สะใภ้อิมพอร์ต
ตอนที่ 17
หลายวันถัดมา...
ลิซ่ายืนทอดสายตามองน้ำตกตรงหน้า พึมพำถึงดล ถ้าชาติหน้ามีจริงขอให้เราเกิดมาเจอกันอีก แล้วถอนใจเฮือก พลันมีเสียงดลดังขึ้น
“คุณลิซ่า ผมยังไม่ตาย ไม่ต้องรอเจอชาติหน้า”
“ฉันก็นึกว่าคุณหลับตายไปแล้ว ปลุกเท่าไหร่ก็ไม่ตื่น ไหนสัญญาว่าจะตื่นมาดูพระอาทิตย์ขึ้นด้วยกัน”
“ผมขอโทษ อากาศมันดี เงียบสงบ ผมก็เลยหลับเพลินเกินห้ามใจ อย่าโกรธนะครับคนดีของผม นะครับ นะๆ”
ดลดึงเธอมากอดอ้อนสุดฤทธิ์ ลิซ่าเจอเสียงออดอ้อนของเขาเมื่อไหร่ก็โกรธไม่ลง
“เมียผมน่ารักน่ากอดน่าฟัดที่สุด”
ดลหอมแก้มลิซ่าฟอดใหญ่ เอาจมูกขยี้ๆอีกด้วย
“พอแล้วคุณดล ฉันอายนก”
ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นไปเห็นนกตัวหนึ่งเกาะอยู่บนต้นไม้ ตะโกนไล่ไปให้พ้น นกตกใจไม่ใช่แค่บินหนี อึรดหัวเขาอีกด้วย ลิซ่าขำก๊ากบอกว่าเฮงสุดๆ ที่นกอึใส่หัว เขาส่ายหน้าแบบนี้ไม่เรียกเฮง เรียกว่าซวยมากกว่า พลันตาข้างขวาของดลกระตุกแรงมากถึงกับร้องเอะอะออกมา
“โบราณว่าขวาร้ายซ้ายดี เวรแล้วไงคุณ จะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นอีกไหมเนี่ย” ลิซ่าใจคอไม่ดี
ดลนึกอะไรขึ้นมาได้ก็ตกใจ “คุณลิซ่า แย่แล้ว วันนี้วันเกิดคุณยาย”
“หา! แล้วทำไมเพิ่งมาบอก”...
จากนั้นไม่นาน ดลกับลิซ่าถือขนมเค้กมาวางตรงหน้าทับทิมพร้อมกับอวยพรวันเกิด โดยมีอร ลดากับพิธาน รินกับหมอหมีและพัฒน์นั่งรออยู่ก่อนแล้ว
“ที่เราสองคนมาช้าเพราะเราไปหาซื้อเค้กวันเกิด มาให้คุณยายอยู่ครับ”
“ใช่ค่ะ คุณยายอธิษฐานและเป่าเทียนเลยนะคะ”
“ยายขออธิษฐานว่าถ้าใครโกหกในวันเกิดของยาย ขอให้ตกบันได”
ทับทิมว่าแล้วเป่าเทียนวันเกิดดับพึ่บ ดลกับลิซ่าหน้าเสีย ถึงกับต้องตกบันไดเลยหรือ ท่านไม่ได้อธิษฐานแค่นั้นแต่ยังขอให้ถูกหมากัดอีกด้วย
“อุ่ย หมากัดด้วย คุณดล...ฉันว่าเราสารภาพกันเถอะ”
“คุณยายครับ ความจริงแล้วผมกับลิซ่าเที่ยวกันเพลินจนลืมวันเกิดคุณยายครับ”
ทุกคนขำก๊าก ดลกับลิซ่าถึงบางอ้อทันที หัวเราะแบบนี้แกล้งกันใช่ไหม อรสารภาพว่าความจริงแล้ว ตัวเองไม่ได้อยากทำแบบนี้แต่คุณยายขอร้อง ทับทิมถึงกับร้องอ้าว ทำไมถึงโบ้ยมาให้ท่านคนเดียว เธอต่างหากที่เป็นจอมวางแผน อรโต้ว่าตัวเองแค่เปรยๆ แต่ท่านต่างหากที่ทำให้เป็นจริง
“ก็มันน่าหมั่นไส้ ไปสวีตกันสองคนจนลืมวันเกิดยาย”
“ขอโทษนะคะคุณยาย เราสองคนไม่ได้ตั้งใจจริงๆนะคะ”
“อ่ะๆ เห็นว่าวันนี้เป็นวันเกิดหรอกนะ จะยกโทษให้”
ดลกับลิซ่าโล่งใจ พิธานชวนให้เรามาเป่าเทียนกันใหม่ดีกว่า ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วย ดลจุดเทียนอีกครั้ง จากนั้นทุกคนร้องเพลงแฮปปี้เบิร์ธเดย์ ทับทิมอธิษฐานเป่าเทียนรอบสอง ทุกคนตบมือส่งเสียงเฮลั่น แล้วทยอยกันเข้ามาอวยพรวันเกิดให้กับท่าน เป็นทำนองขอให้มีความสุข สุขภาพแข็งแรง อายุยืน มีเพียงดลเท่านั้นที่ไม่เหมือนใคร
“ส่วนผม ไม่มีคำอวยพรนอกจากจะรีบปั๊มหลานให้คุณยายนะครับ”
“บ้าคุณดล” ลิซ่าอายม้วนจนตัวจะเป็นเลขแปด ทุกคนพากันหัวเราะมีความสุข
ooooooo
อวยพรเสร็จ พัฒน์ชวนทุกคนถ่ายรูปเก็บไว้เป็นที่ระลึก เอามือถือไปวางบนชั้น ก่อนหันไปทางทุกคนที่ตั้งท่ารอถ่ายรูป
“พร้อมนะครับทุกคน”
“พร้อม” ทุกคนตอบอย่างพร้อมเพรียงกัน
“ขอหกแอ็กเลยนะครับ”
“หา...หกแอ็ก!! แม่จะเปลี่ยนท่าทันที่ไหนล่ะ” ลดาบ่นอุบ
“ถ้าเปลี่ยนไม่ทัน แม่ยิ้มทุกรูปเลยก็ได้ครับ”
