มธุรสโลกันตร์

กระเช้ากับสมทรงจะเอาเรื่องแต่ก็ขัดคอกันเองก่อน เพชรน้ำผึ้งเห็นแล้วเซ็งเดินหนีไปเจอภูผาระหว่างทางพอดี หม่อมหลวงสาวเลยถูกเขาลากตัวไปบ้านเสือผันด้วยกัน

เสือผันพร้อมไม้เท้าคู่ใจออกมายืนลานกลางบ้านด้วยท่าทีหน้าเกรงขามต่อหน้าลูกชาย

ทั้งสอง...ภูผากับผจง

“ถึงเวลาตัดสินชี้ชะตาแล้ว ใครปล้นบ้าน

ไอ้เผ่าเทพได้ของมีค่ามากกว่าคนนั้นจะได้เป็นผู้นำปล้นใหญ่ครั้งต่อไป”

เหล่าสมุนขนสมบัติเผ่าเทพวางตรงหน้าผจง ส่วนตรงหน้าภูผาว่างเปล่า เสือผันพอใจผลงาน

ลูกชายคนโตมาก

“ผจง...เอ็งทำงานได้ดีสมกับเป็นลูกชายที่ข้าไว้วางใจ”

“ฉันเป็นลูกพ่อ ฉันไม่ทำให้พ่อผิดหวัง”

เสือผันยิ้มรับก่อนหันไปเล่นงานลูกชายคนเล็ก “ไอ้ผา...ข้ารู้อยู่แก่ใจว่าเอ็งต้องแพ้แต่ข้าไม่คิดว่าเอ็งจะห่วยแตกไม่มีอะไรติดมือสักชิ้น เอ็งมันเสียชาติเกิด ไป! ออกไปให้ไกลหน้าข้า”

ผจงสะใจมาก ภูผาไม่พูดอะไรแต่ลากเพชรน้ำผึ้งมายืนข้างๆ เสือผันนิ่วหน้า

“เอ็งเอาเด็กนี่มาทำไม”

“สมบัติมีค่าที่สุดในบ้านเผ่าเทพคือผู้หญิงคนนี้!”

เพชรน้ำผึ้งตกใจกลัวความลับเรื่องตนคือคู่หมั้นตัวจริงของเผ่าเทพจะแตก อาการพิรุธจนภูผาต้องรีบเข้าประเด็นตอกย้ำกับพ่อและพี่ชายเรื่องสถานะแท้จริงของเธอ

“เด็กนี่ไม่ใช่คนใช้แต่เป็นคู่หมั้นของเผ่าเทพ ผู้หญิงคนนี้จึงเป็นสมบัติที่มีค่าที่สุด”

เสือผันกับผจงเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง ก้องจึงโพล่งช่วยภูผาลูกพี่หนุ่มว่าสารภีตัวประกันสาวอีกคนสารภาพทุกอย่างแล้วว่าผู้หญิงอีกคนที่ถูกจับเป็นคู่หมั้นตัวจริงของเผ่าเทพ

ความจริงจากปากก้องทำให้ทุกคนตะลึงมากโดยเฉพาะเพชรน้ำผึ้งที่เสียวสันหลังวาบว่าความลับ จะแตก เสือผันย่างสามขุมหาตัวประกันสาวและกวาดตามองหัวจดปลายเท้าอย่างดูถูก

“เขาว่าผู้หญิงนั่นมาจากพระนคร เป็นลูกหลานผู้ดี ท่าทางลักเพศขี้ครอกแบบนี้รึ...ผู้หญิงก็ไม่ใช่ผู้ชายก็ไม่เชิง น้ำหน้าอย่างเอ็งไม่มีใครเอาทำเมีย เอ็งเลิกแอบอ้างว่าเป็นลูกหลานผู้ดีได้แล้ว สาวๆในรังโจรของข้ายังมีราศีกว่าเอ็ง เอ็งมันวิปริตพิกลพิการ นังเด็กเมื่อวานซืน!”

เพชรน้ำผึ้งทนฟังเสียงหัวเราะและถ้อยคำถากถางสภาพมอซอของตนไม่ไหวโต้เสียงดัง

“ดูถูกกันมากไปแล้วนะ ฉันนี่แหละคู่หมั้นพี่เทพตัวจริง”

คำประกาศของตัวประกันสาวทำให้ทุกคนชะงัก เพชรน้ำผึ้งไม่สนแหวใส่เสือผันอย่างไม่ไว้หน้า

“ว่าคนอื่นพิกลพิการดูตัวเองซะก่อนเถอะ เสือผันที่ร่ำลือว่าน่าเกรงขามที่แท้ก็โจรเฒ่าขาเป๋!”

“นังเด็กเปรต! ไม่เคยมีใครกล้าหยามกู...มึงตายซะ!”