ตอนที่ 7
“อย่างคุณหญิงผกา...ตั้งแต่เข้าบ้านมาแล้วรู้ว่าท่านประพจน์เคยได้กับคนใช้อย่างแม่วารีจนมีลูกเป็นวรดา คุณหญิงก็แค้นใจจงเกลียดจงชังมาตลอด ถ้าคุณหญิงจะฆ่าแม่วรดาซะก็คงไม่น่าแปลกใจใช่ไหมล่ะ”
ความเกลียดชังของผกานั้นนัทธมนก็รู้ดีเพราะฝันเห็นมาหลายคืน แต่คนที่เธอไม่คาดคิดว่าสายสร้อยจะพาดพิงถึงก็คือประพจน์ “ท่านเป็นถึงนายพล มีหน้ามีตาแต่กลับต้องมาเสื่อมเสียที่มีแม่วรดาให้คนนินทาว่าท่านหน้ามืดปล้ำคนใช้จนมีลูกสาวคนนี้ ถ้าท่านจะรักษาศักดิ์ศรีไว้ด้วยการกำจัดแม่วรดาซะก็อาจเป็นได้นะ”
เหตุผลของสายสร้อยฟังขึ้นไม่น้อยเพราะหากประพจน์รักและห่วงวรดาจริงคงไม่ปล่อยให้ถูกผกากับผาณิตโขกสับ สายสร้อยถอนใจยาวก่อนพูดถึงผู้ต้องสงสัยคนสุดท้ายของบ้าน
“ส่วนคุณผาณิต...ฉันคงไม่ต้องบอกอะไรมากนะ คุณณิตเกลียดแม่วรดาอย่างกับอะไรดี ถึงขั้นเคยพูดว่าอยากให้แม่วรดาหายไปจากโลกนี้”
นัทธมนพยักหน้ารับรู้ ตั้งท่าจะถามแต่ถูกสายสร้อยตัดบท
“แต่พวกเธอจะฟื้นฝอยหาตะเข็บไปเพื่ออะไร ต่อให้รู้ว่าใครฆ่าแม่วรดามันก็เปล่าประโยชน์...ก็ทั้งท่านประพจน์ คุณหญิงผกาแล้วก็คุณผาณิตก็เสียชีวิตกันไปหมดแล้ว พวกเธอเลิกขุดคุ้ยเรื่องนี้ซะเถอะ ถึงรู้ไปมันก็แค่นั้น”
เต้ยเห็นด้วยและพยายามชักชวนเพื่อนสาวกลับแต่นัทธมนไม่ยอมจบถามถึงสมาชิกบ้านกฤตย์ สายสร้อยก็คิดว่ามีความเป็นไปได้เพราะพี่น้องผู้หญิงของกฤตย์มีเหตุจูงใจให้เกลียดวรดา
“อย่างคุณแกมแก้ว...อาจโกรธแทนคุณผาณิตที่เป็นเพื่อนสนิทกันก็เลยคิดกำจัดแม่วรดาซะ หรือคุณเกตุมณี ก็อาจโกรธเคืองที่แม่วรดามาเกาะแกะน้องชายสุดที่รักของเขาก็อาจจะอยากให้แม่วรดาตายๆไปก็ได้”
ข้อมูลของสายสร้อยนับว่าน่าสนใจ แต่นัทธมนก็ไม่กลับจนกว่าจะรู้เรื่องกฤตย์
“คุณกฤตย์ชอบพออยู่กับแม่วรดา แต่คนรักกันชอบกันก็อาจทะเลาะกันจนฆ่าแกงกันอย่างที่เป็นข่าวบ่อยๆสมัยนี้ก็ได้ ยิ่งตอนนั้นมีผู้ชายมาติดพันแม่รดาเข้าอีกคน คุณกฤตย์ก็ยิ่งแสดงความหึงหวงออกมา...”
ooooooo
สายสร้อยสันนิษฐานตามสิ่งที่เห็นในอดีตคือวรดาไม่ได้มีแค่กฤตย์มาติดพันแต่ปิติก็เป็นอีกคนที่แอบชอบ...
แม้ประพจน์จะสั่งขาดไม่ให้กฤตย์มายุ่มย่ามวุ่นวายกับวรดาอีกแต่เขาก็หาทางแวะเวียนมาหาเสมอ ทั้งหาเรื่องเอาของมาฝากหรือรับของจากที่บ้านมาให้ ผกากับผาณิตพยายามจับผิดและนำไปฟ้องประพจน์เสมอ แต่กฤตย์ไม่เคยทุกข์ร้อนจนกระทั่งเห็นสายตาของปิติมองวรดา
“ใครจะรู้ว่าแม่วรดาอาจให้ท่าผู้ชายที่ไหนอีก ทำให้คุณกฤตย์ไม่พอใจจนพลั้งมือฆ่าก็ได้”