มธุรสโลกันตร์

“คือ...สวัสดีค่ะ น้ำค้างตกใจไปหน่อยค่ะ ไม่คิดว่าคุณหญิงกับคุณชายจะมากะทันหันแบบนี้”

“ฉันทนคิดถึงน้ำผึ้งไม่ไหวแล้วน่ะสิ แล้วนี่ยังไง โทรเลขที่เผ่าเทพส่งไปบอกว่าเธอไปเที่ยวเชียงใหม่กับน้ำผึ้งไม่ใช่เหรอ”

พลอยน้ำค้างใจเต้นรัวกลัวความลับแตกหาทางเอาตัวรอดด้วยการโกหกว่าตนไม่ค่อยสบายเลยกลับมาก่อน

“ไม่สบายตรงไหน ก็เห็นสบายดีนี่”

หญิงสาวร้อนรนหนักเพราะไม่ใช่คนโกหกเก่ง อรพินธ์รำไพเห็นพิรุธก็ยิ่งคาดคั้นถามหาเพชรน้ำผึ้งว่าอยู่ที่ไหนกันแน่ ขณะที่พิสุทธิ์ธาดาก็เร่งเร้าเช่นกัน จนพลอยน้ำค้างพูดไม่ออก เอาแต่ก้มหน้าน้ำตาคลอ

“ผมขออนุญาตตอบแทนคุณน้ำค้างเองครับคุณชาย”

เผ่าเทพกลับมาทันเวลา ถึงกระนั้นจ่าเศกที่มาด้วยก็รู้ว่างานนี้รอดยาก!

ความจริงถูกเปิดเผยในอีกไม่กี่นาทีถัดมา ทั้งพ่อแม่ต่างตกใจเมื่อรู้ว่าลูกสาวคนเดียวถูกโจรลักพาตัวไป

“ผมกราบขอประทานโทษคุณหญิงกับคุณชายอย่างสูงจริงๆครับ ผมผิดเองที่ปกป้องคุณน้ำผึ้งไม่ได้”

อรพินธ์รำไพหน้าเสียปากคอสั่นแล้วช็อกหมดสติ พิสุทธิ์ธาดารีบประคองภรรยาไว้พร้อมตวาดพลอยน้ำค้างที่จะเข้ามาช่วย

“เธอไม่ต้องยุ่งเลยน้ำค้าง อุตส่าห์ไว้ใจให้เธอช่วยดูแลน้ำผึ้ง แต่เธอกลับ...”

“น้ำค้างกราบขอโทษคุณชายด้วยจริงๆค่ะ น้ำค้างยอมรับผิดทุกอย่าง” พลอยน้ำค้างพูดทั้งน้ำตา

“คุณชายครับ อย่าโทษว่าเป็นความผิดของคุณน้ำค้างเลยครับ คนที่ควรต้องรับผิดแต่เพียงผู้เดียวคือผม เพราะผมสั่งให้น้ำค้างปิดเรื่องนี้เอง”

“เผ่าเทพ!! ตอนนี้ฉันไม่อยากฟังใครแย่งรับผิดกันทั้งนั้น ฉันต้องการช่วยลูกสาวฉันกลับมา ถ้าเธอทำไม่ได้ฉันก็จะจัดการเอง”

“ครับคุณชาย ผมพอจะทราบแล้วว่าตอนนี้คุณน้ำผึ้งอยู่ที่ไหน”

เวลาเดียวกันนั้นที่เรือนแพ เพชรน้ำผึ้งตกใจเมื่อรู้เรื่องที่เกิดขึ้นที่ภูพยัคฆ์จากก้องและรุ่ง เธอเป็นห่วงภูผามากอยากจะไปที่นั่นเดี๋ยวนี้เลย

“เดี๋ยวครับคุณน้ำผึ้ง นี่มันมืดแล้วนะครับ อย่าไปเลย”

“พี่ผากำชับมาด้วยว่าต้องรอให้แน่ใจก่อนว่าภูพยัคฆ์ปลอดภัยจากพวกไอ้ผจงแล้วจริงๆ”

“แต่ฉันเป็นห่วงพี่ผา”

“คุณก็ต้องห่วงตัวเองด้วยนะครับ ร่างกายคุณเพิ่งจะฟื้นตัว การที่ไอ้ผาส่งลูกน้องมือซ้ายขวามาช่วยดูแลคุณทั้งที่สถานการณ์ที่นั่นยังไม่ปลอดภัย ก็แสดงว่ามันต้องการให้คุณรออยู่ที่นี่จริงๆ” หมอธันว์ช่วยพูด

“ก็ได้ค่ะ ฉันจะยังไม่ไปคืนนี้ แต่ตอนเช้าพร้อมเดินทางเมื่อไหร่ ฉันจะกลับไปหาพี่ผา” เพชรน้ำผึ้งยินยอมทั้งที่กระวนกระวายใจเป็นที่สุด

ooooooo

รุ่งเช้าที่หน้าโรงพัก กำลังตำรวจหลายนายรวมตัวเพื่อเตรียมพร้อมเดินทางไปกับเผ่าเทพ แต่จู่ๆจ่าเศกพูดบางอย่างขึ้นมาทำให้พิสุทธิ์ธาดาที่กำลังเดินเข้ามาได้ยินและแสดงความไม่พอใจ

“อย่าว่าผมงั้นงี้เลยนะครับหมวด ยกพลไปตอนนี้จะได้ไม่คุ้มเสีย ผิดแผนหมวดหมด บุกไปไอ้เสือผาก็ไม่อยู่ ได้แต่ตัวคุณน้ำผึ้งกลับมาก็ปิดคดีทำอะไรพวกนั้นไม่ได้อยู่ดี”

“จ่ากำลังว่าชีวิตของลูกสาวผมทั้งคนไม่คุ้มพอที่จะช่วยเหรอ”