาถุงผ้าสีดำคลุมหัวเขาไว้ เขาพยายามดิ้นหนีแต่ถูกเหิมลั่นกระสุนใส่อีกนัด

วัชรีดึงร่างที่โงนเงนของหลานชายล้มลงแล้วใช้ไม้กอล์ฟซ้ำไปที่ช่วงหัวจนแน่นิ่งไปก็ยังไม่ยอมหยุด เหิมต้องสั่งให้พอได้แล้วเดี๋ยวเลือดเปรอะห้อง แล้วลองใช้เท้าเขี่ยดูพบว่ารังสรรค์ไม่ขยับเขยื้อน รีบเอาเชือกที่เตรียมไว้มัดมือมัดเท้า ช่วยกันกับวัชรีเอาร่างไปใส่รถ จากนั้นขับรถไปยังมุมมืดปลอดคนแถวริมแม่น้ำ ลากรังสรรค์เอาไปโยนทิ้ง รอจนร่างเขาจมหายไปกับสายน้ำจึงได้พากันกลับ...

ขณะที่เหิมกำจัดเสี้ยนหนามพ้นทางไปอีกหนึ่งราย ดาญ่ากึ่งเดินกึ่งวิ่งตามหาพี่สาวคุณหนูเรือนเล็กไปในสวน ยิ่งเร่งฝีเท้ามากเท่าไหร่พี่สาวคุณหนูก็ยิ่งห่างออกไปมากขึ้นเท่านั้น เทวัตที่ตามมาต้องขอร้องให้เธอใจเย็นๆก่อน เด็กน้อยไม่คุ้นกับเธอก็เลยหนี ถ้าเธอมาที่นี่บ่อยๆ อีกหน่อยแกคงเป็นฝ่ายเข้าหาเองเหมือนกับที่ทำกับเขา

ดาญ่าตื่นเต้นนี่เขาได้คุยกับแกแล้วหรือ เทวัตยอมรับว่าใช่เวลาเกิดเรื่องกับวิจารณ์ แกจะมาตามเขาไปช่วยท่านทุกครั้ง ตอนแรกๆเขาก็ตกใจคิดว่าเห็นวิญญาณผีเด็ก

“ไม่ใช่ผีค่ะ แต่เป็นนางฟ้าองค์น้อยที่คอยช่วยเหลือคนดีเหมือนการ์เดี้ยนแองเจิล คุณแม่ดาญ่าเคยบอกว่าถึงเราจะรู้สึกไม่มีใครในโลกนี้แต่ถ้าเราทำความดี ความดีจะปกป้องเราเหมือนเรามีเพื่อนอยู่เสมอ”

“เข้าบ้านเถอะครับ คนที่จะตอบคำถามคุณเรื่องนางฟ้าองค์น้อยที่คุณเห็นเมื่อกี้ได้ดีที่สุดคือท่านเศรษฐี” ว่าแล้วเทวัตจูงมือดาญ่ากลับเข้าบ้าน เจอวิจารณ์กำลังคุยอยู่กับเนตรสุดาและอารยะอย่างสนุกสนาน ดาญ่าไม่รอช้าถามเรื่องเด็กผมจุกมาอยู่กับท่านนานแล้วหรือ เนตรสุดามองเธองงๆ บ้านนี้มีเด็กผมจุกด้วยหรือทำไมตนไม่เห็น

“เขาจะให้เห็นเฉพาะคนที่อยากให้เห็นเท่านั้นแหละ หรือไม่คนคนนั้นต้องมีความพิเศษถึงจะมองเห็นเขาได้”

“ดาญ่ามองเห็นเขาค่ะคุณตา พยายามจะคุยกับเขาแต่เขาวิ่งหนีแล้วก็หายตัวไป”