ด้วยแรงอธิษฐาน
ตอนที่ 7
เต้ยนิ่งฟังอยู่นานก่อนโพล่งถามถึงความเป็นไปได้ว่าการตายของวรดาอาจเป็นแค่อุบัติเหตุแต่นัทธมนส่ายหน้า ไม่มีวันเชื่อเพราะเธอเคยเห็นจากในฝันว่าวรดาถูกตีหัวแล้วลากเข้าไปในหลุมหลบภัย
สายสร้อยหน้าตื่นเมื่อได้ยินเรื่องราวจากนัทธมน
“นี่เธอรู้ได้ไงว่าศพของวรดามีร่องรอยถูกตีหัว เธอเป็นใครกันแน่”
“ก็แนะนำตัวไปแล้วไงคะว่าชื่อนัท”
“หน้าเธอก็เหมือนวรดา บอกความจริงมานะว่าเธอเป็นใคร”
“ทำไมคะ...คุณน้ากลัวนัทจะเป็นญาติกับวรดาแล้วมาแก้แค้นอย่างงั้นเหรอ”
“ทำไม...ทำไมฉันต้องกลัว”
“ก็เพราะคุณน้าก็มีส่วนร่วมทำร้ายวรดาเหมือนกัน!”
“ฉันเนี่ยนะ...จะบ้าเหรอ”
“คุณน้าไม่เคยคิดช่วยเหลือวรดา คุณน้าเอาแต่ประจบเจ้านาย รวมหัวกันกลั่นแกล้งทำร้ายวรดา”
“อย่าทำสู่รู้ เธออยู่ที่นั่นตอนนั้นรึไง ออกไปจากบ้านฉันเดี๋ยวนี้!”
เต้ยเห็นท่าไม่ดีพยายามแยกสองสาวต่างวัย
จากกันแต่นัทธมนขืนตัวไว้
“เดี๋ยวออกไปแน่ค่ะ...แต่อยากฟังกับหูสักนิดว่าคุณน้าเคยรู้สึกผิดบ้างไหมที่วรดาต้องตายแบบนี้”
เพราะความโกรธแท้ๆทำให้สายสร้อยไม่ทันคิดโพล่งตอบ
“ไม่! นังวรดาทำตัวแบบนั้นมันก็สมควรตายแล้ว”
ขาดคำพลังพิเศษของนัทธมนก็แผลงฤทธิ์รัดคอสายสร้อยเกือบตายถ้าเต้ยจะไม่ห้ามไว้ สายสร้อยหมดแรงถึงกับทรุด สายตาหวาดกลัวนัทธมนจนไม่อยากเข้าใกล้ เต้ยต้องลากลับแทนและพาเพื่อนสาวไปขึ้นรถ
นัทธมนยังช็อกกับการกระทำของตน เต้ยไม่สนเอ็ดลั่น “พลังของเธอมันฆ่าคนตายได้เลยนะนัท หยุดเสียที หยุดสืบเรื่องนี้ ปล่อยวางมันไปซะ คนที่ฆ่าวรดา
เขาก็เสียชีวิตกันไปหมดแล้ว”
“นายรู้ได้ไง ฉันไม่หยุด ไอ้ฆาตกรที่ฆ่าฉันมันอาจจะยังลอยนวลอยู่ก็ได้!”
ooooooo
นัทธมนไม่เลิกราเรื่องสืบหาคนฆ่าวรดา เช่นเดียว กับกฤตย์ที่ไม่หยุดหวังเรื่องหนังสือเจน แอร์ที่หายไป
พิษณุผู้ช่วยหนุ่มของกฤตย์ต้องรับบทหนัก ทั้งอารมณ์ขึ้นๆลงๆและงานราษฎร์งานหลวงเพราะเจ้านายหนุ่มไม่มีแก่ใจจะสนใจ มัวหมกมุ่นเรื่องตามหาหนังสือเจน แอร์
เจ้าของร้านขายของเก่าที่รับซื้อหนังสือจาก
บ้านกฤตย์เมื่อวันก่อนแจ้งข่าวร้ายว่าร้านหนังสือเก่าแวะมาเอาหนังสือเจน แอร์ไปแล้ว กฤตย์ไม่รอช้าตามไปหาแต่ก็พลาดหวังอีกเพราะหนังสือถูกขายต่อให้แผงหนังสืออื่นแล้ว
กฤตย์ร้อนใจมากอยากได้หนังสือคืน พิษณุมองแล้วอดใจไม่ไหวต้องถาม
“หนังสือเล่มนี้สำคัญกับคุณกฤตย์มากขนาดนั้นเลยเหรอครับ”
พิษณุไม่ได้คำตอบจากกฤตย์แต่กลับถูกสั่งให้ตระเวนตามแผงหนังสือและกวาดซื้อหนังสือเจน แอร์ทุกเล่มที่เจอ พิษณุตอบรับคำสั่งแต่ไม่วายคาใจ...ทำไมเจ้านายถึงอยากได้หนังสือเล่มนั้นคืนนักหนา
เต้ยแวะส่งนัทธมนที่บ้านคืนเดียวกัน เพื่อนสาวมีสีหน้าเคร่งเครียดจนเขาต้องปลอบ
“ปล่อยวางเรื่องนี้ได้แล้วนะนัท ไม่ต้องสืบอะไรอีก สบายใจได้แล้ว”
“แต่คนที่ฉันสงสัยมากที่สุดยังลอยนวลอยู่”
