ประกาศิตกามเทพ

ณ ย่านคนทำงานกลางเมือง ผาณิตา หรือน้ำตาล สาวสวยสุดเปรี้ยว รองผู้จัดการฝ่ายการตลาดบริษัทเหมทองกรุ๊ป จำกัด เจ้าของแบรนด์รองเท้ามนตรากำลังทดสอบคุณภาพรองเท้าคอลเลกชันใหม่

รองเท้าส้นสูงสีแดงสดออกแบบได้อย่างงดงาม สะดุดตา ผาณิตาเดินบนฟุตปาทอย่างมาดมั่น ค่อนข้างพอใจกับคุณภาพรองเท้ารุ่นนี้ แต่จู่ๆรองเท้าก็พลิกสาวมั่นล้มแปะกับพื้น!

ผาณิตามองรองเท้าเจ้าปัญหาเซ็งๆ กำลังเอื้อมไปหยิบแต่ถูกใครบางคนตัดหน้า เหมันต์ ชายหนุ่มแปลกหน้าท่าทางเป็นมิตรนั่นเองที่เก็บรองเท้าให้ก่อนช่วยพยุงเธอจากพื้น

รองผู้จัดการสาวมองชายหนุ่มแปลกหน้าหัวจดเท้า ก่อนเบี่ยงตัวออกแบบคนถือตัว เหมันต์ชะงัก ไม่ถือสาแถมคว้ารองเท้าสีแดงเจ้าปัญหามาดูใกล้ๆแล้วเสนอตัวช่วยซ่อม ผาณิตาไม่ไว้ใจจะแย่งคืนแต่เขายื้อไว้

“เอารองเท้าฉันคืนมา ฉันไม่ได้จ้างให้นายซ่อม อย่ามามัดมือชก”

เหมันต์ไม่ตอบโต้แต่เดินถือรองเท้ามาที่ซอกตึกในมุมลับตา เผยให้เห็นเป็นร้านซ่อมรองเท้าข้างทาง

“นั่งรอก่อนนะครับ ข้างหลังมีผ้าเช็ดเท้า”

“ฉันบอกว่าไม่ซ่อมๆ รองเท้าแพงๆอย่างงี้ ฝีมือระดับข้างถนนซ่อมไม่ได้หรอก”

“ผมขอเวลาแค่สิบนาทีครับ”

ผาณิตาหัวเสีย อยากจะกรี๊ดแต่ท่าทางคล่องแคล่วของชายหนุ่มแปลกหน้ากลับดึงดูดอย่างประหลาด เหมันต์ไม่ยี่หระแววตาเอาเรื่องของเธอตั้งหน้าตั้งตาเย็บรองเท้าพลางชวนคุย

“คุณภาพรองเท้าเดี๋ยวนี้ต่างจากสมัยก่อนมากนะครับ คนทำทุ่มเงินไปกับเครื่องจักรจะได้ผลิตได้มากขายได้เร็วแต่ความทนทานมันหายไปทั้งๆที่รองเท้ายังใหม่เอี่ยมอยู่แท้ๆ...ไม่คุ้มราคาเลย”

คำพูดวิจารณ์รองเท้าคอลเลกชันใหม่ที่เธอภูมิใจแบบตรงไปตรงมาทำให้ผาณิตาหน้าตึงแต่เหมันต์ไม่ทันสังเกตมัวสนใจพิจารณารองเท้าคู่สวย

“รองเท้าคู่นี้มีปัญหาตรงพื้นรองเท้าด้านนอกใช้วัสดุที่มีความลื่นเกินไปทำให้ไม่เกาะติดกับตัวรองเท้า คนซื้อไป เดินสองสามทีรับรองพื้นหลุดแบบคู่นี้แน่”

ไม่กี่อึดใจต่อมาเหมันต์ก็ซ่อมรองเท้าเสร็จ เขาขอให้เธอลองสวมอีกครั้ง ผาณิตาคิดว่าเขาซ่อมด้วยวิธีพื้นๆคือใช้กาวแต่กลับต้องอึ้งเมื่อเขาบอกว่าซ่อมด้วยวิธีการเย็บมือและที่สำคัญ...เขาซ่อมให้ฟรี!

ผาณิตาเกือบหลุดปากขอบคุณแต่ไม่ทันอ้าปากก็ได้วี้ดแตกใส่มือถือแทน เมื่อทิมเลขาหนุ่มโทร.ตามไปประชุมบริษัทเหมทองกรุ๊ปซึ่งมีประธานบริษัทคือเหมทอง บุญญาฉัตรพงษ์ ปู่ของเธอเป็นผู้ร่วมประชุมหลัก

เหมันต์ไม่ได้เป็นแค่ช่างซ่อมรองเท้าแต่เป็นพนักงานรับส่งเอกสารของบริษัทซิ่งสายฟ้าด้วย เขาเห็นหญิงสาวแปลกหน้าที่เขาเพิ่งซ่อมรองเท้าให้หารถรับจ้างเลยอาสาไปส่ง น้ำตาลไม่มีทางเลือกต้องซ้อนมอเตอร์ไซค์ของเขาไปถึงหน้าบริษัท ทิมมารอรับด้านหน้าและรับหน้าที่ จ่ายเงินค่าจ้างให้เขาแทนเจ้านายสาว

ooooooo