มธุรสโลกันตร์

“กูไว้ใจให้มึงเลี้ยงมันแต่มึงกลับสั่งสอนให้มันร่ำเรียน ขัดคำสั่งกู!”

ขาดคำก็ชกท้องครูลอยจนตัวงอแล้วกระชากตัวมาเค้นคอ

“ไอ้ลอย...มึงรู้เห็นอะไรในตัวมันบอกกูมาให้หมด บอกมา!”

ครูลอยกลัวใจเสือผันจะทำร้ายภูผาเลยลังเลจะบอกคำทำนายทั้งหมด เสือผันโมโหร่ายมนตร์ดำใส่เชือกรัดตัวภูผาเพื่อขู่จนในที่สุดครูลอยก็ปริปาก

“แกร่งกว่าหินผา...ดวงไอ้ภูผาแกร่งกล้าเหนือใคร หากเติบใหญ่จะเป็นมหาบุรุษมีบารมีสร้างความสงบสุขให้บ้านเมือง แต่ถ้าเลี้ยงดูเยี่ยงโจรมันก็จะเป็นมหาโจร”

เสือผันไม่เชื่อ “มันอ่อนปวกเปียกอย่างนี้รึจะเป็นมหาโจร”

“ข้าเอาชีวิตเป็นเดิมพัน ถ้าพี่เลี้ยงมันให้ดี ไอ้ภูผาจะโตเป็นมหาโจรผู้เป็นใหญ่เหนือโจรในแผ่นดิน!”

คำทำนายจากปากครูลอยทำให้เสือผันจ้องมองภูผาลูกชายคนเล็กด้วยแววตาครุ่นคิด ผจงไม่พอใจ เกลียดชังน้องชายคนเดียวเหลือเกินที่มักได้ดีกว่าทุกเรื่อง ครูลอยมองมาด้วยความหวัง พลันใจก็หล่นวูบเมื่อเสือผันควักมีดพกมาจ้วงแทงตนที่อกจนมิดด้าม!

“ในเมื่อมึงยอมเดิมพันด้วยชีวิต กูจะเชื่อมึง หากชะตามันได้เป็นมหาโจรเหมือนข้า ข้าจะเป็นครูสอนให้มันเรียนรู้วิถีโจรตั้งแต่วินาทีนี้”

ร่างไร้ลมหายใจของครูลอยร่วงลงพื้น ภูผาสะเทือนใจมากตะโกนเรียกครูที่เลี้ยงตนมาแต่เล็กแต่น้อยสุดเสียง เสือผันแววตาเหี้ยมโหดย่างสามขุมหาลูกชายคนเล็กที่ยังถูกมัดตัวกลางลานหมู่บ้านและตบหน้าอีกฉาดใหญ่

“วิถีโจรต้องโหดเหี้ยม ไร้เมตตา!”

เสือผันใช้ไม้เท้าคู่ใจตบหน้าภูผาสลบเหมือดแล้วใช้มีดพกกรีดเลือดจากข้อมือครูลอย ร่ายคาถาอาคมต่อหน้าคนทั้งหมู่บ้าน “หากมันรอดคืนนี้ไปได้ พวกมึงจะต้องต้อนรับมหาโจรผู้ยิ่งใหญ่”

ภูผาถูกมัดตัวไว้ที่ลานกลางหมู่บ้านตลอดคืน บาดแผลทั้งทางกายและใจจากการกระทำของพ่อทำให้เด็กชายตัวน้อยทุกข์ทรมานไม่น้อย และท่ามกลางความมืดมิดของเวลากลางคืน วิญญาณครูลอยก็ปรากฏร่างโปร่งแสงให้เห็นพร้อมคำสั่งเสียสุดท้าย “ผา...ก่อนวิญญาณข้าจะดับ ข้ามีความลับสำคัญจะบอกเอ็ง...”

ooooooo

ไม่มีใครรู้ว่าครูลอยสั่งเสียอะไรกับภูผา กระทั่งเช้าต่อมาเสือผันก็สั่งสมุนแก้มัดลูกชายคนเล็กที่รอดชีวิตราวปาฏิหาริย์ ภูผาถูกลากไปโยนทิ้งโคลนในคอกหมู เสือผันตามไปทำพิธีลงอาคมบางอย่างให้

“ด้วยเลือดครูที่มึงเทิดทูน จากนี้มึงจะลืมเรื่องแต่หนหลัง สิ้นรักสิ้นเมตตา บัดนี้มึงคือลูกโจร วันที่มึงเป็นมหาโจรดังชะตา นั่นคือวันชำระแค้นของกู!”

ภูผาอ่อนเพลียมาก สะลึมสะลือเพราะอดนอนแทบทั้งคืนแต่ก็ข่มใจกำของสำคัญในมือแน่น!