สะใภ้อิมพอร์ต
ตอนที่ 16
ระหว่างนั้นพิธานกับพัฒน์คอยโปรยดอกกุหลาบ บรรยากาศโรแมนติกสุดๆ ครั้นเพลงจบคู่บ่าวสาวกอดกันกลม เสียงเฮเสียงตบมือดังสนั่น
ทับทิมไม่เห็นอรอยู่ด้วยก็ถามหา ทุกคนเพิ่งนึกได้ว่าท่านหายไปช่วยกันชะเง้อหา ลดาเห็นพอลล่าที่เพิ่งเดินเข้ามาถามว่าเห็นพี่อรหรือเปล่า
“คุณอรไปเอาชุดจานชามที่บ้านน่ะค่ะ แต่ไปนานแล้วนะคะ”
“ดาไปตามพี่อรเองค่ะคุณแม่” ลดาว่าแล้วผละไป
ooooooo
อรเดินมาตามทางเพื่อไปเอาจานรู้สึกเหมือนมีคนเดินตาม แต่พอหันไปดูก็ไม่เห็นใคร คิดว่าหูฝาดไปเองจึงเดินต่อ มีเสียงฝีเท้าเดินตามมาอีก เธอหันขวับไปดูเป็นครั้งที่สองไม่เห็นใคร เริ่มใจคอไม่ดี
“นั่นใคร พอลล่าเหรอ...ฉันถามว่าใคร ออกมาเดี๋ยวนี้”
สมคิดออกจากที่ซ่อน อรเห็นหน้าก็จำได้ผงะถอยหลัง เขายิ้มเหี้ยมดีใจที่เธอจำเขาได้ เสี่ยฝากความคิดถึงมาให้เธอ อรรู้ทันทีว่าต้องมีเรื่องไม่ดี
“แกหมายความว่าไงเสี่ยถูกจับไปแล้วไม่ใช่เหรอ”
“นั่นเป็นสิ่งที่ทุกคนคิดครับ แต่...”
“เสี่ยแหกคุกออกมาได้งั้นเหรอ”
“ฉลาดครับ แต่มาฉลาดเอาตอนที่สายไปแล้ว งานแต่งงานของลูกชายคุณในวันนี้คงจะได้กลายเป็นงานศพมากกว่า”
คำพูดของสมคิดทำให้อรเป็นห่วงลูกชายกับลูกสะใภ้หันหลังจะหนี แต่สมุนของสมคิดขวางไว้
“ถ้าแกทำอะไรลูกชายกับครอบครัวของฉัน... ฉันจะฆ่าแก”
“ฆ่าผม ฮึๆๆมีปัญญาเอาตัวเองให้รอดไปจากตรงนี้ได้ก่อนเถอะ”
อรหยิบมือถือจะโทร.หาดล แต่สมคิดเข้ามากระชากมือถือไปปาทิ้ง เธอวิ่งหนี สมุนตามไปรวบตัวไว้
“ปล่อยฉัน”
อรพยายามดิ้นหนี สมคิดเดินมายืนตรงหน้าเธอก็เลยถ่มน้ำลายใส่ ด่าซ้ำว่าชาติชั่ว คนอย่างเขากับเจ้านายของเขาต้องไม่ตายดี สมคิดโมโหตบอร
หน้าหัน กระชากผมขึ้นมา
“แต่ก่อนที่ผมจะตายคุณกับครอบครัวสุดที่รักของคุณต้องตายก่อน”
“แกคิดจะทำอะไร”
“เดี๋ยวก็รู้ ลากตัวมันไป”
สมุนลากอรไปตามทาง เธอขืนตัวไม่ยอมไปง่ายๆพลางตะโกนโหวกเหวกให้ปล่อย ทันใดนั้นลดาโผล่เข้ามา อรเห็นน้องสาวก็รีบไล่ให้ไปตาม
คนมาช่วย ลดาหันหลังวิ่งหนีแต่สมคิดตามไปล็อกตัวได้ทัน
เธอดิ้นหนีพลางร้องโวยวายให้ปล่อย เขารำคาญต่อยท้องเธอจุกตัวงอลงไปกองกับพื้น อร
ตกใจเป็นห่วงน้อง
“แส่หาเรื่องดีนัก ก็ดีเหมือนกันจะได้ตายไปพร้อมๆกันเลย”
ในเวลาต่อมา อรกับลดาถูกพาตัวไปขังไว้ในบ้านร้างใกล้กับฟาร์มไพรรักษา ถูกมัดมือมัดเท้าเอาเทปปิดปากจับนั่งข้างกัน สมุนเสนอตัวจะจัดการกับสองพี่น้องตอนนี้เลย สมคิดส่ายหน้าอย่าเพิ่ง เก็บเอาไว้จัดการหลังสุด อรกับลดาตาเบิกโพลงด้วยความตกใจ สมคิดเดินมาหยุดตรงหน้า
“ไม่ต้องกลัวนะครับ ผมจะให้ลูกน้องทำกับคุณอย่างเบามือที่สุด รอไม่นานพวกคุณก็จะได้ไปอยู่บนสวรรค์กับครอบครัวแล้ว...พวกแกไปเฝ้าหน้าประตู”
สมุนรับคำเดินออกไป สมคิดลากเก้าอี้มานั่งตรงหน้าสองพี่น้องยิ้มแสยะให้ อรกับลดาเครียดมากไม่รู้จะหนีรอดไปจากที่นี่ได้อย่างไร
พนมจะเดินไปเอาของเจอขาของใครไม่รู้โผล่ออกมาจากพุ่มไม้ รีบเดินไปดูเห็นโก้นอนหมดสติ เสื้อผ้าถูกถอดเหลือแค่บ็อกเซอร์กับรองเท้า รีบเขย่าแขนให้รู้สึกตัว โก้ค่อยๆได้สติ เห็นตัวเองไม่ได้สวมเสื้อผ้าก็ตกใจ
“มันเกิดอะไรขึ้นกับฉันอ่ะลุง”
“ข้าต้องถามเอ็งมากกว่าว่าเกิดอะไรขึ้น”
โก้พยายามนึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้า ครั้นจำได้ว่า เกิดอะไรขึ้น รีบไปรายงานให้ดลทราบ เขาตกใจมากเมื่อรู้ว่าโก้ถูกตีหัวสลบ แถมถูกลอกคราบเสื้อผ้าหายเกลี้ยง
