ตอนที่ 12
หลังจากนั้นเจ้าขุนแสงเรืองเดินมาเห็นเจ้าจ้อยคุยกับอ่อนคำอยู่มุมหนึ่งในโรงพยาบาล เขาทำทีเข้ามาถามอาการมหาเทวีและจะขอเข้าเยี่ยม แต่เจ้าจ้อยและอ่อนคำไม่ยินยอม อ้างว่าหมอสั่งห้ามเยี่ยมเด็ดขาด
“แต่เจ้าหลวงกับเจ้าจ้อยก็เข้าเยี่ยมได้ไม่ใช่หรือ”
“น้องกับเจ้าพ่อเยี่ยมได้เป็นกรณีพิเศษ เจ้าพี่อย่าฝืนคำสั่งหมอเลยนะเจ้าค่า”
“ถ้าหมอพูดแบบนั้น พี่ไม่เข้าไปเยี่ยมก็ได้ แต่น้องต้องออกไปกับพี่”
“เจ้าพี่จะพาน้องออกไปไหนหรือเจ้าค่า”
“พี่เห็นเจ้าจ้อยเครียดๆเรื่องมหาเทวี พี่ก็เลยจะชวนน้องไปพักผ่อนหย่อนใจที่น้ำตก ดีไหมน้อง”
“เจ้าแม่ยังป่วย น้องคงไม่มีกะจิตกะใจไปเที่ยวหรอกเจ้าค่า”
“งั้นพี่จะเข้าไปเยี่ยมมหาเทวี” เจ้าขุนแสงเรืองทำท่าจะบุกเข้าไปในห้อง ตำรวจที่เฝ้าอยู่บริเวณนั้นรีบเข้ามาขวาง แต่โดนเขาตวาดไล่ให้หลีกไป
เมื่อตำรวจไม่ยอมหลบ เจ้าขุนแสงเรืองวางอำนาจกระชากคอเสื้อตำรวจแล้วจะชกหน้า เจ้าจ้อยกับอ่อนคำตกใจร้องห้ามเสียงหลงว่าที่นี่โรงพยาบาลอย่ามีเรื่องกันเลย
“งั้นน้องต้องไปเที่ยวน้ำตกกับพี่”
“ตกลงเจ้าค่า น้องจะไป”
“งั้นข้าเฮาไปด้วยนะเจ้าค่า”
“แกอยู่ที่นี่ดีแล้ว เฮาจะไปกับเจ้าจ้อยสองต่อสอง... ไปกันเถอะ”
เจ้าขุนแสงเรืองรวบรัดจูงเจ้าจ้อยออกไป อ่อนคำละล้าละลังเป็นห่วงเจ้าจ้อยจับใจ
“ทำไงดี เจ้าจ้อยไปกับเจ้าขุนแสงเรือง ไม่น่าไว้ใจเลย...ใช่แล้ว ต้องบอกหมวดพสุ”
อ่อนคำรีบวิ่งกลับไปที่ห้องพักฟื้น เปิดประตูผลัวะเข้ามาอย่างรีบร้อน เล่นเอาพสุยกปืนเล็งไปอย่างระแวดระวัง ส่วนมหาเทวีที่กำลังให้พยาบาลวัดความดันก็ตกใจไปด้วยกัน
“คุณอ่อนคำ ทีหลังอย่าทำแบบนี้อีกนะครับ”
“เฮาขอโทษ...”
“แต่เมื่อกี้คุณออกไปพร้อมเจ้าจ้อยไม่ใช่หรือครับ แล้วเจ้าจ้อยไปไหน”
“เฮากับเจ้าจ้อยออกไปเจอเจ้าขุนแสงเรืองที่หน้าโรงพยาบาล เจ้าขุนแสงเรืองจะเข้ามาเยี่ยมมหาเทวีให้ได้ แต่พอพวกเฮาไม่ให้เข้า เจ้าขุนแสงเรืองก็ลากตัวเจ้าจ้อยไป”
พสุกับมหาเทวีตกใจ พสุถามอย่างเร็วว่า
“คุณรู้รึเปล่าว่าเจ้าขุนแสงเรืองจะพาเจ้าจ้อยไปที่ไหน”
“เห็นว่าจะพาไปที่น้ำตกเจ้าค่า”
“หมวดพสุ เฮาเป็นห่วงลูกเฮา เจ้าขุนแสงเรืองไม่น่าไว้ใจเลย หมวดตามไปช่วยลูกเฮาได้ไหม”
“ผมจะไปเดี๋ยวนี้ครับ คุณอ่อนคำช่วยเฝ้ามหาเทวีด้วยนะครับ”
อ่อนคำรับปาก พสุไม่รอช้า ผลุนผลันออกไปด้วยความเป็นห่วงเจ้าจ้อย
ooooooo