รักพลิกล็อก

ครู่หนึ่งศรุดาเดินออกมาบอกพาทิศให้ช่วยไปส่งนวียาแทนได้ไหม พาทิศอึ้งๆพูดไม่ออก พ่อที่อุ้มพายอยู่กระซิบถามแม่ว่า คุณพาทิศจะแต่งงานกับหนูดาไม่ใช่หรือ มันจะดีหรือถ้าไปส่งลูกสาวเรา

“ดีสิคะ” พายแย่งตอบ จนปู่กับย่ามองหน้าหลานงงๆ

ศรุดาเดินไปหากิตติพัศถามว่า “รบกวนอะไรหน่อยได้ไหมคะ” กิตติพัศมองหน้าเธองงๆ

ศรุดาให้กิตติพัศไปส่งตนที่บ้าน พอถึงเธอถามว่าจะให้คนป่วยเดินเข้าบ้านเองหรือ เขาจึงเข้าพยุงพาเข้าไปแล้วบอกเขินๆขอกลับเลย

“จะรีบไปไหน ไหนคุณบอกจะดูแลตลอดชีวิต”

กิตติพัศอึ้ง พอนึกได้ว่าตนพูดกับเธอตอนสลบก็เขินจนหน้าแดง ศรุดาพูดให้เขาหายเขินว่า

“ฉันฝันน่ะ ฝันว่าคุณบอกรักฉัน จะดูแลฉันไปตลอดชีวิต ยังฝันอีกว่า คุณเอาแต่โทษตัวเองที่ไม่ได้บอก”

“ผมเอาของไปเก็บดีกว่า” กิตติพัศหาทางเลี่ยง

ศรุดาลุกขึ้นถามว่าหรือว่าเป็นเรื่องจริง กิตติพัศจึงยอมรับว่า “ใช่ เรื่องจริง แต่มันจะมีประโยชน์อะไร คุณกำลังจะแต่งงาน ผมขอตัวก่อนดีกว่า” ว่าแล้วก็เดินหน้าเศร้าออกไปเลย

ศรุดามองตาม ยิ้มอย่างมีความสุข

พาทิศไปส่งนวียาตามที่บอกกับพ่อแม่ไว้ โดยมีพายนั่งทำเป็นหลับอยู่เบาะหลัง

พาทิศกับนวียาต่างนั่งเงียบๆ พาทิศเปิดเพลงฟังเจอเพลงชุดวิวาห์พอดี ทั้งสองฟังเพลงแล้วต่างทำตัวไม่ถูก พายที่แกล้งหลับก็แกล้งละเมอดังๆว่า

“ทำไมต้องแต่งกับน้าดา แต่งกับอาวี พายให้แต่งกับอาวีคนเดียว”

พาทิศกับนวียาต่างชะงักหัวเราะออกมาแล้วต่างเสมองไปนอกหน้าต่าง

วันต่อมามณีมารอพบพาทิศที่ออฟฟิศ เอาการ์ดแต่งงานเรียบหรูมาให้ตรวจดูอีกทีว่าตรงไหนไม่เรียบร้อย สะกดผิด วันที่ผิด หรือมีอะไรผิดหรือเปล่า

“นั่นสิครับ...มีอะไรผิด” พาทิศรับการ์ดไปดูพูดลอยๆ

ooooooo

ฝ่ายกิตติพัศเรียกพนักงานประชุม รวมทั้งเชน อิคคิว และเบื๊อกที่เอาพลุไปเก็บในโกดังเพื่อสรุปปัญหาที่เกิดขึ้น อิคคิวบอกว่าตนผิดเอง ถ้าตนตรวจเช็กให้ดีเรื่องคงไม่เป็นแบบนี้ ตนเข้าใจถ้าคุณกิตจะไล่ออก

“คุณกิตครับ คุณอิคคิวไม่เกี่ยว ไล่ผมเถอะ ผมผิดเองที่สะเพร่า เอาแต่เล่น เฮียห้ามผมแล้ว อย่าไล่เฮียออกเลยนะ ผมขอออกเอง”

“คนผิดก็ต้องได้รับการลงโทษ ขอให้ทุกคนเอาบทเรียนนี้เป็นตัวอย่าง ฉันไม่อยากเสียใครไปอีก”

กิตติพัศพยายามทำใจเดินออกไปไม่มองหน้าใครเลย เชนกับอิคคิวมองเบื๊อกด้วยความสงสาร

วันนี้นวียากับกิตติพัศไปที่สวนอาชาคลับ กิตติพัศอุทานถามว่าเราไม่ได้มาที่นี่นานเท่าไหร่แล้วเนี่ย

นวียาบอกว่าเป็นสิบปีแล้ว ถามว่าจำได้ไหม เมื่อก่อนเป็นที่ที่เราเล่นซ่อนหากัน เวลาตนหายไป เขาก็จะมาตามที่นี่ ขอบคุณที่อยู่ด้วยกันมาตลอด