มธุรสโลกันตร์
ตอนที่ 2
“มีใครขัดคำพ่อได้ แม่เองก็เคยอยากให้ฉันแต่งงาน”
“แม่อยากให้เอ็งแต่งกับนังกระเช้าไม่ใช่คนอื่น ผิดจากนังกระเช้าก็ยังมีนังพิกุลน้องมัน!”
พูดพลางปรายตาไปทางพิกุล น้องสาวของกระเช้าที่คอยเป็นลูกมือรับใช้ลำเจียกตลอด พิกุลสีหน้าไม่เป็นมิตรนักเพราะอิจฉาที่เพชรน้ำผึ้งจะได้เป็นเมียเสือผา เพชรน้ำผึ้งสัมผัสได้ถึงบรรยากาศแปลกๆแต่พยายามข่มใจให้นิ่งและยื่นมือไปรับเสื้อผ้าผู้หญิงจากลำเจียก
ลำเจียกถือโอกาสนี้คว้าข้อมือเพชรน้ำผึ้งเพื่อตรวจดวงชะตาก่อนตะโกนถามลูกชาย
“ไอ้ผา ถ้าเอ็งเอานังนี่ทำเมียเอ็งจะมีเคราะห์กรรมหนักถึงชีวิต”
“ฉันเชื่อเรื่องการกระทำมากกว่าเคราะห์ ถ้าฉันไม่ประมาทก็ไม่เกิดเรื่องร้ายหรอก”
“ก็ตามใจเอ็ง...อย่าหาว่าแม่ไม่เตือนก็แล้วกัน!”
“ฉันซึ้งใจที่แม่ห่วงฉัน ฉันจะระวังตัวให้ดี...
ฉันลาล่ะ”
พูดจบก็ยกมือไหว้และพาว่าที่เมียกลับ พิกุลได้แต่มองตามและฮึดฮัดกับลำเจียก
“ฉันจะทำยังไงดี พี่ผาต้องแต่งกับนังนั่น”
ลำเจียกแววตาเต็มไปด้วยเลศนัย พึมพำเสียงเข้ม “เอ็งใจเย็นไว้ก่อนนังพิกุล ดวงมันแรงนัก!”
ooooooo
เพชรน้ำผึ้งสังเกตเห็นท่าทางแปลกๆระหว่างภูผากับลำเจียก อยากถามใจแทบขาดแต่เสือหนุ่มไม่เปิดโอกาสผละไปขึ้นม้าที่ก้องสมุนคู่ใจเตรียมไว้ไปทำธุระสำคัญนอกหมู่บ้าน ทิ้งว่าที่เมียคนสวยไว้กับก้องพร้อมคำสั่งให้ระวังผจงให้ดีเพราะอีกฝ่ายคงคิดชิงตัวเพชรน้ำผึ้งไปเป็นเมียตัดหน้าเขา
ภูผาขี่ม้าออกจากหมู่บ้านกองโจรด้วยความระมัดระวัง ไม่นานก็เจอสมยศ...คนที่นัดเขาออกมาพบ!
“คุณเพชรน้ำผึ้งปลอดภัยใช่ไหม”
“ครับท่าน...แต่เธอต้องเข้าพิธีแต่งงานกับผมเร็วๆนี้”
“แต่งงาน หมายความว่าไง”
“เป็นทางเดียวจะทำให้เธอปลอดภัยในรังโจรแบบภูพยัคฆ์ ในเมื่อเรายังพาเธอออกมาไม่ได้ การเป็นผู้หญิงของเสือผาก็เป็นเครื่องการันตีว่าเธอจะไม่โดนรังแก”
“ฉันพอเข้าใจ การช่วยเธอออกมาตอนนี้จะเสียแผนใหญ่ของเราแต่นายต้องสัญญาลูกผู้ชายว่าจะไม่ล่วงเกินเธอ”
“ครับท่าน ผมจะพยายามเต็มที่จะรักษาชีวิตเธอ”
คำพูดแบ่งรับแบ่งสู้ของเสือหนุ่มทำให้สมยศนิ่วหน้า ภูผาเลยเล่าวีรกรรมของเพชรน้ำผึ้งที่กล้าต่อปากต่อคำเสือผันจนเกือบตายเพราะมนตร์ดำของอีกฝ่าย สมยศได้แต่ถอนใจยาวด้วยความหนักใจ
“คุณเพชรน้ำผึ้งเธอเติบโตในต่างประเทศ มีความคิดและกล้าแสดงออกแตกต่างจากหญิงทั่วไป นายต้องคอยช่วยสั่งสอนและให้เธอเรียนรู้ที่จะเอาตัวรอดให้ได้”
