ตอนที่ 12
“มันทำเป็นปากดีไปอย่างนั้น แต่ขี้แพ้ ไม่กล้าลงมือหรือเปล่า มันแพ้ไอ้พสุมาแล้วนะ อย่าลืมสิลูก”
“ก็เพราะมันแพ้น่ะสิ มันถึงแค้น มันถึงอยากจะเอาคืน”
“ก็ไหนล่ะ ไม่เห็นมันทำอะไรเลยนี่”
“มันอาจจะไม่มีโอกาสลงมือก็เป็นได้ เดี๋ยวมันต้องหาโอกาสลงมืออีกจนได้ ท่านแม่เชื่อสิ”
“แม่จะไม่เชื่อใจอะไรใครทั้งนั้น นอกจากตัวเอง จำเอาไว้นะลูกว่าการยืมมือใครลงมือ โอกาสเสี่ยงที่จะสาวมาถึงตัวเรามีร้อยเปอร์เซ็นต์ เพราะฉะนั้นเราต้องวางแผนซ้อนแผนเอาไว้”
“ซ้อนแผนยังไงหรือท่านแม่”
“ไปจ้างมือดีไว้รอเลย ให้ลงมือเชือดไอ้ยุพราชอีกที หลังจากที่มันฆ่าไอ้พสุเรียบร้อยแล้ว อย่าให้มันมีโอกาสซัดทอดมาถึงเราได้”
เจ้าขุนแสงเรืองพยักหน้าเห็นด้วยอย่างยิ่ง
ooooooo
ตกเย็น พสุขอตัวกลับคุ้มเพื่อจะแอบเข้าไปที่เรือนเจ้าอุ่นคำในคืนนี้ โดยให้เผ่าเทพอยู่ดูทางโรงพยาบาล แต่เจ้าจ้อยคิดอย่างรอบคอบว่า
“ถ้าหมวดกลับไปคนเดียวจะมีพิรุธ เพราะหน้าที่หมวดคือดูแลเฮา มีเฮาที่ไหนต้องมีหมวดที่นั่น แต่อยู่ๆเฮาหายไป แต่หมวดกลับคุ้มไปคนเดียว เจ้าป้าอุ่นคำกับเจ้าพี่ขุนเห็นเข้าจะต้องสงสัยแน่ๆว่าหมวดกลับไปอยู่ที่คุ้มทำไม”
“จริงด้วยเจ้าค่า เจ้าอุ่นคำขี้จับผิดจะตาย ถ้าเห็นหมวดกลับไปคนเดียวต้องไม่ปล่อยหมวดไว้แน่ๆ ต้องซักไซ้จนความแตก”
“ถ้าอย่างนั้นให้เจ้าจ้อยกลับไปด้วยเถอะ ทางนี้ไม่ต้องเป็นห่วง มีฉันกับตำรวจข้างนอกดูแลอยู่”
“ส่วนมหาเทวีก็ไม่ต้องห่วง ข้าเฮาจะดูแลให้เองเจ้าค่า” อ่อนคำอาสา
“ถ้าอย่างนั้นรีบไปเถอะครับ”
“ฝากดูแลเจ้าแม่ด้วยนะอ่อนคำ ถ้ามีอะไรรีบเรียกพยาบาลให้ตามหมอทันทีเลยนะ”
“เจ้าค่า ไม่ต้องห่วง รีบไปเถอะ ขอให้เจอหลักฐานทุกอย่างนะเจ้าค่า”
“โชคดีนะเพื่อน ฉันรอฟังข่าวดี”
อ่อนคำกับเผ่าเทพอวยพร พสุกับเจ้าจ้อยยิ้มรับแล้วพากันออกไป เมื่อไปถึงคุ้มเวลาก็ล่วงเลยเกือบค่ำ แต่พสุต้องรอให้ถึงสองยามถึงจะลงมือ เพราะคิดว่าช่วงเวลานั้นทุกคนน่าจะเข้านอนและหลับหมดแล้ว
พสุให้เจ้าจ้อยไปพักผ่อน ส่วนตัวเองมาเตรียมพร้อม พอถึงเวลาก็ลัดเลาะอย่างระมัดระวังไปยังเขตเรือนเจ้าอุ่นคำ แต่จู่ๆเจ้าจ้อยในชุดทะมัดทะแมงเช่นกันโผล่มาขอเป็นผู้ช่วย
“คุณจะช่วยอะไรได้ กลับไปนอนเถอะครับเจ้าจ้อย”
“ไม่กลับ! อย่างน้อยเฮาก็จะช่วยดูต้นทางให้”
“อย่าดื้อสิครับ กลับไปเถอะ”
“คุณเป็นแค่องครักษ์ อย่ามาสั่งเฮานะ แต่คุณต้องฟังคำสั่งเฮา”
“โห...เล่นอย่างนี้เลยหรือครับ”
“เฮาไม่ได้เล่น เฮาจริงจัง รีบเข้าไปในเรือนโดยมีเฮาเป็นผู้ช่วยเดี๋ยวนี้ นี่เป็นคำสั่ง”