ตอนที่ 7
เสียงเอะอะของพ่อแม่ทำให้ถุงแป้งวิ่งไปดู
ปิติกับเกตุมณีจึงยอมสงบศึก แต่เพียงไม่นานสงครามน้ำลายก็ปะทุเมื่อถุงแป้งดันเผลอพูดชื่อวรดาบนโต๊ะอาหาร
“เกตุ...มันก็ไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้นสักหน่อย
ผมก็ยังอยู่กับคุณกับลูกตรงนี้”
“แล้วจะต้องรอให้มันเกิดขึ้นก่อนรึไงฉันถึงจะมีสิทธิ์เปิดปากพูดอะไรได้”
“ไม่เอาน่ะคุณ จะมาเถียงกันต่อหน้าลูกทำไม”
“ลูกเราโตแล้ว เขาก็มีสิทธิ์ที่จะรับรู้ว่าพ่อของเขามีพฤติกรรมยังไง”
“อะไรคุณ ผมไปทำอะไรเสียหายไม่ทราบ”
“ก็ที่ไปยืนจ้องรูปแม่เลขาที่เป็นเพื่อนกับ
ลูกสาวตัวเองอยู่เมื่อกี้น่ะมันเหมาะสมไหม ฉันขอถามหน่อยเถอะ”
“มันก็แค่นั้น ผมไม่ได้คิดอะไร”
“โอ๊ย...ไม่คิดอะไรเนี่ยนะ ฉันเคยโล่งใจที่
แม่วรดาเสียไป นี่พอมาเจอคนหน้าเหมือนกันเข้า
คุณก็ออกลายอีก”
ปิติทนไม่ไหวผลุนผลันออกจากบ้าน ทิ้งเกตุมณีให้ฮึดฮัด ส่วนถุงแป้งถึงกับน้ำตาคลอเพราะตั้งแต่จำความได้พ่อแม่ไม่เคยทะเลาะกันใหญ่โตเหมือนวันนี้เลย
ooooooo
นัทธมนมาทำงานเช้าตามปกติ กฤตย์มองตามเธอนิ่งๆแต่ไม่พูดอะไรจนกระทั่งได้ยินว่าเธอมีนัดกินข้าวกับเต้ยเพื่อนหนุ่มคนสนิท
อารมณ์หงุดหงิดเพราะหาหนังสือเจน แอร์ไม่เจอทำให้กฤตย์พลั้งปากถามซอกแซกเรื่องเต้ย
“ได้ยินว่านายเต้ยคนนี้สนิทกับคุณแล้วก็ถุงแป้งด้วย ก็เลยชักสงสัยว่าเขากำลังจีบใครในสองคนนี้หรือเปล่า”
“ทำไมคุณกฤตย์ถึงอยากรู้ล่ะคะ”
“ก็...เผอิญหนึ่งในสองคนนั้นเป็นหลานแท้ๆของผมเองนี่นา”
“ดิฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะว่านายเต้ยเขาจีบใคร เอาไว้คุณกฤตย์ก็ลองถามเจ้าตัวเขาเองสิคะ”
นัทธมนตัดบทและออกไปกินข้าวกับเต้ยเมื่อถึงเวลานัด กฤตย์ได้แต่มองตามด้วยความหึงหวงโดยไม่รู้เลยว่าเลขาฯสาวกับเพื่อนหนุ่มไม่ได้ไปเดตแต่มีนัดกับสายสร้อยคนใช้เก่าแก่บ้านประพจน์
สายสร้อยอาศัยในบ้านไม้หลังเล็กๆสภาพซอมซ่อ เธอถึงกับเบิกตาโพลงเมื่อเห็นหน้านัทธมน
“เหมือนเหลือเกิน ทำไมเธอถึงหน้าเหมือน
วรดาขนาดนี้”
คำพูดเหมือนเพ้อของสายสร้อยทำให้นัทธมนยิ่งปักใจว่าการตายของวรดามีเงื่อนงำ กระนั้นก็ไม่ใจร้อนบุ่มบ่ามค่อยๆให้เต้ยช่วยเลียบๆเคียงๆถามเรื่องนิสัยใจคอของวรดา
“ก็นิ่งๆไม่ค่อยสู้คนแต่บางครั้งก็ไม่ยอมใคร
เหมือนกันนะ”
นัทธมนสงสัยกฤตย์อดไม่ได้ถามแทรก “แล้ว...
วรดานี่เขามีคนมารักมาชอบบ้างไหมคะ”
“ก็มีบ้าง...เขาเป็นคนสวยเหมือนกับเธอน่ะ หนุ่มๆก็จะมาสนใจกันหลายคนหน่อย”
“แล้วมีคนเกลียดวรดาบ้างไหมคะ”
“มีสิ...ที่เขารุมเกลียดรุมหมั่นไส้ก็เพราะผู้ชาย
ที่เขาชอบพอดันมารุมจีบแม่วรดากันหมดน่ะ”
“แล้วน้าสายสร้อยพอจะทราบไหมคะว่าเกิดอะไรขึ้นในวันที่วรดาเขา...เอ่อ...เสียชีวิตน่ะค่ะ”
“เธอจะอยากรู้ไปทำไม”