ตอนที่ 1
วันต่อมาเหมันต์ยังใช้ชีวิตตามปกติ รับจ้างทำงานทุกอย่างเหมือนเคยและวันนี้ก็ถึงคิวรับจ้างล้างคอกหมูของเถ้าแก่แถวบ้าน วันดีๆกลายเป็นเซ็งเมื่อกลับบ้านมาเจอผาณิตากับทิมเลขาฯหนุ่มซึ่งแวะมาหาเขาตามที่อยู่จากลูกน้องของทัศนัย ผาณิตาตกใจที่เห็นหน้าช่างรองเท้าที่แสนชังรีบโบ้ยให้ทิมเจรจาแทน
“เราอยากขอให้คุณเหมันต์ช่วยเป็นพยานกับทางตำรวจว่าคุณทศนาถไม่ได้เป็นคนขับรถเอง”
“คุณคงเข้าใจผิด ความจริงเขาเป็นคนขับนะครับ”
“เราถึงอยากมาขอร้องให้คุณช่วย”
ทิมไม่พูดมากควักเช็คเงินสดยื่นให้ เหมันต์สีหน้าขรึมลง
“ถ้าตำรวจถามผมว่าใครเป็นคนขับจะให้ผมตอบว่าเป็นผู้หญิงที่เสียชีวิตขับใช่ไหมครับ”
น้ำเสียงนิ่งๆของเหมันต์ทำให้ทิมใจไม่ดี อึดอัดอย่างบอกไม่ถูก เหมันต์ไม่สนโพล่งหักมุมดื้อๆ
“ผมคงช่วยโกหกให้คุณไม่ได้ ต้องขอโทษด้วย”
ผาณิตาหรือน้ำตาลชักสีหน้า เปิดฉากเจรจาอีกครั้งด้วยตัวเอง
“รับไปเถอะ อย่าให้เราเสียเวลา หรือจะต่อรองให้มากกว่านี้ทางเราก็ยินดีจ่าย”
“จำนวนเงินเท่าไหร่ก็เปลี่ยนความจริงไม่ได้หรอก คุณคงใช้เงินแก้ปัญหาจนเคยตัว”
เหมันต์ตอกไม่ไว้หน้า ผาณิตาเริ่มมีน้ำโห แต่พยายามข่มอารมณ์
“ฉันเจอคนสร้างภาพแบบนี้มานักต่อนักแล้วมันไม่ได้ช่วยให้ชีวิตคนคนนั้นดีขึ้นหรอกนะ เงินในเช็คน่ะสามารถซื้อบ้านใหม่แทนบ้านหลังนี้ได้อย่างสบายๆ ฉันจะให้เวลาเธอคิด”
พูดจบก็ปรายตาไปทางเลขาฯหนุ่ม ทิมวางนามบัตรตัวเองบนโต๊ะแล้วจะผละตามเจ้านายสาว เหมันต์รับนามบัตรมาถือแล้วตามไปสอดคืนที่กระเป๋าอกเสื้อของทิม
“เราอย่าเจอกันอีกจะดีกว่าครับ”
ผาณิตากับทิมต้องกลับไปด้วยความผิดหวัง เหมันต์คิดว่าเรื่องจะจบแต่ดาบหลงเจ้าหน้าที่ตำรวจท้องที่ซึ่งคุ้นเคยกับเขาดีก็มาตามไปให้การเรื่องคดีของทศนาถที่โรงพัก ทศนาถคิดว่าเงินจะซื้อทุกคนได้แต่กลับต้องหัวเสียเมื่อเหมันต์ยืนกรานคำให้การเดิมว่าทศนาถเป็นคนขับรถ
ทศนาถอาฆาตเหมันต์จะส่งคนมาจัดการหมวดอาท นายตำรวจผู้ดูแลคดีซึ่งแอบรับสินบนจากทัศนัยจึงพยายามไกล่เกลี่ยให้ยอมความ ดาบหลงรู้สึกแปลกกับท่าทีของหมวดอาท สังหรณ์ใจว่าคดีจะจบอย่างที่แล้วๆมาคือคนรวยรอดตะรางเพราะเงินถึง
ooooooo
นอกจากจะพยายามใช้เงินปิดปากพยานสำคัญอย่างเหมันต์ ผาณิตาหรือน้ำตาลยังจ่ายเงินให้แม่ของธิดายอมความด้วย เหมันต์ผ่านมาเห็นโดยบังเอิญเพราะนำของมาส่งให้แม่ธิดา เขาคร้านจะเอาเรื่องผาณิตาแต่ต้องเปลี่ยนใจกะทันหันเมื่อเธอดันขับรถเฉี่ยวมอเตอร์ไซค์คู่ชีพของเขา