ตอนที่ 10
พายเหลือบมองพาทิศแล้ววิ่งไปหาป้าสมให้พาตนไปอาบน้ำหน่อย พาทิศมองพายอย่างน้อยใจคิดว่าพายคงยังโกรธเรื่องศรุดา บ่นกับแม่ว่าพายไม่คุยกับตนตั้งแต่รู้เรื่อง แม่บอกให้เวลากับพายหน่อยจู่ๆจะเอาใครมาเป็นแม่เด็กที่ไหนจะรับได้
แม่เอาเอกสารยินยอมการรับรองบุตรให้พาทิศดูบอกว่ายัยอรเพิ่งส่งมาให้ แม่ถามว่าควรบอกบ้านนวียาไหม พาทิศมองเอกสารเครียด บอกว่าเงียบไว้ก่อนดีกว่า ตนยังไม่อยากเสียพายไปอีก
คืนนี้พาทิศจึงถามพายว่าอยากให้พ่อไปงานวันพ่อไหม พายบอกว่าอยากให้พ่อไป แต่พ่อไม่แต่งงานกับน้าดาได้ไหม พาทิศเงียบไปก่อนที่จะชี้แจงว่า
“พาย...การมีน้าดาไม่ได้ทำให้พ่อรักพายน้อยลงนะ แต่น้าดาจะเข้ามาช่วยเติมเต็มให้ครอบครัวของเราสมบูรณ์ขึ้น แล้วน้าดาเขาก็...”
“พายต้องทำงานต่อค่ะ พายขออยู่คนเดียวนะคะ” พายบอกแล้วหันไปเขียนเรียงความต่อแบบแอบๆ
พาทิศถามว่าเขียนอะไรอยู่ บอกพ่อได้ไหม พายตอบประชดงอนๆว่า
“ไม่ค่ะ ทีพ่อจะทำอะไร พ่อยังไม่บอกพายเลย”
พาทิศโดนพายประชดก็อึ้ง จุก พูดไม่ออก
ooooooo
โซดาอ่านเรียงความของเด็กหญิงแพรววานิต วิชิตพากร แล้วเศร้า โทร.บอกนวียาว่าอยากคุยเรื่องน้องพายหน่อย
เมื่อนัดพบกันที่ร้านอาหาร โซดาถามนวียาว่าคุณพาทิศจะแต่งงานกับคุณศรุดาหรือ นวียาพยักหน้า
“น้องพายคงเครียดนะ เลยงอนไม่ยอมให้คุณ
พาทิศไปงานวันพ่อ โซดา...แกช่วยหาทางพูดให้น้องพายรู้สึกดีขึ้นหน่อยสิ ช่วยพูดยังไงก็ได้ให้น้องพายเข้าใจและผ่านเรื่องนี้ไปให้ได้”
นวียาพูดแบบไม่มองหน้าโซดาเหมือนกลัวเพื่อนจะจับพิรุธอะไรได้ โซดาถามตรงๆว่า
“แล้วแกล่ะจะผ่านไปยังไง...” เห็นนวียาหน้าเศร้าถามว่า “แกยังรับไม่ได้เลย แล้วจะให้น้องพายรับได้ยังไง”
“เรื่องของฉันกับน้องพายมันคนละเรื่องกัน หน้าที่ของฉันคือการทำให้หลานมีความสุข”
“แล้วความสุขของแกล่ะ”
นวียามองโซดานิ่ง ไม่ตอบ แต่วันต่อมา เมื่อพาพายไปให้อาหารบีเลิฟ นวียาทำเสียงร่าเริงบอกให้พายดูบีเลิฟสิ โตขึ้นเยอะเลย แล้วเดินไปลูบม้าอีกตัวที่เป็นพ่อของบีเลิฟ
“บีเลิฟโชคดีจริงๆนะคะ ถึงบีเลิฟไม่มีแม่ แต่บีเลิฟก็ยังมีพ่อที่รักบีเลิฟมากๆ”
พายติงว่า แต่พ่อพาทิศไม่รักพาย นวียาหยุดให้อาหารม้า หันพูดกับพายจริงจังว่า
“การแต่งงานของคุณพ่อกับความรักที่มีให้พายมันคนละเรื่องกันนะคะ เชื่อครูวีนะคะ ไม่มีใครแย่งความรักที่เป็นของพายไปได้หรอกค่ะ เหมือนที่พ่อนนก็แย่งความรักที่พายรักพ่อพาทิศไปไม่ได้ไงคะ”