มธุรสโลกันตร์

เพชรน้ำผึ้งประทับใจสิ่งที่เขาทำตอนรถถูกดักปล้นมากโดยไม่รู้เลยว่าอีกฝ่ายคือเสือผาตัวจริงที่โจรพวกนั้นแอบอ้างชื่อ ภูผารู้สึกไม่ต่างกันแต่ไม่ทันพูดอะไรก็สังเกตเห็นความผิดปกติของเธอ

เพราะมัววิ่งหนีพวกโจรเข้าป่า หม่อมหลวงสาวเลยไม่รู้ตัวว่าข้อเท้าแพลง ภูผาจะประคบสมุนไพรให้ เพชรน้ำผึ้งซึ้งใจมากแต่ไม่วายถามด้วยความสงสัย

เมื่อกวาดตามองบรรยากาศรอบตัว

“เดี๋ยวพี่ชาย นี่บ้านพี่เหรอ”

“เปล่า...บ้านคนรู้จัก”

“แล้วฉันมาอยู่ที่นี่ได้ไง”

“แบกมา!”

“แล้วพวกโจรล่ะ”

“ป่านนี้ตายหมดแล้วมั้ง”

“อะไรนะ! พี่ชายคนเดียวเล่นงานพวกมันตายหมดเลยเหรอ โห...แล้ว...”

“ไม่ถามสักเรื่องเราจะตายรึไงหึ”

เอ็ดจบก็ผละไปเตรียมสมุนไพรประคบเท้า

เพชรน้ำผึ้งได้แต่มองตามหน้างอแล้วตัดสินใจเดินกะเผลกออกไปหาคำตอบด้วยตัวเอง ชาวบ้านเจ้าของบ้านรู้จักภูผาหรือเสือผาดีจึงไม่กล้าปริปาก หม่อมหลวงสาวได้แต่เก็บความสงสัยไว้กระทั่งชายหนุ่มแปลกหน้า

แต่มีพระคุณกับเธอกลับมาพร้อมลูกประคบกับถาดอาหารแบบพื้นเมือง

ooooooo

หลังจากประคบข้อเท้าจนอาการดีขึ้น ภูผาหรือเสือผาก็ชวนเด็กสาวกินข้าว เพชรน้ำผึ้งไม่ปฏิเสธเพราะหิวและหมดแรงจากการวิ่งหนีโจร กระนั้นท่าทางกินข้าวแบบสำรวมเหมือนพวกผู้ดีก็ทำให้ภูผาผิดสังเกต

อาการจ้องไม่วางตาของชายหนุ่มผู้มีพระคุณทำให้เพชรน้ำผึ้งอดประหม่าไม่ได้ แกล้งทักขำๆ

“พี่ชายไม่กินล่ะ มองฉันทำไม มีข้าวติดแก้มฉันหรือฉันกินมูมมาม”

“มูมมามยังไง หยิบข้าวประดิดประดอยอย่างเราข้าไม่เคยเห็น ดูเพลินดี”

“แค่เปิบข้าวไม่ได้เล่นละครให้ดูสักหน่อย จะเพลินได้ไง”

ท่าทางกระเง้ากระงอดของเด็กสาวน่าเอ็นดูอย่างบอกไม่ถูก ภูผาเลิกซักไซ้แต่เสถามอีกเรื่อง

“กระเป๋าใบไหนของเราจะแยกไว้ให้”

“แล้วพี่จะทำยังไงกับของที่เหลือ จะเอาไปคืนเจ้าของรึเปล่า”

ภูผาชักสีหน้าแต่ไม่ยอมตอบอะไรมากกว่านี้ เพชรน้ำผึ้งในคราบเด็กสาวหน้าเจื่อน สงบปากสงบคำเพราะกลัวถูกเอ็ด ภูผาเห็นท่าทางนั้นก็อดแซวไม่ได้

“ดี สงบปากไว้ เคยได้ยินไหมคนรู้มากตายไว กินข้าวเสร็จก็อาบน้ำอาบท่ารีบเข้านอน ฉันต้องไปแล้ว”

“พี่จะไปไหน แล้วฉันล่ะ”

“ไม่ต้องรู้หรอก พรุ่งนี้จะให้คนไปส่งที่ไพรวารีแต่เช้า ว่าแต่เธอจะไปหาใคร”

เพชรน้ำผึ้งสีหน้าเลิ่กลั่กเพราะไม่อยากบอกใครเรื่องหนีออกจากบ้าน ได้แต่อ้างส่งๆว่ามาเยี่ยมพี่ชายชื่อเทพที่ไพรวารี ภูผานิ่วหน้าเพราะไม่เคยได้ยินชื่อ

แต่ไม่ได้ซักไซ้ให้มากความ เพชรน้ำผึ้งโล่งใจมาก แต่

ไม่นานก็ต้องเสียวสันหลังวาบใหม่เมื่อถูกเขาถามชื่อ