พรายสังคีต

เทิดโกรธมากต่อว่าทันที “คุณราตรีจะดูถูกฉันเกินไปแล้ว ถึงฉันจะต่ำต้อยฉันก็ไม่เคยคิดใช้ตัวไต่เต้า คุณตัดใจจากฉันซะเถอะ”

“ฉันพูดเล่น” ราตรีเห็นเทิดโกรธก็จับมืออ้อน “พี่เทิดอย่าโกรธฉันเลยนะ ก็ได้...งั้นฉันจะรอ ยามใดที่พี่เพียบพร้อม พี่ต้องมาสู่ขอฉันนะ”

เทิดแกะมือราตรีออกแล้วหันไปทำงานต่อ

18 ปีผ่านไป...วันนี้ราตรีเดินมาได้ยินเสียงซ้อมระนาดดังมาจากเรือนเทิด ก็หยุดฟังพึมพำแค้น

“กูเฝ้ารอนานเกือบ 20 ปี จนพี่เทิดมีชื่อเสียงกลายเป็นระนาดมือหนึ่งของพระนคร แต่สิ่งที่กูได้ตอบแทนคือการทรยศ!!”

สินกับพวกบ่าวไพร่ในเรือนเห็นราตรีเดินมาก็พากันเลิ่กลั่ก ราตรีหุบร่มหันไปถามสิน

“พี่เทิดยังซ้อมไม่เสร็จอีกรึ”

“เอ่อ...ใกล้เสร็จแล้วขอรับ คุณราตรีไปรอที่สวนก่อนนะครับ เดี๋ยวผมจะไปเรียนครูเทิดให้”

“ถอย!!!!” ราตรีถลึงตาใส่จนสินต้องหลีกทาง ราตรีก้าวขึ้นเรือนไปอย่างเอาเรื่อง แล้วราตรีก็ตะลึงตาค้างเมื่อขึ้นเรือนไปเห็นเทิดกำลังนั่งกอดดวง ดูแดงหัดระนาดกับกล้าอยู่

“อีหน้าด้าน มึงตาย!!” ราตรีแผดสุดเสียงพุ่งเข้าตบหน้าดวงไม่ยั้ง เทิดรีบเอาตัวบังดวงไว้บอกราตรีให้หยุด “มันเป็นใคร ทำไมพี่ต้องปกป้องมัน”

“นี่แม่ดวง เมียฉัน”

ราตรีกรี๊ดลั่น เทิดบอกกล้ากับสินให้เอาตัวราตรีออกไป ราตรีแผดเสียง มองเทิดอย่างอาฆาตแค้น

“อย่าแตะต้องตัวกู แล้วพี่เทิดจะต้องเสียใจ”

คิดถึงอดีตแล้ว ราตรีบอกแพรว่า “ชื่อเสียง สมบัติ ชาติตระกูลกูก็มีพร้อม แต่พี่เทิดกลับตาต่ำไปคว้าอีหญิงชาวบ้าน นักร้องแม่หม้ายลูกติดมาทำเมีย กูสาบานไว้ตั้งแต่วันนั้น ต่อให้เป็นผี กูกับอีดวงจะไม่มีวันอยู่ร่วมโลกกันได้” แพรถามว่าเลยกลายเป็นไสยดำหรือ? “ใช่ กูเอาอีดวงไปซ่อนไว้ในที่ไกลแสนไกลให้พี่เทิดหามันไม่เจอ พี่เทิดจะได้อยู่กับกูตลอดกาล แต่ไอ้กล้าก็ทำแผนกูพังพินาศหมด”

แพรบอกว่าเราหัวอกเดียวกัน ตนรักพี่ยชญ์ก่อนแต่เขากลับไปรักเพื่อนตน มันสองคนได้สมหวัง

แต่ตนต้องตายกลายเป็นผี ราตรียุว่า “มึงต้องสู้แย่งเขากลับมาเป็นของมึงให้ได้” แพรถามว่าตนต้องทำยังไง?

ราตรีกระซิบข้างหูแพรแล้วฉีกยิ้มเจ้าเล่ห์

ooooooo

ยชญ์กับเมไปนั่งคุยกับสารวัตรวิเศษในห้องทำงานที่สถานีตำรวจ สารวัตรเล่าผลการสืบสวนว่า

“จากข้อมูลที่คุณยชญ์ให้ เราไปตรวจสอบที่กล้องวงจรปิดที่ร้านกาแฟแล้ว รู้ว่าคนที่ต้องขายโน้ตเพลงให้ก็คือนายยุทธ เป็นโปรดิวเซอร์รายการประเภทท้าทายผีรายการหนึ่ง แต่ไม่ดัง ตอนหลังก็ถูกถอดออกจากผังทีวีช่องหนึ่ง”

สารวัตรหันจอโน้ตบุ๊กให้ยชญ์กับเมดู เห็นต้องกับยุทธนั่งคุยกันและส่งเงินให้ สารวัตรเล่าไปด้วยว่า

“โชคดีที่ทั้งสองคนนั่งอยู่ตรงกล้องวงจรปิดพอดี และเป็นกล้องรุ่นใหม่ที่จับภาพได้ค่อนข้างชัดเจน เราเลยตามตัวนายยุทธได้ไม่ยาก”

“หมายความว่าสารวัตรรู้ที่อยู่ของนายยุทธคนนี้แล้วใช่ไหมคะ”

สารวัตรยิ้มแล้วพยักหน้าอย่างมั่นใจ ยชญ์กับเมมองหน้ากันอย่างดีใจมาก