สะใภ้อิมพอร์ต
ตอนที่ 15
เช้าวันถัดมา อรเปิดประตูบ้านออกมาเจอโน้ตข่มขู่เขียนว่า “ลิซ่า...ตาย” วางอยู่ รีบเอาไปให้ดลดู บอกว่าไม่รู้ว่าใครเล่นพิเรนทร์วางกระดาษนี้ไว้หน้าบ้าน ทำให้ท่านใจคอไม่ดี
“แม่อย่าบอกเรื่องนี้ให้ใครรู้นะครับ ผมขอสืบก่อน ผมไม่อยากให้ทุกคนแตกตื่นตกใจ”...
หลังคุยกับแม่ ดลชวนหมอหมีไปที่ห้องควบคุมเพื่อเช็กภาพจากกล้องวงจรปิดในฟาร์ม ไม่พบใครต้องสงสัย ดลตั้งข้อสังเกตอาจเป็นเพราะมันรู้ตำแหน่งกล้องวงจรปิด ถึงรู้ว่าไปตรงไหนจะไม่โดนจับภาพได้
“งั้นก็ต้องเป็นคนในล่ะสิ”
“หรือไม่ก็มีคนในเป็นสายให้มัน”
“แกรู้ว่าใคร”
ดลสงสัยวิชัยจะอยู่เบื้องหลังเพราะจนป่านนี้ตำรวจยังตามจับตัวไม่ได้ อยู่ๆก็เหมือนมันหายสาบสูญไม่มีเบาะแสไม่มีร่องรอย หมอหมีฟันธงถ้าเป็นอย่างที่ดลคิดคุณลิซ่าก็ต้องไม่ปลอดภัยแน่นอน ดลยิ่งเครียดหนัก...
ในเมื่อลิซ่าตกอยู่ในอันตราย ดลจึงคอยตามติดโดยไม่ยอมปริปากบอกอะไร ปกติเธอจะเดินไปทำงานที่ร้านสเต๊กเฮาส์คนเดียว วันนี้เขาอาสาเดินไปเป็นเพื่อน
“ไม่ต้องหรอกค่ะ คุณมีงานก็ไปทำเถอะ”
“งานผมไม่ได้ต้องรีบทำ ผมไปส่งคุณก่อนก็ได้”
ลิซ่านิ่วหน้ามองดลด้วยความสงสัย เขาทำไม่รู้ไม่ชี้คว้ามือเธอพาเดินต่อไป ทั้งคู่ไม่รู้เลยว่ามีใครบางคนแอบสะกดรอยตาม
ooooooo
ดลพาลิซ่าเข้ามาในร้านสเต๊ก มองสำรวจไปรอบๆอย่างหวาดระแวง ทันใดนั้นมีเสียงของตกแตกดังเพล้ง เขาตกใจมากคว้าตัวลิซ่ามาไว้ด้านหลังตัวเองพร้อมกับเตือนให้ระวัง แล้วมองเขม็งไปยังที่มาของเสียง
พนักงานคนหนึ่งเดินออกมาจากหลังร้านเห็นทั้งคู่ก็รีบขอโทษที่ทำจานแตก ดลถอนใจโล่งอก ลิซ่าพยักหน้ารับรู้ไม่ได้ว่าอะไร พนักงานเดินเลี่ยงออกไป ดลหันกลับมามองอีกทีเจอลิซ่าจ้องอยู่ทำไม่รู้ไม่ชี้
“ฉันว่าท่าทางคุณไม่ปกติ แค่จานแตกทำไมคุณต้องตกใจมากขนาดนี้”
“ก็เสียงมันดัง ผมก็ตกใจน่ะสิ เออ...ผมไปทำงานก่อนนะ ถ้ามีอะไรโทร.หาผมได้ตลอดเวลา โอเคนะ” ดลไม่วายหันมองไปรอบๆร้านอีกครั้งก่อนเดินออกไป ลิซ่ามองตามอดสงสัยไม่ได้ว่าเขาเป็นอะไร...
ครู่ต่อมาดลนำเรื่องจดหมายขู่ฆ่าไปเล่าให้พิธานฟัง เขาเห็นสีหน้าญาติผู้พี่ไม่สู้ดีนัก ปลอบว่าไม่ต้องเป็นกังวลไป เขาจะให้คนเช็กกล้องวงจรปิดตลอดเวลา ถ้ามีอะไรผิดสังเกตจะรีบบอก ดลขอบใจเขามาก
“ขอบใจทำไม คุณลิซ่าเป็นเหมือนคนในครอบครัวเราไปแล้ว มีอะไรก็ต้องช่วยกัน” พิธานเห็นดลกังวลใจไม่เลิกก็ปลอบอีก “ดล ฉันว่าแกไม่ต้องกังวลให้มากนักฉันอยู่กับเสี่ยมาสักพักพอจะรู้ว่ามันเป็นคนยังไง คนอย่างเสี่ยวิชัยไม่ลงมือทำอะไรประเจิดประเจ้อ ยิ่งในฟาร์มมีคนเยอะแยะ ถ้ามันลงมือมันถูกเราจับได้แน่ ฉันว่ามันแค่ขู่ให้เรากลัวมากกว่า”
“ขอให้เป็นอย่างที่แกพูดก็แล้วกัน เพราะถ้าเกิดอะไรขึ้นกับลิซ่า ฉันกลัวฉันจะฆ่ามันตายด้วยมือฉันเอง”...
สายวันเดียวกัน รินเอากล่องพัสดุมายื่นให้ลิซ่า มีคนส่งของมาให้ ครั้นเธอเปิดดูต้องตกใจแทบช็อกเมื่อพบซากไก่อยู่ในกล่อง รินกลัวมากกว่าคนเปิดเสียอีกละล่ำละลักถามว่าใครกันส่งของแบบนี้มาให้ ลิซ่าส่ายหน้าไม่รู้เหมือนกัน แต่มั่นใจว่าดลจะต้องรู้ จากนั้นเธอโทร.ตามเขามาพบ เอาซากไก่ตัวนั้นให้ดู เขามองๆก่อนเบือนหน้าหนี ลิซ่าเห็นท่าทางของเขาก็พอจะเดาอะไรออก
“คุณรู้ใช่ไหมว่าเกิดอะไรขึ้นกับฉัน วันนี้คุณถึงดูลุกลี้ลุกลนแล้วก็เป็นห่วงฉันมากผิดปกติ คุณดลคะอย่าเอาเเต่เงียบ ถ้ามันจะเกิดเรื่องร้ายแรงกับฉัน... ฉันก็ควรจะได้รู้นะคะ”
