ตอนที่ 10
กิตติพัศขอโทษนวียา นวียามองหน้าเขาเต็มตาถามว่าเรื่องอะไร กิตติพัศพูดเปิดใจว่า
“กิตขอโทษที่กิตชอบทำเหมือนหวงวี ห่วงวี กิตไม่รู้ว่าความรู้สึกวันนั้น มันคืออะไร กิตเคยนึกว่า มันคือความรัก กิตไม่รู้จริงๆว่าตัวเองคิดอะไร รู้แต่กิตอยากมีวี แต่...พอวันที่ไฟไหม้...”
“มีคนเคยบอกวีว่าเวลาเราลังเลเลือกไม่ได้ให้ลองโยนเหรียญดู แล้วลองนึกว่า เหรียญด้านที่เราอยากให้ตกคืออะไร วีว่า...เหรียญด้านนั้นของกิต...น่าจะเป็นคุณดานะ”
“แต่เขากำลังจะแต่งงาน” กิตติพัศยิ้มเจื่อน นวียากลั้นขำ เขาถามว่าขำอะไร
“ขำกิตน่ะสิเสียฟอร์มเป็นลูกแมวเลย รู้ไหมวันนั้นคุณดามาบอกอะไรวี”
กิตติพัศยิ่งงง นวียาจึงเล่าให้ฟังว่าวันนั้นศรุดา
มาขอกิตคืนจากตน นวียาตอบอย่างผ่าเผยว่า
“อันที่จริง กิตไม่เคยเป็นของวีเลยต่างหาก เขามีแต่คุณนะ แล้วคุณจะทำยังไงกับพาทิศคะ”
“ฉันก็ยังไม่รู้...ฉันรู้แค่ว่าคนเราไม่ควรหนีหัวใจตัวเอง”
กิตติพัศฟังแล้วยิ้มเต็มหน้าถามว่าคุณดาพูด
อย่างนั้นจริงหรือ นวียายิ้มจับจี้ม้าที่กิตติพัศให้ที่คอตัวเอง
“ระหว่างเรา มันคือความผูกพัน แล้วมันก็จะเป็นแบบนี้ตลอด”
“แล้ววีว่าคุณพาทิศเขาจะโอเคไหม”
“วีก็ไม่รู้เหมือนกัน” นวียากังวลแต่ก็พยายามยิ้ม
ฝ่ายศรุดากับพาทิศพบกันที่ดาดฟ้า ศรุดามองการ์ดแต่งงานในมือรำพึง...
“ใกล้ถึงวันงานแล้วนะทิศ ทิศว่ามันจะออกมาเป็นยังไง”
พาทิศเครียดกับความอัดอั้นในใจ
“ดาเคยคิดว่างานแต่งงานเป็นเรื่องไกลตัวมาตลอด ดาฝันที่จะมีงานแต่งที่สวยงาม แต่มาดูวันนี้สิ อีกไม่กี่วัน แล้ว”
พาทิศกำมือตัวเองอย่างลำบากใจ อยากปฏิเสธศรุดา ในขณะที่ศรุดาพับจรวดพูดลอยๆว่า
“อะไรที่เราทำไม่ได้ก็ปล่อยให้มันเป็นความฝันเถอะนะ...” พูดแล้วพุ่งจรวดออกไป “ทุกครั้งที่ดาฝัน ดาจะฝันถึงทิศตลอด มันเป็นความฝันที่สวยงาม แต่...
มันก็คือฝัน ยังไงซะเราก็ต้องตื่นขึ้นมาเพื่อที่จะต้องอยู่กับความจริงอยู่ดี...อยู่กับคนที่ทิศรักจริงๆ”
พาทิศมองศรุดาอย่างไม่เข้าใจ ศรุดายื่นกล่องให้พาทิศ เขารับกล่องแบบงงๆ
ooooooo
หลังการประชุม กิตติพัศเอาป้ายประกาศข้อห้ามต่างๆไปติดไว้ที่หน้าโกดังกำชับให้ทุกคนปฏิบัติตามอย่างเคร่งครัดด้วย
เชนบอกว่าเดี๋ยวประกันจะมาดูความเสียหาย
อิคคิวบอกให้หักเงินตนก็ได้
“เอาน่ะ เรื่องมันแล้วไปแล้ว ต่อไปนี้ก็ตั้งใจทำงานก็แล้วกัน ไปกันเถอะ ฉันขอเช็กความเรียบร้อยอะไรอีกนิดหน่อย”
กิตติพัศมองไปรอบๆโกดัง แววตาเต็มไปด้วยคำถามว่า...ศรุดารัก...หรือไม่รัก
ฝ่ายศรุดาก็ตั้งหน้าตั้งตาออกแบบลายผ้าอย่างมุ่งมั่นแต่แววตาเศร้า เมื่อคิดว่านี่คือสิ่งสุดท้ายที่ตนทำได้เพื่อบอกว่ารักกิต เพราะหลังจากนี้เธอต้องแต่งงานกับพาทิศแล้ว...