ตอนที่ 15
“ทางเดียวที่จะหยุดรถคันนี้คือมันต้องชนกับอะไรสักอย่าง คุณต้องหาทางเซฟตัวเองให้ได้เข้าใจไหม”
“ค่ะ ฉันต้องทำให้ได้...ฉันจะทำให้ได้”
“คุณลิซ่า ผมรักคุณ ผมจะไม่มีวันยอมให้คุณเป็นอะไรไปเด็ดขาด”
“ค่ะ ฉันก็รักคุณ” ลิซ่าบอกทั้งน้ำตา ดลพยักหน้ารับรู้ เร่งความเร็วรถแซงหน้ารถลิซ่าขึ้นไป ส่วนเธอรวบรวมกำลังปีนข้ามไปนั่งเบาะหลังดึงเข็มขัดนิรภัยมาคาด
ดลแซงหน้าขึ้นไปสักระยะก็หักพวงมาลัยเอารถขวางถนน หันไปเห็นรถของลิซ่าที่กำลังแล่นตรงเข้ามา ทั้งสามคนรีบลงจากรถและยืนห่างออกมา ลิซ่ามองไปเบื้องหน้าขวัญกระเจิงมาก
“พ่อแม่ ช่วยลิซด้วยนะคะ ลิซยังไม่อยากตาย”
ooooooo
ขณะรถที่ลิซ่านั่งกำลังจะชนกับรถของดลที่ขวางถนน รตีนั่งอยู่บนรถพร้อมกับสมุนและคนขับรถยิ้มสะใจเมื่อคิดว่าลิซ่ากำลังจะตาย แต่แล้วรถต้องเบรกกะทันหันหน้าแทบคะมำเมื่อมีรถคันหนึ่งแล่นมาขวางหน้า
คนบนรถสวมหมวกสวมแว่นดำทำให้มองไม่ถนัดว่าเป็นใคร คนขับรถหันมาถามรตีจะเอาอย่างไรดี
“ยังจะมีหน้ามาถาม แกก็ลงไปจัดการสิ”
คนขับรถรับคำรีบลงไปทำตามคำสั่งพอถึงตัวคนขับรถคันที่มาขวาง มีบางอย่างสีดำยื่นมาโดนแขนคนขับรถของรตีสั่นพั่บๆๆก่อนร่วงลงไปกองกับพื้น เธอลงจากรถพร้อมสมุนที่นั่งด้านหน้าอย่างเอาเรื่อง
“แกทำอะไรคนของฉัน”
คนบนรถคันที่จอดขวางลงจากรถ รตีหรี่ตามองว่าเป็นใคร ทั้งสี่คนถอดหมวกถอดแว่นออกเผยให้เห็นว่าเป็นอร ลดา รินและทับทิม เธอตกใจมาก เมื่อตั้งสติได้เข้าไปเผชิญหน้ากับสี่สาวต่างวัย อรคาดคั้นให้เธอบอกว่าเอาลิซ่าไปไว้ไหน
“อยากรู้มากใช่ไหม” รตียิ้มมุมปากสีหน้าชอบกล ลดามองไม่ไว้ใจรีบเตือนทุกคน
“ท่าทางยัยรตีดูแปลกๆระวังตัวกันนะคะ”
“รตีจะช่วยสงเคราะห์ทำให้ทุกคนได้ไปอยู่กับนังลิซ่า...จัดการพวกมัน” รตีหันไปสั่งสมุน อร ลดา ทับทิมและรินต่างตกใจ สมุนก้าวออกมามองกราดสีหน้าเอาเรื่อง รตีย่ามใจคิดว่าชนะแน่เพราะมีแต่คนแก่กับผู้หญิง ทันใดนั้น ทับทิมคว้าปืนออกมาจากรถ สมุนผงะ รตีถอยกรูด
“ถ้าก้าวเข้ามาอีกก้าวเดียว น้องชายแกได้พิการแน่”
สมุนขวัญหนีรีบยกมือไหว้ปลกๆ อรหันไปเห็นรตีขึ้นรถขับหนีไปแล้ว ร้องบอกทับทิม ทุกคนมองตามเจ็บใจที่ยัยตัวแสบหนีไปได้ แต่ขับรถหนีได้ไม่เท่าไหร่ยางรถระเบิด ไปต่อไม่ได้ เธอลงจากรถมองยางที่แบนด้วยความเซ็ง หันซ้ายหันขวาจะทำอย่างไรดี เห็นกำลังตำรวจเดินมาแต่ไกลก็ตกใจรีบวิ่งไปแอบในป่าหญ้าข้างทาง ตำรวจเดินผ่านเลยไปไม่เห็น...
ในที่สุดดลพาลิซ่ากลับบ้านอย่างปลอดภัย อรดีใจดึงตัวเธอมากอดปลอบขวัญที่เธอกลับมาบ้านครบสามสิบสอง ทับทิมเข้ามากอดเรียกขวัญกำลังใจให้เธอเช่นกัน
“ถ้าไม่ได้คุณดล ลิซคงตายไปแล้วล่ะค่ะ”
“แล้วนี่ตำรวจจับรตีได้หรือยังครับ” ดลถามอย่างร้อนใจ
“นังนี่มันดวงแข็ง มันหนีไปได้น่ะสิ ถ้าปล่อยให้รตีหนีไปได้คราวนี้เราจะไม่มีทางตามจับตัวเขากลับมาได้อีกแน่ๆ” คำพูดของลดาทำเอาทุกคนเป็นกังวล
“ลิซคิดว่าคุณรตีคงหนีไปไหนไม่ไกลหรอกค่ะ เขาน่าจะยังอยู่ในฟาร์มและลิซก็มีวิธีที่จะทำให้เขาปรากฏตัวออกมา” ลิซ่าสีหน้ามั่นใจจนทุกคนอดสงสัยไม่ได้ว่าเธอมีแผนการอย่างไร
ooooooo