สะใภ้อิมพอร์ต

ดลครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนตัดสินใจกลับไปเอาจดหมายขู่ฉบับนั้นมาให้ลิซ่าดูและเล่าทุกอย่างให้ฟัง รินที่อยู่ตรงนั้นด้วยสีหน้าไม่สบายใจนัก ถามพี่ชายคิดว่าวิชัยเป็นคนส่งมาหรือ

“มีความเป็นไปได้มากที่สุดว่าทั้งจดหมายทั้งซากไก่จะเป็นฝีมือเสี่ยวิชัย ผมเป็นห่วงคุณมากนะลิซ่า การที่มันส่งของพวกนี้เข้ามาในฟาร์มเราได้แสดงว่ามันอยู่ใกล้เรามาก” ดลจับไหล่สองข้างของลิซ่าให้หันมาเผชิญหน้า “ผมจะปกป้องคุณเอง ไอ้เสี่ยนั่นจะไม่มีวันได้แตะต้องตัวคุณแม้แต่ปลายนิ้วก้อย”

ooooooo

เพื่อความปลอดภัยของลิซ่า ดลจึงเรียกคนงาน ในฟาร์มไพรรักษาทั้งหมดมารวมตัวกันที่หน้าเรือนพัก เมื่อมากันครบทุกคน เขาจึงประกาศว่า

“ทุกคนตั้งใจฟังให้ดี ตอนนี้มีเหตุการณ์แปลกๆเกิดขึ้นในฟาร์มของเรา ผมสงสัยว่าจะมีคนแปลกหน้าแฝงตัวเข้ามาเป็นคนงาน ผมจึงอยากขออนุญาตทุกคนค้นห้องเผื่อว่าเราจะเจอเบาะแส หวังว่าทุกคนคงเข้าใจ”

พวกคนงานพยักหน้ารับคำ แต่มีหนึ่งในกลุ่มคนงานกำมือแน่นท่าทางไม่ค่อยพอใจ...

หลังจากดล พิธานและหมอหมีช่วยกันค้นห้องพักคนงานจนทั่วแต่ไม่เจออะไรน่าสงสัย หมอหมีอยากรู้ว่าดลจะให้ทำอย่างไรต่อดี พลันมีเสียงดังโครม สามหนุ่มรีบพุ่งไปทางต้นเสียงเห็นกองข้าวของหล่นพื้น

“มันอยู่แถวนี้แน่ คงแอบฟังเราอยู่ แยกกันตามหา” สิ้นเสียงดล หมอหมีกับพิธานแยกย้ายกันตามหาผู้ไม่พึงประสงค์ ขณะดลกำลังค้นหาผู้ต้อง–สงสัยมาตามทางเห็นใครบางคนวิ่งเลี้ยวมาจากอีกทางหนึ่ง เขาตะโกนสั่งให้หยุด ใครคนนั้นไม่ฟังวิ่งหนีต่อไปอย่างรวดเร็ว เขาจะวิ่งตาม เห็นทางหางตามีอีกคนวิ่งมาจากอีกทาง หันขวับไปมองเริ่มรู้สึกไม่ดี เพราะไม่รู้ว่าพวกมันมีกี่คนกันแน่...

ทางด้านพิธานเจอชายในชุดดำสวมหน้ากากไอ้โม่งตะโกนถามว่าเป็นใคร มันไม่ตอบแต่กระดิกนิ้วเรียกเขาไปหา พิธานไม่รอช้าพุ่งใส่ สองคนเปิดศึกกำปั้นกัน พิธานสู้ไม่ได้ถูกอัดท้องจุกตัวงอ ไอ้โม่งยิ้มแสยะก่อนชักปืนออกมา พิธานไม่ยอมตายง่ายๆ พุ่งไปแย่งปืน แย่งกันไปแย่งกันมาปืนลั่น

เสียงปืนทำให้ดลชะงักจะวิ่งไปยังต้นเสียงแต่เจอชายชุดดำสองคนออกมาขวาง ดลตั้งการ์ดพร้อมต่อสู้

พิธานกำลังต่อสู้แย่งปืนกับไอ้โม่ง มีไอ้โม่งอีกคนเข้ามาช่วยเพื่อน พิธานกำลังจะเสียที แต่หมอหมีตามมาช่วยไว้ทัน สองหนุ่มต่อสู้กับไอ้โม่งสองตัวอย่างไม่มีใครยอมใคร

ทั้งดล พิธานกับหมอหมีต่างตกอยู่ในสถานการณ์คับขัน กำลังจะเสียทีให้ฝ่ายคนร้าย...

ในเวลาเดียวกัน ลิซ่ากับรินที่นั่งรอดลอยู่ในออฟฟิศเริ่มนั่งไม่ติดที่เพราะเขาเงียบหายไปเลย ลิซ่าทนนั่งเฉยต่อไปไม่ไหวจะไปตามหาเขา รินร้องห้ามเสียงลั่น

“ไม่ได้นะคะ พี่ดลกำชับไม่ให้พี่ลิซ่าออกไปเดินที่ไหน”

“แต่พี่กำลังจะเป็นบ้าแล้วน้องริน พี่เป็นห่วงคุณดล ถ้าหากคุณดลต้องเป็นอะไรเพราะพี่พี่ตายแน่ พี่ต้องไปค่ะ” พูดจบลิซ่าเดินออกไปเลย รินปล่อยให้เธอไปคนเดียวไม่ได้รีบวิ่งตาม ยังไม่ทันถึงตัวลิซ่า ถูกใครก็ไม่รู้เอาของแข็งฟาดท้ายทอยหลับกลางอากาศ ลิซ่าจ้ำพรวดๆไม่รู้เรื่อง ได้ยินเสียงฝีเท้าเดินตามคิดว่าเป็นริน

“น้องรินไม่ต้องไปกับพี่หรอก กลับไปรอที่ออฟฟิศ” ลิซ่ายังได้ยินเสียงฝีเท้าเดินตามไม่เลิกหันขวับไปมองต้องตกใจสุดขีด...