มธุรสโลกันตร์

หมอธันว์อยู่ดูแลเพชรน้ำผึ้งที่เรือนแพตามคำสั่งของภูผาเป็นอย่างดี แต่เมื่อมีชาวบ้านเจ็บป่วยอาการไม่สู้ดีมาขอความช่วยเหลือหมอก็จำเป็นต้องพาไปรักษาที่โรงพยาบาล ซึ่งเพชรน้ำผึ้งก็สนับสนุนหมอให้ทำหน้าที่โดยไม่ต้องเป็นห่วงเธอ

ส่วนที่ภูพยัคฆ์...แม้เวลานี้พวกกำนันชัชกับผจงหนีหายไปหมดแล้ว แต่ผจงยังทิ้งความเจ็บปวดทรมานไว้ให้เสือผันผู้เป็นพ่ออย่างแสนสาหัส เสือผันกลัวตายถึงขนาดร้องขอความช่วยเหลือจากภูผาให้เอาเหล็กไหลในตัวเขาออก แต่ก้องกับรุ่งไม่ไว้ใจรีบดึงภูผาแยกออกมาคุยห่างๆ

“คิดให้ดีนะพี่ผา ถ้าช่วยให้เสือผันรอดตายได้ แต่หลังจากนั้นพี่จะไว้ใจเขาได้รึเปล่า”

“นั่นสิพี่ผา ถ้าพี่ทำเฉยแล้วปล่อยให้เสือผันตายไป ภารกิจของพี่ก็จะสำเร็จเร็วขึ้น พี่จะได้ตามคุณน้ำผึ้งไปพระนครไง”

ภูผาคิดไม่ตก แต่เพราะอาการเสือผันที่โดนผจงแทงด้วยกริชอาคมแย่ลงถึงกับกระอักเลือดและตัวเสือผันเองก็ขอร้องครั้งแล้วครั้งเล่า ภูผาจึงเริ่มลังเล

“ข้ารู้ว่าเอ็งทั้งเกลียดและโกรธ...โกรธแค้นที่ข้าฆ่าไอ้ลอยและบังคับให้เอ็งเป็นโจร แต่ขอโอกาสให้ข้าได้ไถ่โทษให้เอ็งด้วย”

“ไถ่โทษ?”

ภูผาจับมือเสือผันที่ยื่นมาไขว่คว้า ทำให้เสือผันได้โอกาสดึงภูผาเข้ามาพูดกระซิบข้างหูได้ยินกันสองคน

“ช่วยข้า...แล้วข้าจะบอกความจริงให้ว่าพ่อแม่ที่แท้จริงของเอ็งเป็นใคร เอ็งจะได้ไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ได้”

พูดจบเสือผันกระอักเลือดออกมาอีก ภูผาตัดสินใจในนาทีนั้นสั่งทุกคนออกไปให้หมด เขาจะช่วยเสือผันเอง

หลังจากนั้นภูผาทำพิธีภายในบ้านและสามารถเอาเหล็กไหลออกจากตัวเสือผันได้ และบาดแผลที่โดนผจงแทงก็ได้อานุภาพของเหล็กไหลช่วยสมานให้แล้ว แต่ตัวภูผาเองกลับย่ำแย่เพราะเหล็กไหลเข้ามาอยู่ในตัวเขาและกำลังเคลื่อนตัวไปมาสร้างความเจ็บปวดทรมานจนทุกคนแตกตื่นตกใจ

ก้องกับรุ่งพยายามจะช่วยลูกพี่ของตนเพราะกลัวเขากลายร่างเป็นสาง แต่ภูผาไม่ให้ใครเข้าใกล้

“บอกว่าไม่ต้องเข้ามา ไม่งั้นพวกเอ็งจะต้องตายเพราะข้า”

“พี่ผา...แต่ว่า...”

“ไป!! ข้าจะเอาเหล็กไหลออกจากตัวข้าเอง พวกเอ็งไม่ต้องมายุ่ง”

ภูผาไล่เสียงดังลั่นและดุดัน ทำเอาก้องกับรุ่งมองหน้ากันอย่างหนักใจ ก่อนตัดสินใจถอยออกมาช้าๆ สายตายังจับจ้องใบหน้ากราดเกรี้ยว ดวงตาแดงก่ำน่ากลัวของภูผาด้วยความเป็นห่วง

ooooooo

หมอธันว์พาชาวบ้านไปรักษาที่โรงพยาบาลเสร็จแล้วกลับมาที่เรือนแพโดยที่หมอไม่รู้ตัวว่าถูกเผ่าเทพกับจ่าเศกสะกดรอยตาม แต่สองคนไม่ปรากฏตัวเพราะเผ่าเทพยังไม่คิดจะจับกุมใครทั้งนั้นในวันนี้

“ทำไมล่ะครับหมวด อุตส่าห์ตามมาจนรู้แล้วว่าที่นี่เป็นที่กบดานของเสือผา แล้วคุณน้ำผึ้งก็อยู่ตามลำพังแบบนี้ หมวดจะพาตัวกลับไปเดี๋ยวนี้เลยก็ได้”

“ผมจะไม่ทำแบบนั้นตอนนี้”

“อย่าบอกนะว่าหมวดอยากรอเผชิญหน้ากับเสือผา”

“ใช่แล้วจ่า ถ้าเสือผาไม่ใช่โจรอย่างที่เราคิด ผมก็พร้อมเจรจาด้วยเพื่อช่วยกันจัดการเสือผจงและกวาดล้างเครือข่ายเฮโรอีน และที่สำคัญการบังคับขืนใจพาน้ำผึ้งกลับไปตอนนี้ก็เท่ากับเป็นการทำร้ายความรู้สึกของน้ำผึ้ง เพราะหัวใจของน้ำผึ้งอยู่ที่เสือผาไปแล้ว”