สะใภ้อิมพอร์ต
ตอนที่ 16
“หยุดเดี๋ยวนี้ตาดล อย่ามาเนียน แม่กับคุณยายไม่หลงกล”
“เอ่อ คุณแม่กับคุณยายอย่าไปดุคุณดลเลยนะคะ คุณดลเขาเป็นห่วงลิซก็เลยแอบมาหาน่ะค่ะ”
“ห่วงเรื่องอะไร” อรคาดคั้น ดลกับลิซ่ามองหน้ากันไม่พูดอะไร ทับทิมเหมือนจะเดาออก
“มันเกิดอะไรขึ้นใช่ไหม หรือว่าเสี่ยวิชัยยังไม่ถูกจับ”
“ใช่ครับ ผมถึงกังวล กลัวมันกลับมาที่นี่”
“ไอ้เสี่ยมันทำบุญมาด้วยอะไร ถึงได้ดวงดีนัก” อรพูดแล้วอดแค้นใจไม่ได้ ทับทิมเชื่อว่ามันดวงดีไม่ได้ตลอด สักวันคนชั่วอย่างมันจะต้องถูกจับ
ooooooo
วิชัยสวมหมวกหลุบต่ำอำพรางใบหน้า ลอบเข้าไปหาแม่ที่สถานพักฟื้น นั่งลงข้างเตียงถอดหมวกออกก่อนกุมมือแม่ไว้ การมาครั้งนี้ของเขาก็เพื่อมาบอกลาท่าน
“ผมไม่รู้ว่าหลังจากวันนี้ผมจะได้มาหาแม่อีกไหม”
วิชัยอยากร้องไห้แต่ต้องกลั้นเอาไว้ ทิพย์ พยายามจะถามลูกว่าไปทำอะไรมาแต่พูดได้แค่อื้ออ้า เขาเหมือนจะเดาใจท่านถูก
“แม่คงสงสัยว่าผมไปทำอะไรมาใช่ไหม...ผมทำในสิ่งที่ควรทำมาตั้งนานแล้วแม่ เราสองคนแม่ลูกทุกข์ทรมานนานมากเกินพอแล้ว ต่อไปนี้ถึงเวลาที่คนพวกนั้นต้องชดใช้ให้กับเรา”
ทิพย์ส่ายหน้าเป็นทำนองห้ามปราม แต่วิชัยบอกว่าถอยหลังอีกไม่ได้แล้ว ขอโทษท่านด้วยที่อกตัญญูทำให้ท่านไม่มีความสุข ถ้าชาติหน้ามีจริง ขอเกิดมาเป็นลูกท่านอีกครั้ง แล้วก้มกราบมือท่าน จากนั้นหยิบหมวกมาสวมแล้วตัดใจเดินจากไป
ทิพย์ได้แต่มองตามลูกน้ำตาไหลพราก...
เสี่ยชั่วเดินยังไม่ทันถึงรถที่สมคิดจอดรออยู่ ก็ถูกตำรวจนอกเครื่องแบบแสดงตัวเข้าจับกุม เขาจะหนีไปอีกทางก็เจอตำรวจอีกกลุ่มหนึ่งดักรออยู่ ทำให้หนีไปไหนไม่รอด สมคิดเห็นเจ้านายถูกตำรวจใส่กุญแจมือ รีบขึ้นรถขับหนีไป...
ในที่สุดวันแต่งงานของดลและลิซ่าก็มาถึง บริเวณสวนร่มรื่นของฟาร์มถูกตกแต่งอย่างสวยงามสำหรับงานเลี้ยงฉลองสมรสที่กำลังจะมีขึ้น
ทุกคนช่วยกันจัดข้าวของมือเป็นระวิง พอลล่าถือแจกันดอกไม้เข้ามาถามอรจะให้วางไว้ตรงไหน ท่านชี้ไปที่โต๊ะตัวใหญ่ สักพักรินถือแก้วน้ำเย็นเจี๊ยบเอามาให้แม่
“เหนื่อยไหมคะ รินเห็นคุณแม่วุ่นวายตั้งแต่เช้า”
“ถึงเหนื่อยแม่ก็มีความสุขมากที่ทุกอย่างไปได้ด้วยดี ตั้งแต่ไอ้เสี่ยวิชัยถูกจับ แม่ก็หายใจโล่งคอขึ้นตั้งเยอะ อีกไม่ถึงชั่วโมง งานจะเริ่มแล้ว รินช่วยไปดูทีว่าหนูลิซ่าแต่งตัวเสร็จหรือยัง”
รินรับคำ รีบเดินไปที่ห้องนอนของพี่ชาย ขณะที่อรหันไปตรวจดูความเรียบร้อยของสถานที่ต่อ
ooooooo
ที่ห้องดล ลิซ่าในชุดเจ้าสาวกระโปรงสั้นยืนอยู่หน้ากระจกเงาโดยมีลดาช่วยจัดชุดและทำผมให้
“หนูลิซ่าสวยมากเลยจ้ะ สวยมากกว่าตอน แต่งงานครั้งแรกอีก”
“จริงเหรอคะน้าดา แสดงว่าถ้าลิซแต่งงานอีกครั้ง ลิซก็จะสวยมากขึ้นไปอีกน่ะสิคะ”
“อุ้ย แต่งงานอีกครั้งไม่ได้สิ เจ้าบ่าวของหนูต้องเป็นตาดลหลานของน้าคนเดียวเท่านั้น”
“ลิซล้อเล่นค่า ชาตินี้ลิซไม่มีวันรักใครอีกแล้ว นอกจากคุณดล”
