ตอนที่ 1
“แล้วน้องจะทำยังไง ในเมื่อฝ่ายผู้ใหญ่เตรียมการไว้แล้ว”
คำพูดของญาติสาวทำให้เพชรน้ำผึ้งฉุกใจคิดแผนบางอย่างตลบหลังแผนจัดงานแต่งของพ่อแม่ สีหน้าเปลี่ยนจากเศร้าโศกเป็นสีหน้าเจ้าเล่ห์จนพลอยน้ำค้างอดกังวลไม่ได้เพราะรู้ฤทธิ์เดชความแก่นแก้วและ
เจ้าแผนการของญาติสาวดี...กลัวใจเหลือเกินจะคิดเรื่องแผลงๆ
เวลาต่อมา ณ ลานกลางหมู่บ้านกองโจรของเสือผัน ผจงหรือเสือผจงโกยความดีความชอบเข้าตัวอวดอ้างฝีมือออกปล้นงานวัดและกวาดทรัพย์สมบัติมามากมายไม่เว้นแม้แต่หีบเงินทำบุญ!
เสือผันยิ้มกว้างด้วยความพอใจ “เอ็งทำงานดีมากผจง สมแล้วที่ข้าวางใจ...ไอ้ลูกพ่อ!”
“ฉันพร้อมเอาตัวเข้าแลก ขอให้พ่อมีความสุข”
ภูผาหรือเสือผานั่งฟังเงียบๆไม่ตอบโต้หรือแก้ต่างให้ตัวเอง รุ่งกับก้องสมุนคู่ใจเสียอีกทนไม่ไหวโพล่งลั่นแทนลูกพี่หนุ่มว่าผลงานการปล้นทั้งหมดเป็นฝีมือภูผาต่างหากที่ร่ายคาถาสู้หลวงปู่
ผจงหน้าเสียกลัวถูกพ่อด่า ภูผาไม่อยากมีเรื่องกับพี่ชายเลยรีบออกตัวกับพ่อ
“ไอ้รุ่งไอ้ก้องมันพูดเกินจริง ฉันแค่ช่วยยกหีบยกของทำตามสั่งพี่ผจง เราปล้นสำเร็จก็เพราะพี่ผจง”
“แล้วทำไมไอ้รุ่งไอ้ก้องมันพูดอย่างนั้น มันพูดยังกะเอ็งนำปล้น ทุกอย่างสำเร็จก็เพราะเอ็ง”
“มันแค่อยากให้พ่อภูมิใจในตัวฉัน อยากเห็นหัวหน้าของมันมีความสุขก็เท่านั้นเอง”
“เอ็งไม่ต้องสำบัดสำนวน ข้าจะอ้วก ออกไปได้แล้ว!”
ภูผาผละไปตามคำสั่งโดยมีผจงตามไปเอาเรื่องตามประสาคนพาล เสือผันมองตามหลังลูกชายทั้งสองเงียบๆ สีหน้าครุ่นคิดเมื่อหวนคิดถึงเหตุการณ์ตอนตนพาลูกชายทั้งสองออกปล้นบ้านเศรษฐี ครั้งนั้นเขากับผจงเกือบเอาชีวิตไม่รอดเพราะประมาท โชคดีที่ภูผารอบคอบช่วยให้รอดมาได้
เสือผันแอบเกรงฝีมือภูผา คำทำนายของครูลอยเมื่อหลายปีก่อนยังวนเวียนในหัว กระนั้นเขาก็เชื่อในอาคมตัวเองที่เคยร่ายใส่ภูผาให้ลืมตัวตนในอดีตมากกว่า
ในขณะที่เสือผันครุ่นคิดเรื่องภูผา ผจงมั่นใจความรู้สึกตัวเองว่าเกลียดชังน้องชายมากขึ้นทุกที วีรกรรมหลายครั้งที่ออกปล้นร่วมกันทำให้เขายิ่งอิจฉาฝีมือของอีกฝ่ายและวันนี้ภูผาก็ทำให้เขาเสียหน้าอีกครั้ง
ภูผาเหนื่อยใจกับอคติของพี่ชาย กระนั้นก็ไม่คิดตอบโต้เมื่ออีกฝ่ายมาดักเอาเรื่อง
“เอ็งไม่ต้องแสร้งเล่นบทคนดีช่วยข้า เอ็งตั้งใจย่ำข้าให้จมตีน”
“ฉันไม่เคยคิดอย่างนั้น ฉันแค่อยากให้พ่อภูมิใจในตัวพี่”
“เอ็งไม่ต้องยุ่งเรื่องของข้าแล้วไม่ต้องมาสั่งสอนข้า วันนี้ข้าอาจจะด้อยกว่าเอ็งแต่สักวันข้าจะอยู่เหนือเอ็ง!”
ooooooo