ตอนที่ 14
ยอดรักตกใจที่ชลดาเอาตัวเองบังเขาไว้ ขอร้องให้ถอยไปไม่ต้องช่วย เธอยืนนิ่งไม่ยอมขยับ ผจญเห็นเธอยอมเอาชีวิตเข้าแลกก็ลดไม้เบสบอลในมือลง มองไปที่สมุนสีหน้าไม่พอใจ
“คือเจ้าสาวบอสกัดผมอ่ะ ผมเลยตกใจ”
สมุนแก้ตัวเป็นพัลวัน ผจญเอาไม้เบสบอลกระทุ้งท้องเขาก่อนจะหวดหลังซ้ำจนทรุดลงไปกองกับพื้น แล้วหันไปทางชลดา
“ชลดา...ในเวลาสั้นๆคุณทำให้ผมเชื่อว่าคุณจะทำให้ผมมีความสุขได้มากกว่าเงินทองหรืออำนาจ” ผจญใช้ไม้เบสบอลเชยคางชลดาขึ้นช้าๆ “แต่ภาพที่มันตำตาผมอยู่ตอนนี้มันทำให้ผมหัวใจสลายอ่ะ”
“ก็ฆ่าฉันให้ตายไปเลยสิ”
ผจญไม่ต้องการให้เธอตายง่ายขนาดนั้นเพราะอยากให้เธอเห็นสิ่งที่เขาเตรียมเอาไว้ให้ทุกคน ยอดรักไม่ต้องเดาก็รู้ว่าเรื่องที่เขาเตรียมไว้ต้องเป็นเรื่องเลวแน่ๆ เขายอมรับว่าใช่
“ขอบอกนะว่าฉันวาดฝันเอาไว้ให้ทุกคนเลย เริ่มจากผู้กองนักรบ...คุณรู้ไหมชลดาว่าทำไมผมเก็บเขาไว้ในห้องเย็นตลอดเวลา”
ผจญเห็นเธอนิ่งไม่ตอบจึงเฉลยให้ฟัง
“คำตอบก็คือผมอยากจะให้เขาดูเหมือนเพิ่งตาย คืนนี้หลังจากที่เขาฆ่าทุกคนที่พยายามกระชากหน้ากากฮีโร่จอมปลอมของเขา ไม่ว่าจะเป็นคุณริสา แล้วก็ สารวัตรกรุ๊นด์ หรือแม้แต่คุณพ่อคุณแม่คุณก็เป็น เหยื่อเขา และทุกคนจะต้องคิดว่าเป็นฝีมือผู้กองนักรบเมื่อเห็นปลอกกระสุนปืนที่ใช้ยิงกรุ๊นด์กับริสา แล้วก็เข็มฉีดยาพิษที่ใช้ฆ่าพ่อแม่คุณที่บังเอิญตกอยู่ในที่เกิดเหตุจะมีลายนิ้วมือของผู้กองนักรบอยู่เต็มไปหมด”
“แต่มันไม่ใช่เรื่องจริง แกต่างหากผจญ แก ต่างหากที่เป็นคนทำ”
“มันสนุกตรงนี้แหละ คนทำไม่ผิดแต่คนที่รับผิดไม่ได้ทำ แต่นั่นยังไม่ใช่เรื่องสนุกที่สุดนะชลดา”
ผจญหัวเราะสนุกสนาน ชลดาเอามือปิดหูตะโกนแข่งกับเสียงหัวเราะของเขาว่าไม่อยากฟังเขาดึงมือเธอออก
“แต่คุณต้องฟัง”
“นี่เลย เล่าให้ฉันฟังนี่เลย ฉันชอบฟังเรื่องเลวๆ” ยอดรักพยายามกันผจญให้อยู่ห่างๆชลดา
“ได้...เรื่องสนุกที่สุดมันอยู่ตรงนี้”
จากนั้นผจญเล่าแผนการชั่วร้ายให้ยอดรักกับชลดาฟังว่า
“ฉันจะส่งร่างของผู้กองกลับไปที่หน่วยพิเศษพร้อมกับระเบิดลูกใหญ่ และพอมันระเบิดขึ้นแน่นอนคนดีๆก็ต้องตายกันบ้าง ที่สำคัญทุกคนจะคิดว่าผู้กองนักรบพยายามจะทำลายหลักฐานในการประกอบอาชญากรรมโดยการระเบิดทุกสิ่งที่เก็บอยู่ในหน่วย แต่สวรรค์ย่อมลงโทษคนเลวจริงไหม เขาเลยหนีออกมาจากรถคันนั้นไม่ทันเลยต้องตาย ก็อย่างที่ผมเพิ่งบอกไปไง บางครั้งคนที่ทำไม่ผิดแต่คนที่ต้องรับผิดกลับไม่ได้ทำ”
ผจญหัวเราะขำ สมุนพลอยขำไปด้วย อยู่ๆ ยอดรักขำขึ้นมาบ้าง ผจญกับสมุนหยุดหัวเราะมองเขางงๆ ชลดาไม่พอใจตวาดยอดรักขำอะไร เขาขำเพราะคนเจ้าเล่ห์เพทุบายอย่างผจญยังตายน้ำตื้น
“แกลืมแล้วเหรอว่าแกสลับลายนิ้วมือฉันกับผู้กองมาตั้งชาติหนึ่งแล้ว คิดดูดีๆดิ”
ooooooo
พลันภาพในอดีตผุดขึ้นมาในความคิดคำนึงของยอดรัก ตอนนั้นผจญคีย์คอมพิวเตอร์เรียกข้อมูลลายนิ้วมือทั้งสิบนิ้วของนักรบขึ้นมาที่จอภาพฝั่งหนึ่ง ส่วนอีกฝั่งหนึ่งเป็นลายนิ้วมือทั้งหมดของยอดรัก
“การทำให้คุณเป็นผู้กองมันง่ายมาก เพียงแค่คุณกดปุ่มนี้ ผู้กองนักรบจะหายสาบสูญไปจากโลก และคุณจะกลายเป็นเขาทันที”
ยอดรักตัดสินใจกดปุ่มที่ผจญว่า ใบหน้าของ นักรบเริ่มหายไปปรากฏใบหน้าของยอดรักขึ้นมาแทนลายนิ้วมือก็เช่นกัน ลายนิ้วมือของเขาแทนที่ลายนิ้วมือของนักรบ
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ขึ้นมา ยอดรักนึกว่าตัวเองชนะหัวเราะหยันผจญ
“ต่อให้เจอลายนิ้วมือ มันก็ไม่เกี่ยวกับผู้กอง นี่แหละหนอ เขาถึงว่าสี่เท้ายังรู้พลาด นักปราชญ์ยังรู้พลั้ง”
ผจญทำเป็นอึ้งเหมือนว่าตัวเองแพ้ ก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมาเรียกไฟล์ของนักรบกับยอดรักขึ้นมาอีกครั้ง คีย์ข้อมูลบางอย่างลงไป ลายนิ้วมือของทั้งคู่สลับกันกลับไปเป็นของใครของมันอย่างเดิม
“ฉันเปลี่ยนแกให้เป็นผู้กองได้ ฉันก็เปลี่ยนกลับได้ จำไว้ไอ้บ้านนอก คนที่ฉันอยากจะทำลายต่อให้สวรรค์ก็ช่วยไม่ได้”
ผจญพูดไม่ทันขาดคำ ชลดาตบเขาหน้าหัน สมุนรีบดึงตัวเธอไว้ เธอฮึดฮัดจะเอาเรื่องเขาอีก
“แค่แกฆ่าเขามันยังเลวไม่พออีกเหรอ นี่แกยังคิดจะทำลายชื่อเสียงเกียรติยศที่เขาต้องใช้ทั้งชีวิตเข้าเสี่ยงเพื่อให้ได้มันมาอีกเหรอ คนอย่างแกมันไม่ใช่ลูกผู้ชาย”
ซีไอเอชั่วไม่พอใจที่ถูกด่าเงื้อมือจะตบสั่งสอนชลดาซึ่งเชิดหน้าใส่อย่างไม่เกรงกลัว ยอดรักยอมไม่ได้ยื่นหน้าไปขวางมือผจญ ขู่ถ้าขืนตบเธอมีหวังหัวหลุดแน่ ชลดามองเขาขวับสั่งห้ามยุ่งแล้วจ้องหน้าผจญ
“อยากจะทำอะไรฉันก็เชิญ”
“งั้นผมคงต้องเพิ่มบทนางเอกในเรื่องให้คุณแล้วล่ะชลดา ผมว่าคุณคงจะต้องอยู่ในรถบรรทุกระเบิดด้วยแล้วล่ะ ผมสัญญากับคุณได้เลยนะชลดาว่าก่อนที่วาระสุดท้ายของคุณจะมาถึง ผมอยากให้คุณต้องหวาดกลัว ผมอยากให้คุณต้องสิ้นหวัง ผมอยากให้คุณต้องทุกข์ทรมานใจตอนที่เห็นว่าเวลากำลังจะหมดไปจนกระทั่ง ตู้ม”
ผจญยิ้มสะใจเมื่อนึกถึงสีหน้าหวาดกลัวสุดขีดของชลดา