สะใภ้อิมพอร์ต

หมอหมีกับพิธานเร่งฝีเท้าเดินหาอรกับลดามาตามทางเจอมือถือเครื่องหนึ่งตกอยู่ พิธานตรงไปหยิบขึ้นมากดดูเห็นรูปหน้าจอเป็นภาพดล อร และริน จึงสรุปว่านี่คือมือถือของอร

“แสดงว่าแม่กับคุณลดาต้องถูกจับมาอยู่แถวนี้”

พิธานพยักหน้าเห็นด้วย รีบเดินนำหมอหมีออกไป...

ทางเดินอีกด้านหนึ่ง สมคิดรำคาญที่อรเดินอ้อยอิ่งเอาปืนดันหลังสั่งให้เดินเร็วๆหรือคิดจะถ่วงเวลา เธอไม่ได้ถ่วงเวลาแต่เจ็บเท้าเดินไม่ไหว เขาไม่เชื่อหาว่าเธอโกหก ขู่ถ้าไม่รีบเดินจะโทร.ไปบอกลูกน้องให้ยิงลดาทิ้ง อรถึงกับหน้าเครียด ยอมเดินต่อแต่โดยดี ทันใดนั้นมีเสียงปืนดังขึ้น อรชะงัก

“เสียงปืน...เจ้านายแกทำอะไรครอบครัวของฉัน”

“ทุกคนคงถูกฆ่าตายไปแล้ว คุณช้าเกินไป ข้อตกลงของเราเป็นโมฆะ คุณกับน้องสาวของคุณก็เตรียมตัวตายตามพวกเขาไปแล้วกัน”

สมคิดจ่อปืนไปที่อรซึ่งทำใจแล้วว่าคงจะโดนยิงแน่ๆแต่พิธานกับหมอหมีพรวดพราดเข้ามาสั่งให้หยุด สมคิดมัวแต่ยืนตะลึง อรที่กำลังแค้นจัดเพราะคิดว่าครอบครัวถูกฆ่า เข้าไปแย่งปืนจากสมคิด พิธานกับหมอหมีเข้ามาช่วย

“หมอ...รีบไปช่วยดา...ดาถูกขังอยู่ในบ้านร้างไม่ไกลจากตรงนี้” อรสั่งการ

หมอหมีพยักหน้ารับคำ รีบวิ่งออกไป สมคิดเจอรุมสองทั้งอรและพิธานทำให้สู้ไม่ได้ ปืนหลุดมือ เขาจะก้มเก็บแต่อรเตะปืนกระเด็น สมคิดเห็นท่าไม่ดีวิ่งหนี พิธานบอกอรให้ไปช่วยหมอหมี เขาจะตามไปจับตัวสมคิดเองแล้ววิ่งตามสมคิดไป อรรีบไปเก็บปืนที่ตกอยู่วิ่งแยกไปอีกทาง...

ฝ่ายพิธานไล่ตามสมคิดจนทัน กระชากตัวมาต่อยเต็มแรงจนอีกฝ่ายเซถลา ครั้นมันตั้งหลักได้อัดพิธานกลับ ช่วงแรกเขาสู้แรงสมคิดไม่ได้ถูกอัดล้มกลิ้งล้มหงาย แต่พอโดนสมคิดปรามาสเขาก็เลยมีแรงฮึดสู้ ไล่อัดอีกฝ่ายไม่ยั้งจนเลือดกบปากหมดสติล้มไปกองกับพื้น...

ที่บ้านร้างใกล้ฟาร์มไพรรักษา หมอหมีซุ่มดูสมุนของสมคิดอยู่ด้านหน้า สักพักอรเดินลิ่วเข้ามาเขาหันไปคว้าแขนไว้ถามว่าจะไปไหน ท่านจะไปช่วยน้องสาวของท่าน เขาเตือนว่ามันอันตรายมาก ท่านไม่กลัว ชูปืนที่ยึดได้จากสมคิดขึ้นมา แล้วตรงรี่ไปหาสมุนซึ่งเห็นเธอถือปืนอยู่ก็ชักปืนจะยิง แต่เธอไวกว่ายิงขู่ไปที่พื้นใกล้ๆ

“ทิ้งปืน”

ท่าทางเอาจริงของอรทำให้สมุนไม่กล้าหือยอมทิ้งปืนแต่โดยดี

ooooooo

ลดายังคงถูกมัดนั่งหน้าตื่นอยู่ในบ้านร้างเพราะได้ยินเสียงปืน พลันประตูบ้านเปิดผลัวะ อรเดินถือปืนเข้ามา ลดาดีใจมากร้องไห้โฮ อรเก็บปืนรีบมาแก้มัดให้ สองพี่น้องกอดกันกลม

“ไม่เป็นไรแล้ว น้องดาไม่ต้องกลัว”

อรกอดปลอบใจน้องพลางลูบหน้าลูบหลัง หมอหมีตามเข้ามาเห็นลดาปลอดภัยก็โล่งใจ

“เรากลับบ้านกันนะ” อรว่าแล้วประคองลดาออกจากบ้านร้าง...

ดลกับคนอื่นๆยังปลอดภัยดี เสียงปืนที่ดังสนั่นไปทั่วฟาร์มเป็นแค่การยิงขู่ของวิชัยเท่านั้น ยิงปืนขู่ขึ้นฟ้าเสร็จ วิชัยลดปืนมาจ่อดลยังไม่ทันเหนี่ยวไกมีเสียงหวอรถตำรวจดังขึ้นเสียก่อน พวกคนร้ายหน้าตื่น

พัฒน์เห็นจังหวะเหมาะร้องบอกพรรคพวกให้จับตัวคนร้ายไว้ โก้ พอลล่า จีจี้กับแหวน พนมกับพวกคนงานกรูกันจับตัวสมุนที่ไม่ทันตั้งตัว ดลสบช่องที่วิชัยหันไปมองสมุนเข้าไปแย่งปืน สองคนแย่งปืนกันเอาเป็นเอาตาย สุดท้ายดลแย่งปืนมาได้

“เสี่ยหนีไปไหนไม่ได้แล้ว”

“แกแน่ใจเหรอ”

วิชัยแสยะยิ้มควักปืนที่ซ่อนไว้อีกกระบอกขึ้นมา ดลบอกให้ทุกคนหมอบ วิชัยกราดกระสุนมั่วไปหมด