มธุรสโลกันตร์
ตอนที่ 1
“ใช่ค่ะ บ่ายนี้เราไปร้านหนังสือพร้อมภัณฑ์กันนะคะ”
เพชรน้ำผึ้งถือโอกาสชวนพ่อไปร้านหนังสือโปรดแต่ต้องฝันสลายเมื่ออรพินทร์รำไพผ่านมาได้ยิน
“แม่ไม่อนุญาต! ลูกโตแล้วจะมัวเล่นซนเป็นเด็กๆไม่ได้ ลูกต้องวางตัวให้เรียบร้อยสมกับเชื้อเจ้าเชื้อนาย”
“คำนำหน้าชื่อลูกแค่หม่อมหลวงเทียบเท่าสามัญชนแล้วนะคะแม่ อีกอย่างลูกอายุแค่สิบเจ็ด ตามกฎหมายยังไม่บรรลุนิติภาวะก็ยังเป็นผู้เยาว์ แสดงว่ายังเป็นเด็ก เด็กอยู่ก็แปลว่าซนได้และยังไม่ต้องแต่งงาน”
“อย่ามาทำหัวหมอกับแม่นะ ยังไงลูกก็ต้องแต่ง!”
อรพินทร์รำไพเต้นผางเพราะลูกสาวคนเดียวออกอาการขัดขืนเรื่องแต่งงานที่ตนกับสามีจัดเตรียมไว้นานแล้ว รู้ดีว่าฝืนใจแต่อยากให้ลูกสาวเป็นฝั่งเป็นฝากับผู้ชายดีๆอย่างเผ่าเทพ นายตำรวจอนาคตไกล
เพชรน้ำผึ้งขัดใจมากหันไปส่งสายตาอ้อนวอนขอความเห็นใจจากพ่อ วิสุทธาดาถอนใจยาว
“อันนี้พ่อเห็นด้วยกับคุณแม่ ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายออกปากกันไว้แล้วไม่ควรเสียคำพูด”
“พี่เทพยืนยันว่าอยากแต่งงานกับลูกหรือคะ”
คำถามของลูกสาวทำให้อรพินทร์รำไพนึกฉุน สวนกลับ
“ท่านผู้หญิงพธูบอกมาแล้วจะให้แต่งงานกัน เป็นแม่ลูกกันก็ต้องเป็นไปตามนั้นสิ”
“นั่นไง พี่เทพยังไม่เคยพูดออกจากปาก”
“นี่เราจะมาเล่นลิ้นอะไรกับแม่อีก”
“ถ้าลูกพาพี่เทพมายืนยันว่ายังไม่พร้อม ก็ไม่ต้องแต่งนะคะ”
“พ่อเทพเขาไม่มีทางพูดแบบนั้นหรอก เขาเป็นลูกที่ดีว่านอนสอนง่าย ไม่ดื้อด้านเหมือนเรา!”
“สรุปพ่อกับแม่จะบังคับให้หนูแต่งงานจริงๆเหรอคะ”
“เผ่าเทพเป็นผู้ชายที่เหมาะสมกับลูก ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายเห็นดีเห็นงามแล้วยังไงลูกก็ต้องแต่ง”
อรพินทร์รำไพยืนกรานเสียงแข็ง เพชรน้ำผึ้งเสียใจมากตัดพ้อทั้งน้ำตา
“ชีวิตของน้ำผึ้ง น้ำผึ้งไม่มีสิทธิ์เลือกเลยเหรอคะ”
คำพูดทิ้งท้ายของลูกสาวก่อนผละไปทำให้สองราชนิกุลต้องมองหน้ากันเครียดๆ อรพินทร์รำไพอดใจไม่ไหวบ่นถึงความรั้นและหัวแข็งของลูกสาวคนเดียวกับสามี
“เพราะคุณนั่นแหละตามใจลูกจนเหลิงถึงได้เป็นแบบนี้”
วิสุทธาดาส่ายหน้าหน่ายๆ เปรยเสียงอ่อน “คุณก็รู้...ลูกเราเหมือนกับเด็กคนอื่นที่ไหนล่ะ”
ooooooo
เพชรน้ำผึ้งช้ำใจที่ถูกพ่อแม่เจ้ากี้เจ้าการเรื่องแต่งงาน หม่อมหลวงสาวหลบไปร้องไห้คนเดียวเงียบๆในห้องนอน พลอยน้ำค้างญาติสาวซึ่งรับหน้าที่ดูแลอีกฝ่ายมาตลอดตามมาปลอบ
“คุณเผ่าเทพเธอเป็นคนดี คุณน้ำผึ้งสนิทสนมมาแต่เล็ก ไม่มีเรื่องอะไรน่าเสียใจเลย”
“น้องไม่ได้รักพี่เทพนี่คะ น้องไม่ได้รัก ความรักต้องเกิดจากความรู้สึกไม่ใช่การบังคับ!”
