ตอนที่ 1
“กราบขอขมาครับหลวงปู่ ลูกไม่มีเจตนาทำร้ายชาวบ้านและพระสงฆ์แต่ถ้าลูกไม่ได้เงินจะมีผู้คนเจ็บปวดล้มตายจำนวนมาก ลูกกราบขอความเมตตาด้วยครับ”
หลวงปู่ลืมตาช้าๆเอ่ยตอบเสียงเรียบ “อาตมาเข้าใจเจตนาเอ็งและขออโหสิกรรมสิ่งที่เอ็งกระทำ แต่เอ็งจงจำคำข้า...เอ็งจะมีชะตาดั่งองคุลีมาล แม้เอ็งจะมีจิตใจบริสุทธิ์แต่มาเกิดในหมู่โจรหากไม่ยับยั้งชั่งใจถลำลึกลงในมิจฉาทิฏฐิ เอ็งก็ไม่สามารถเป็นมหาบุรุษดั่งที่เอ็งปรารถนา”
จบคำเตือนหลวงปู่ก็อันตรธานหายไป พวกชาวบ้านต่างทึ่งวิชาอาคมของภูผาที่ทำให้ยกหีบได้ในที่สุด ผจงเสียหน้ามาก สีหน้าดุดันจนเกือบฆ่าทุกคนให้หายคลั่ง ภูผาต้องถลันไปห้าม
“พี่รับปากจะไม่ฆ่าใคร ได้เงินแล้วก็กลับ”
ผจงเจ็บใจแต่จำต้องรักษาสัตย์ตามคำสอนพ่อ กระนั้นก็ไม่วายขู่พวกชาวบ้านทิ้งท้าย
“พวกเอ็งอยากได้บุญใหญ่ก็เร่งทำงานหาเงินหาทองให้มากๆ ข้า...เสือผจงจะมารับบุญจากพวกเอ็ง!”
ooooooo
วันเดียวกัน ณ วังวรุณรังสรรค์ ม.ร.ว.อรพินทร์รำไพ ภริยาท่านทูต ม.ร.ว.วิสุทธาดา วุ่นวายจัดท่าทางให้ ม.ล.เพชรน้ำผึ้ง ลูกสาวคนสวยถ่ายภาพกับช่างภาพที่ว่าจ้างมาเป็นพิเศษ โดยมีพลอยน้ำค้าง หลานสาวเป็นลูกมือ
เพชรน้ำผึ้งเบื่อหน่ายกิจกรรมของแม่มาก อยากปลีกตัวใจแทบขาดแต่ขัดใจแม่ไม่เคยได้ กระทั่งได้ยินเสียงรถจากหน้าวังทำให้หม่อมหลวงคนสวยยิ้มกว้างเพราะรู้ดีว่าเป็นใคร
วิสุทธาดา พ่อแท้ๆของเพชรน้ำผึ้งนั่นเองที่เพิ่งกลับจากดูงานที่ต่างประเทศ ราชนิกุลหนุ่มอ้าแขนกว้างกอดตอบลูกสาวคนเดียวที่วิ่งมาต้อนรับเขาถึงหน้าประตู
“คุณพ่อกลับมาแล้ว คิดถึงคุณพ่อที่สุดในโลกเลยค่ะ”
“พ่อก็คิดถึงลูก...สุดดวงใจของพ่อ”
อรพินทร์รำไพตามมาทันเห็นภาพสองพ่อลูกหยอกล้อออดอ้อนกันอย่างมีความสุข อดยิ้มตามไม่ได้แต่ไม่นานก็ส่งเสียงเรียกลูกสาวไปถ่ายภาพต่อ เพชรน้ำผึ้งอ่อนใจมากแต่จำยอมทำตามคำสั่ง กระนั้นการถ่ายภาพครั้งนี้ก็ไม่เลวร้ายนักเมื่อพ่อกับแม่ของเธอร่วมถ่ายภาพด้วย
กว่าจะจบกิจกรรมถ่ายภาพครอบครัว เพชรน้ำผึ้งก็ปวดเมื่อยทั้งตัว วิสุทธาดาเลยมอบรางวัลปลอบใจคือหนังสือนวนิยายผจญภัยที่ตนหอบหิ้วจากอินเดียมาให้ลูกสาวคนเดียว
“ของฝากจากบอมเบย์จ้ะ”
“เป็นของฝากที่ถูกใจที่สุดค่ะ ปักษ์นี้ลูกทราบว่ามีหนังสือแปลชุดใหม่ของ เอช ไรเดอร์ แฮกการ์ด วางจำหน่าย”
“อืม...นักเขียนแนวผจญภัยคนนี้ที่เขียนเรื่องขุมทรัพย์อะไรนะ”
“ขุมทรัพย์โซโลมอนค่ะ”
“หนังสือที่เป็นแรงบันดาลใจให้น้อย อินทนนท์เขียนเรื่องล่องไพรใช่ไหม”