ด้วยแรงอธิษฐาน
ตอนที่ 9
“ยังมีหน้ามาบอกว่าไม่รู้อีกเหรอ”
ท่าทางพิรุธของบงกชทำให้นัทธมนมั่นใจว่าอีกฝ่ายมีส่วนรู้เห็น ความโกรธเริ่มแสดงฤทธิ์เดชจนแก้วกาแฟในมือบงกชแตกกระจาย!
“อย่าเข้ามานะ...พี่กลัวแล้ว เชื่อพี่เถอะนะ อย่าทำอะไรพี่เลย พี่ไม่ใช่คนบงการจริงๆ”
“งั้นก็บอกมาสิว่าใครเป็นคนบงการ”
“คุณณิตา...คุณปณิตาเป็นคนสั่ง คุณปณิตาเป็นตัวการจ้างไอ้พวกนั้นให้ฉุดน้องนัทไปจัดการ”
“แล้วแม่นัทเกี่ยวอะไรด้วย จะต้องทำร้ายแม่นัททำไม”
“ไอ้พวกนั้นมันจับผิดตัวไปน่ะ ไม่มีใครตั้งใจทำร้ายแม่น้องนัทหรอกนะ ให้อภัยพี่เถอะนะ พี่ไม่เกี่ยวจริงๆ”
“ไม่เกี่ยวได้ไง พี่รู้เห็นเป็นใจไปกับเขา พี่ก็ไม่ต่างอะไรกับคุณปณิตานั่น”
พลังพิเศษของนัทธมนแผลงฤทธิ์เดชมากขึ้น หวิดจะทำร้ายบงกชถ้ากิ่งกาญจน์จะไม่โผล่มา นัทธมนผ่อนลมหายใจยาวก่อนสั่งทิ้งท้ายให้บงกชทำอย่างไรก็ได้ให้ปณิตามาพบเธอเย็นนี้!
ooooooo
นัทธมนกำชับให้บงกชห้ามบอกปณิตาว่า
ความลับแตก บงกชรีบทำตามแล้วตัดสินใจลาออกทันที!
บงกชไม่ยอมบอกใครว่าลาออกเพราะกลัวนัทธมน แต่เมื่อเจอหน้าปณิตาตอนก่อนออกจากออฟฟิศกฤตย์ก็อดเตือนอีกฝ่ายไม่ได้ที่คิดงัดข้อกับเลขาฯสาว
“ฉันขอเตือนคุณณิตาด้วยความหวังดีนะคะ รีบหนีไปจากที่นี่ซะ”
“เป็นบ้าอะไรของเธอเนี่ย ทำไมคนอย่างฉันจะต้องกลัวมันด้วย”
“คุณก็รู้ดีอยู่แล้วนี่ว่าทำไมถึงต้องกลัวคนคนนี้”
ปณิตาส่ายหน้าไม่กลัวแถมอวดสร้อยพระและสายสิญจน์ที่ข้อมือสองข้าง บงกชยิ้มเยาะ
“แน่ใจเหรอคะว่าจะเอาอยู่”
“มีทั้งพระทั้งสายสิญจน์ จะต้องไปกลัวผีกลัวปีศาจอะไรอีกล่ะจ๊ะ”
“แสดงว่าคุณณิตามาวันนี้เพื่อที่จะฉะกับยัยนัท”
“จะบ้าเหรอยะ ฉันจะมาหาเธอแล้วก็มาหาคุณกฤตย์ต่างหาก”
“คุณได้เจอฉันแล้วนี่ไง งั้นก็...โชคดี ลาก่อนค่ะ”
พูดจบก็เดินหนีไม่เหลียวหลัง กระนั้นก็ไม่วายหันมาเตือนทิ้งท้าย
“หนียัยนัทให้พ้นนะคะคุณถ้ายังอยากมีชีวิตกลับไปล่ะก็”
“โอ๊ย...อยากขี้ขลาดหนีเอาตัวรอดคนเดียวก็ไปไกลๆเลย”
“ถือว่าฉันเตือนแล้วนะคะ เกิดอะไรขึ้นโทษฉันไม่ได้นะ”
กฤตย์ยังไม่รู้ตัวว่าจะเกิดเรื่องยุ่ง มัวรับมือแกมแก้วที่โวยวายเรื่องบงกชลาออกกะทันหัน
“พี่กฤตย์ขา...นี่ไม่ใช่เรื่องเล่นๆแล้วนะคะ
แม่เลขาของพี่แผลงฤทธิ์จนแม่บงกชถึงกับลาออกไปน่ะ”
“ขนาดนั้นเลยเหรอ นัทเขาไปทำอะไรบงกชเข้าล่ะ”
“แก้วไม่รู้หรอกค่ะ ยังไงแม่บงกชก็ไม่ยอมเล่าให้ฟัง”
“อ้าว! แล้วแก้วมั่นใจได้ยังไงว่าเป็นความผิดนัทจริงๆ วันนี้พี่ก็เห็นเขานั่งหน้าดำคร่ำเครียดเคลียร์งานทั้งวัน”
“ถามจริง...ขนาดมีหลายคนเตือนกันแบบนี้ พี่กฤตย์ยังไม่กลัวแม่เลขานี่อีกเหรอคะ”
“ทำไมต้องกลัวล่ะ นัทเขาก็เป็นผู้หญิงคนนึงธรรมดาๆใช่ว่าจะเหาะเหินเดินอากาศได้ซะที่ไหน”
เคลียร์กับน้องสาวยังไม่จบปณิตาก็โผล่มา กฤตย์ส่ายหน้าดักคอขำๆ
“ไม่ได้จะมาคุยเรื่องนัทธมนอีกคนใช่ไหมครับ”
