สะใภ้อิมพอร์ต
ตอนที่ 15
หมอหมี พิธานและดลที่ทำท่าเหมือนจะเสียท่าให้คนร้าย กลับพลิกสถานการณ์เป็นฝ่ายเอาชนะพวกมันได้ ทั้งสามคนจับพวกมันมารวมกัน แล้วกระชากหมวกไอ้โม่งออกเพื่อดูหน้าพวกมันชัดๆ
“จะเอาไงกับพวกมันต่อ” พิธานหันไปทางดล
“ไอ้เสี่ยวิชัยส่งพวกแกมาใช่ไหม” ดลตะคอกถาม พวกคนร้ายมองหน้ากันงงๆ เขาไม่พอใจกระชากคอเสื้อมันคนหนึ่งขึ้นมาขู่ถ้าไม่อยากโดนตื้บก็ให้ตอบคำถามมา
“เสี่ยวิชัยไม่ได้เป็นคนส่งพวกผมมาครับ”
“ถ้าไม่ใช่เสี่ย งั้นเป็นใคร” หมอหมีคาดคั้นสีหน้าเอาเรื่อง
ooooooo
คนที่ทำให้ลิซ่าตกใจไม่ใช่ใครที่ไหน คือรตีนั่นเอง ลิซ่าเห็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของอีกฝ่ายก็ถึงบางอ้อ
“ทั้งเรื่องจดหมายขู่ ทั้งซากไก่ตายเป็นฝีมือคุณใช่ไหม”
“อุ๊ปส์...ฉลาด แต่มารู้เอาตอนนี้ก็สายไปซะแล้ว ตกใจมากล่ะสิที่ฉันกลับมา โอ๋ๆๆอย่าเพิ่งตกใจให้มากนะลิซ่า เพราะนี่แค่เริ่มต้นเท่านั้น ฉันยังมีอะไรให้แกตกใจอีกเยอะ”
“คำพูดแค่นี้คิดว่าฉันจะกลัวคุณเหรอ อย่าลืมสิว่าที่ผ่านมาคุณไม่เคยทำอะไรฉันได้และครั้งนี้ก็เหมือนกัน” ลิซ่าถลกแขนเสื้อพร้อมมีเรื่อง รตีทำเป็นกลัวถอยกรูด
“แกจะทำอะไร”
“ทำให้คุณจำไปจนวันตายว่าไม่ควรเสนอหน้ากลับมาเหยียบที่นี่อีก”
รตีหน้าตื่นหันหลังวิ่งหนี ลิซ่าไล่ตามไปติดๆ โดยไม่รู้เลยว่ากำลังจะไปติดกับ...
ฝ่ายรินค่อยๆฟื้นคืนสติ คลำท้ายทอยป้อยๆ ครั้นมองไปรอบๆไม่เห็นลิซ่า มั่นใจว่าต้องเกิดเรื่องไม่ดี...
ทั้งหมอหมี ดลและพิธานต่างตกใจเมื่อรู้จากคนร้ายว่าคนจ้างวานพวกมันคือรตีนั่นเอง ดลฝากพิธานกับหมอหมีดูพวกมันไว้ เขาจะไปหาลิซ่าก่อน แต่ยังไม่ทันขยับ รินเดินสีหน้าไม่สู้ดีนักเข้ามาบอกพี่ชายว่าพี่ลิซ่าหายตัวไปไหนก็ไม่รู้ พิธานฟันธงทันที
“ทุกอย่างต้องเป็นแผนของรตีที่ล่อให้พวกเราออกมาเพื่อจับตัวคุณลิซ่าแน่ๆ”
ดลร้อนใจเป็นห่วงลิซ่ารีบออกตามหา...
คนที่ใครต่อใครเป็นห่วงถูกรตีหลอกล่อให้ไปที่กระท่อมกลางป่า ครั้นก้าวเท้าเข้าไปในกระท่อมประตูทางเข้าปิดปัง เธอพยายามเปิดอีกครั้งแต่มันถูกล็อกจากด้านนอก
“คิดว่าขังฉันเอาไว้ในนี้แล้วฉันจะทำอะไรคุณไม่ได้งั้นเหรอคุณรตี เปิดประตูเดี๋ยวนี้” ลิซ่าทุบประตูปังๆ รตียืนอยู่หน้าประตูด้านนอกตะโกนบอกเธอถึงจะแหกปากร้องให้ตายก็ไม่มีทางหนีรอดไปได้อยากโง่มาติดกับเอง
“แกจะทำอะไรฉัน”
รตีไม่ตอบได้แต่ยิ้มเหี้ยม จังหวะนั้นสมุนเดินมาแจ้งว่าของมาพร้อมแล้ว ลิซ่าได้ยินเสียงคุยกันจึงตะโกนถามรตีว่าคุยกับใคร แล้วของอะไรพร้อมแล้ว เงียบไม่มีเสียงตอบ ทันใดนั้นด้านหลังลิซ่าตรงมุมมืด สมุนร่างยักษ์ย่างสามขุมเข้าหา เธอรู้สึกได้ว่ามีคนอยู่ด้วยหันขวับไปเห็นถึงกับผงะ
“แกจะทำอะไรฉัน” ลิซ่าตั้งการ์ดพร้อมสู้ สมุนร่างยักษ์หยิบผ้าชุบยาสลบออกมา เธอตะโกนลั่นอย่าเข้ามา มันไม่สนใจยังคงเดินเข้าหา
“ฉันเตือนแล้วนะ”
ทันทีที่สมุนร่างยักษ์เข้ามาในระยะทำการ ลิซ่าเตะผ่าหมากสุดแรงเกิด มันจุกหน้าเขียวหน้าแดงทรุดฮวบ เธอพยายามจะพังประตูออกไปแต่ไม่ทัน สมุนร่างยักษ์ตั้งหลักได้เสียก่อน เข้ามารวบตัวเธอจากด้านหลัง เธอตกใจพยายามดิ้นหนีแต่สู้แรงมันไม่ได้ ถูกโปะยาสลบ อึดใจเธอก็สิ้นฤทธิ์
ooooooo
