สะใภ้อิมพอร์ต

ดลเครียดหนักเพราะติดต่อลิซ่าไม่ได้ ตัดสินใจจะไปตามหาด้วยตัวเอง ต่อให้ต้องพลิกฟ้าพลิกแผ่นดินก็ต้องหาให้เจอ หมอหมีเตือนตอนนี้รตีกำลังเป็นบ้าขั้นสุด คนแบบนี้อันตรายมากเขาน่าจะแจ้งความดีกว่า

“ฉันรอไม่ได้ กว่าตำรวจจะมาถึง มันอาจจะพาคุณลิซ่าไปไหนต่อไหนแล้ว ฉันต้องรีบตามหาคุณลิซ่าเดี๋ยวนี้” ดลยังไม่ทันจะไปไหน มีสายเรียกเข้าจากมือถือของลิซ่า เขาดีใจมากรีบรับสาย

“คุณลิซ่า...คุณอยู่ไหน ผมเป็นห่วงแทบแย่”

“ห่วงแต่ลิซ่าแต่ไม่ห่วงรตี...รตีน้อยใจนะ”

“รตี!! คุณลิซ่าอยู่ไหน ถ้าคุณทำอะไรคุณลิซ่า ผมไม่ปล่อยคุณไปแน่”

“ตอนแรกรตีก็ว่าจะบอกว่านังลิซ่าอยู่ไหน แต่ดลพูดจาไม่น่ารักกับรตีแบบนี้ งั้นก็อย่ารู้เลย หาเอาเองแล้วกัน...อ้อ แต่รีบๆหาหน่อยก็ดีนะเพราะไม่อย่างนั้นดลอาจจะได้ศพมันกลับไปแทน เหมือน กับนัทยังไงล่ะ” พูดจบรตีวางสาย ดลหน้าเครียดเป็นห่วงลิซ่าสุดๆ ชวนพิธานกับหมอหมีออกตามหาลิซ่า เดินจนทั่วฟาร์มก็ไม่เจอ

“รตีเอาตัวคุณลิซ่าไปซ่อนไว้ที่ไหน” พิธานบ่นอุบ

“เขาไม่ยอมบอก...บอกแค่ว่าให้รีบตามหา ไม่งั้น...จุดจบคุณลิซ่าจะไม่ต่างจากนัท”

พิธานครุ่นคิดหนัก “หรือว่า...”

หมอหมีกับดลมองพิธานแล้วก็นึกออกพร้อมๆกัน...

ขณะที่ดล พิธานและหมอหมีกำลังคร่ำเคร่งตามหาลิซ่าไปทั่ว คนที่ทุกคนตามหาถูกมัดมือมัดเท้าจับยัดไว้ตรงที่นั่งคนขับในรถที่กำลังแล่นอยู่ สักพัก เธอฟื้นคืนสติตกใจที่พบว่าตัวเองถูกมัดอยู่บนรถที่แล่นได้เองไม่มีคนขับ ครั้นมองออกไปนอกหน้าต่างรถที่เปิดไว้ครึ่งบานพบว่ารอบข้างเป็นป่ายิ่งเครียดหนัก...

ทางฝ่ายอร ทับทิม ลดาและพัฒน์รู้เรื่องลิซ่าถูกรตีลักพาตัวก็พากันตกใจ เธอยังบอกอีกว่าตอนนี้พี่ดล พี่หมอและพี่พิกำลังออกตามหาพี่ลิซ่าอยู่ เธอโทร.แจ้งความแล้ว อีกไม่นานตำรวจคงจะมาถึง

“เป็นเพราะฉันเอง ใครๆก็เตือนฉันเรื่องรตีแต่ฉันก็ไม่ฟัง แล้วดูสิ่งที่เกิดขึ้นสิ ถ้าหากดลกับหนูลิซ่าเป็นอะไรขึ้นมา ฉันจะมีชีวิตอยู่ต่อไปได้อย่างไร” พูดจบทับทิมก็ร้องไห้ออกมา อรเข้ามากอดท่านไว้บอกว่าอย่าโทษตัวเองเลย เราทำเต็มที่และทำดีที่สุดแล้ว

“เราไม่สามารถเลี้ยงลูกเสือลูกตะเข้ให้เป็นลูกวัวได้หรอกค่ะ” ลดาเสริม ทับทิมพยักหน้า

“ยายว่าเรานั่งรอฟังข่าวกันเฉยๆแบบนี้ไม่ได้ เราต้องออกไปช่วยตาดลตามหาหนูลิซ่าด้วยกัน”

ทุกคนเห็นดีด้วยกับทับทิม

ooooooo

ดลเปลี่ยนจากเดินเท้าเป็นขับรถตามหาลิซ่า โดยมีพิธานนั่งเบาะหน้าข้างคนขับ หมอหมีนั่งเบาะหลัง ขับตามหามาได้สักพัก หมอหมีเห็นรถคันข้างหน้าแล่นส่ายไปส่ายมา ชี้ให้ดลกับพิธานดู

“ดูรถนั่นดิ ท่าทางแปลกๆ”

พิธานตั้งข้อสังเกตว่าลิซ่าน่าจะอยู่ในรถคันนั้น ดลเร่งเครื่องไปที่รถเป้าหมายทันที...

ในรถเป้าหมายลิซ่าพยายามแก้มัดตัวเองแต่ไม่สำเร็จ คิดว่าต้องตายแน่ๆแต่แล้วนึกขึ้นได้ รีบยันตัวลุกขึ้นนั่งกระแทกเบรกเต็มแรงแต่รถไม่หยุด ทันใดนั้นดลขับรถมาเทียบข้าง เธอหันไปเห็นดีใจน้ำตาไหลพราก

“คุณดล ช่วยฉันด้วย รถคันนี้เบรกไม่ได้และฉันก็ถูกมัดเอาไว้” ลิซ่าชูมือขึ้นมาให้ดู พิธานบ่นอุบ

“รตีกู่ไม่กลับแล้วจริงๆ จับคุณลิซ่ามัดไว้ในรถที่ไม่มีคนขับ แบบนี้มันฆาตกรรมชัดๆ”

“เฮ้ย ไอ้ดลถนนเส้นนี้มีทางโค้งข้างหน้า ถ้าหลุดโค้ง ชนต้นไม้แน่” คำเตือนของหมอหมีทำให้ดลครุ่นคิดหนักว่าจะทำอย่างไรดี แล้วนึกแผนการบางอย่างขึ้นมาได้ ตะโกนบอกลิซ่า