ตอนที่ 9
กฤตย์เข้ามาหานัทธมนพอดี แกมแก้วเลยต้องเงียบกระนั้นก็ไม่วายทิ้งท้ายกับนัทธมน
“ฉันไม่สนหรอกนะว่าเธอจัดการกับยัยนั่นยังไง แต่อย่าริอ่านมาแผลงฤทธิ์กับฉันกับพี่กฤตย์เด็ดขาด!”
ooooooo
เรื่องวิวาทระหว่างนัทธมนกับปณิตาเป็นที่โจษจันของเหล่าพนักงาน แกมแก้วรับหน้าที่เคลียร์ไม่ให้พี่ชายเป็นที่ครหา ส่วนตัวต้นเรื่องอย่างนัทธมนกฤตย์จะจัดการเอง
“คุณทำอะไรคุณณิตาเขาถึงได้เป็นแบบนั้น...บอกความจริงผมมา”
“จะฟังความจริงเหรอคะ”
“ใช่! บอกผมมาเดี๋ยวนี้”
“ได้ค่ะ...ความจริงคือดิฉันใช้พลังพิเศษที่มีทำให้คุณปณิตาลอยขึ้นไปแล้วก็ทิ้งให้ร่วงลงมา...”
“นี่ใช่เวลาพูดเล่นเหรอ”
“อ้าว...ก็คุณถาม”
“ผมถามหาความจริงแต่นี่คุณเอาเรื่องที่คุณปณิตาพูด มาล้อเล่นกับผม”
“แล้วคุณไม่คิดบ้างเหรอคะว่าที่คุณปณิตาพูดอาจเป็นเรื่องจริงก็ได้”
“จะให้ผมเชื่อว่าคุณมีพลังจิตยกข้าวของผู้คนให้ลอยได้อย่างงั้นน่ะเหรอ”
“นั่นสิคะ...มันจะเป็นจริงไปได้ยังไง ดิฉันขอตัวเคลียร์งานก่อนนะคะ”
จนแล้วจนรอดนัทธมนก็ไม่ยอมเล่าความจริงที่เกิดกับปณิตา กฤตย์ได้แต่ครุ่นคิดและเริ่มสะระตะเหตุการณ์ทุกอย่างก่อนหน้าท่าทีแปลกๆของนัทธมนทั้งที่งานเปิดตัวโครงการที่โรงแรมในหลวงพระบางหรือแม้แต่บนเครื่องบิน รวมถึงคำพูดแปร่งหูของเธอหลายครั้งในระยะหลังที่ดูเหมือนจะพูดกระทบถึงเขาเกี่ยวกับวรดา
กฤตย์ไม่อยากปักใจว่านัทธมนอาจเกี่ยวข้องกับวรดา แต่นัทธมนกลับถลำลึกในโลกของวรดาขึ้นทุกที อย่างเช่นคืนนี้ที่เธอฝันร้ายถึงวารีแม่ของวรดาว่าอาการกำเริบเกือบตาย!
ในฝันเธอเห็นวรดากับแป้งช่วยกันแบกร่างอ่อนแรงของวารีไปพัก ผกากับผาณิตพูดจาเหน็บแนมสารพัด ไร้ซึ่งความเห็นใจและความเมตตาจะให้ยารักษาวารี จนกระทั่งกลางดึกวันเดียวกันนั้น...วารีก็อาการทรุดหนักวูบไป วรดาร้อนใจเลยบากหน้าไปขอผกากับผาณิต โทร.ตามรถพยาบาล
ผาณิตตอกไม่ไว้หน้า “เรื่องแค่นี้จะเรียกรถพยาบาลให้เอิกเกริกทำไมล่ะยะ”
ผกาสำทับลูกสาว “ใช่...นังแม่เธอนั่นก็เอาแต่ป่วยวันเว้นวันอยู่แล้วนี่”
“ขอร้องเถอะค่ะ นี่แม่ฉันทั้งคนนะคะ”
ผาณิตมองพี่สาวคนละแม่ด้วยแววตาชิงชังก่อนค่อนแคะ “ไม่วิ่งไปบอกพี่กฤตย์ให้พาไปล่ะ เธอเคยบอกว่าพี่กฤตย์เขารักใคร่เธอเหลือเกินไม่ใช่เหรอ รักซะหายหน้าไปไม่มาหาเธออีกเลยน่ะ”
สองแม่ลูกผลัดกันแดกดันวรดา แป้งรออยู่กับวารีนานทนไม่ไหววิ่งมาตาม
“รดา...โทร.เรียกรถพยาบาลหรือยัง แม่วารีไม่หายใจแล้ว!”