ด้วยแรงอธิษฐาน
ตอนที่ 9
“เรื่องนี้เลยล่ะค่ะที่จะเน้นเลย คุณกฤตย์ไม่รู้ตัวหรอกค่ะว่าเล่นอยู่กับอะไร”
กฤตย์โบกมือห้ามเพราะคร้านจะฟัง “พอเถอะคุณณิตา...คราวก่อนโน้นที่งานแถลงข่าวลูกค้าผมก็เกิดเรื่องวุ่นวายไปทีนึงแล้ว คุณยังจะมาตามราวีนัทเขาอีกทำไม”
“ฉันรู้ว่าทำยังไงคุณกฤตย์ก็ไม่เชื่อฉัน แต่วันนี้ฉันจะขอลองเป็นครั้งสุดท้ายที่ฉันจะเสี่ยงเอาตัวเองพิสูจน์ว่า แม่เลขาฯของคุณไม่ใช่มนุษย์ธรรมดาแต่ว่าเป็นภูตผีปีศาจกลับชาติมาเกิดจริงๆ”
“คุณพูดเรื่องเหลวไหลจบแล้วใช่ไหม ผมจะได้ไปทำงานต่อซะที!”
แกมแก้วเห็นพี่ชายหน้าตึงก็โกรธปณิตาที่พูดจาไร้สาระ “นี่แม่ณิตา...ถึงฉันจะไม่ชอบนังเลขาฯนั่นเหมือนเธอ แต่สิ่งที่เธอพูดมันก็บ้าบอเกินจะรับไหว ฉันว่าเธอปรึกษาจิตแพทย์เถอะ บางทีเธออาจมีปัญหาเรื่องการเห็นภาพหลอนก็ได้”
ปณิตาไม่สะทกสะท้าน ประกาศกร้าว “เอาเถอะค่ะ ...อยากพูดอะไรก็ตามสบาย ตอนนี้มันทำงานอยู่ใช่ไหมคะ ถ้างั้นฉันจะไปกระชากหน้ากากนังปีศาจให้ทุกคนเห็นกันเดี๋ยวนี้!”
ooooooo
นัทธมนรอเอาคืนปณิตาอยู่แล้ว ทันทีที่อีกฝ่ายบุกถึงห้องทำงานของกฤตย์ก็ยืนต้อนรับ ปณิตาแสยะยิ้มร้ายหยิบมือถือเตรียมถ่ายคลิปและกดล็อกประตูห้องทันที!
“นึกว่าฉันจะกลัวเธอเหรอยะ เอาสิ...มีพลังจิตอะไรก็ปล่อยออกมานังปีศาจ”
“เรียกดิฉันว่าอะไรนะคะ...ใครกันแน่ที่เป็นนังปีศาจตัวจริง”
“ก็เธอน่ะสิ ฉันเป็นคนปกติย่ะ”
นัทธมนเหยียดยิ้มเย็นก่อนเอ่ยเสียงเรียบ “คนที่ว่าจ้างไอ้สองคนนั่นมาทำร้ายดิฉันกับแม่น่าจะเรียกว่าปีศาจมากกว่านะคะ ถ่ายคลิปไว้ด้วยนะคะจะได้เป็นหลักฐานมัดตัวคุณเอง”
“ฉันไม่เกี่ยวนะ นังนี่พูดบ้าอะไร ฉันไม่รู้”
“คุณนี่กล้าทำเรื่องชั่วๆแต่ไม่กล้ารับนะคะ”
“ฉันเปล่า...ถ้าฉันทำจริงก็ไปแจ้งตำรวจมาจับฉันเลยสิ มีหลักฐานอะไรมาปรักปรำฉันยะ”
“หลักฐานไม่สำคัญแล้วล่ะค่ะ...ดิฉันอยากจะสั่งสอนคุณเองมากกว่า ต่อไปคุณจะได้รู้ว่ากฎแห่งกรรมยังมีจริง”
พลังพิเศษของนัทธมนเริ่มสำแดงฤทธิ์เดชหลังจากนั้นปณิตากลัวแต่ยังใจแข็งชูสร้อยพระกับสายสิญจน์
“วันนี้เธอทำอะไรฉันไม่ได้หรอกนังผี เอาสิเอาเลย คนเขาจะได้รู้กันว่าเธอมันไม่ใช่คน”
“ก็ได้...ในเมื่อคุณเรียกร้องนัก ทำอะไรกับแม่กับดิฉันไว้ก็รับสิ่งนั้นกลับไป!”
ปณิตาพยายามยกมือถือถ่ายคลิปแต่นอกจากจะไม่สำเร็จยังถูกพลังพิเศษยกตัวลอยจากพื้นแล้วปล่อยลงในพริบตา ร่างบอบบางกระแทกพื้นแทบลุกไม่ขึ้น ได้แต่ร้องครวญครางให้คนเข้ามาช่วย
กฤตย์ได้ยินเสียงกรีดร้องขอความช่วยเหลือของปณิตาก็ถลาไปเคาะประตู แกมแก้วเบิกตาโพลงด้วยความตื่นกลัวและยิ่งตระหนกเมื่อได้ยินเสียงร้องขอชีวิตของปณิตา
“ฉันกลัวแล้ว อย่าเข้ามา”
นัทธมนหน้าบึ้งตึง ไม่ยี่หระความเจ็บปวดเพราะล้มกระแทกพื้นของปณิตา แหวลั่น
“ก็คุณเองไม่ใช่เหรอที่อยากเห็นดิฉันเป็นปีศาจน่ะ”
