สะใภ้อิมพอร์ต
ตอนที่ 16
“สัญญามาก่อนว่าคุณจะทำให้ได้อย่างที่พูด”
เขาไม่ตอบยื่นหน้าจะจูบ ลิซ่าสั่งเบรก “เดี๋ยว ฉันว่าไม่ใช่แล้ว ฉันบอกให้คุณสัญญา ไม่ใช่ให้จูบ”
“ก็เนี่ยแหละคือวิธีสัญญาของผม จูบสัญญาไง พร้อมนะ” ดลยิ้มยื่นหน้าจะจูบอีกครั้ง คราวนี้เธอเอามือบัง ขอเวลานอกสักครู่แล้ววิ่งปรู๊ดเข้าห้องน้ำ รีบบ้วนปากเช็กว่าลมหายใจโอเคจึงวิ่งกลับไปหาเขา
“พร้อมค่ะ”
ดลยิ้มขำ ดึงเธอมาจูบก่อนผละออก “เชื่อแล้วนะว่าผมจะทำตามสัญญา”
“ยังไม่เชื่อได้ไหม”
“ได้” ดลจูบลิซ่าอีกครั้ง คราวนี้เธอเชื่อแล้วว่าเขาจะทำตามสัญญา ดลอ้อนคืนนี้ขอนอนกับเธอด้วย ลิซ่าส่ายหน้าดิกขืนคุณยายมาเจอเข้าเป็นเรื่องแน่ เขาไม่กลัวท่าน กลัวจะไม่ได้เห็นหน้าเธอมากกว่า
“พูดแบบนี้ฉันก็ใจอ่อนน่ะสิ”
“หมายความว่าคุณยอมให้ผมนอนด้วย”
“อือ แต่พอใกล้เช้า คุณต้องรีบออกไปนะ ฉันไม่อยากให้คุณถูกคุณยายดุ”
“โอเค” ดลยิ้มดีใจ ดึงลิซ่ามากอดอีกครั้ง
ooooooo
ดลกับลิซ่านอนกอดกันเพลิน เสียงนกร้องปลุกให้ลิซ่าตื่นขึ้นมาก่อน มองไปนอกหน้าต่างเห็นฟ้าสว่างก็ตกใจรีบปลุกเขาให้ตื่น เขายังง่วงอยู่เลยขอนอนกอดเธอต่อ
“ง่วงไม่ได้ ต้องตื่นเดี๋ยวนี้”
“ไม่อยากตื่นอ่ะ”
“โอ๊ย คุณดล...ทำไมขี้เซาแบบนี้...คุณยายมา” ลิซ่าหลอก ได้ผลเกินคาด ดลทะลึ่งพรวดยกมือไหว้ปลกๆ
“สวัสดีครับคุณยาย” ดลหันมองไม่เห็นแม้เงาของคุณยายก็รู้ว่าถูกหลอกหันไปโวยลิซ่า
“ก็ปลุกตั้งนานแล้วไม่ยอมตื่น ก็ต้องใช้วิธีนี้”
เขาเห็นแดดจ้าก็ตกใจนี่เช้าแล้วจริงๆด้วย ลิซ่าเร่งให้เขารีบกลับไปก่อนคุณยายจะเข้ามาดลพยักหน้าลงจากเตียงเดินไปที่ประตู เธอทักท้วงมาทางไหนก็ให้กลับทางนั้น เขาพยักหน้ารับคำ พุ่งไปที่หน้าต่างยังไม่ทันปีนออกไป ต้องรีบผลุบกลับเข้ามา ลิซ่าส่ายหน้าเซ็งนั่นจะทำอะไรอีก
“คุณยายกับคุณแม่” ดลพยักพเยิดออกไปนอกหน้าต่าง ลิซ่าแอบส่องดูเห็นทับทิมกับอรเดินใกล้เข้ามา ดลนึกขึ้นได้ถ้าพวกท่านเห็นบันได ต้องรู้แน่ว่าเขาแอบมาหาเธอ
“ไม่ยาก” ลิซ่าตัดสินใจผลักบันไดร่วงลงไปข้างล่างเสียงดังโครม “เท่านี้ก็เรียบร้อย”
“เดี๋ยว ไม่มีบันไดแล้ว ผมจะออกไปได้ไง”
“อุ่ย จริงด้วย ฉันขอโทษ คนมันตกใจก็เลยไม่มีสติ”
ในเมื่อกลับทางเดิมไม่ได้ ดลจึงต้องออกทางประตูห้อง ลิซ่าค่อยๆโผล่หน้าออกมาดูไม่เห็นใครในบ้าน จึงย่องลงไปข้างล่างโดยไม่ทันเห็นทับทิมกับอรยืนอยู่ด้านหลัง
“จะรีบออกไปไหนกัน”
ทั้งคู่ชะงัก ลิซ่าหันไปบอกดลว่าเหมือนได้ยินเสียงคุณแม่ ทับทิมร้องบอก
“ไม่ใช่แค่แม่อรคนเดียว ฉันก็อยู่ด้วย”
“เหมือนได้ยินเสียงคุณยายด้วย”
“หรือว่า...” ดลหันขวับไปด้านหลัง ต้องตกใจแทบช็อกที่เห็นแม่กับคุณยายมองทั้งคู่อย่างตำหนิ อรต่อว่าดลว่าทำแบบนี้ได้อย่างไร เอาส่วนไหนคิดสมองหรือเท้า เขาตัดพ้อด่าแรงไปแล้ว เขาคิดถึงเมียผิดตรงไหน ทับทิมสวนทันทีผิดตรงที่ไม่เชื่อฟังผู้ใหญ่ซึ่งเตือนด้วยความหวังดีแต่กลับขัดคำสั่งแบบนี้เป็นลางไม่ดีชัดๆ ดลตีเนียนไหนๆก็ลางไม่ดีแล้ว ขอพาลิซ่ากลับบ้านเลยก็แล้วกัน
